Δεν ήξεραν ούτε που είναι το χωριό, ούτε πόσο μακριά είναι. Ξεκίνησαν τ' απόγευμα αφού βάδισαν πολλές ώρες έφθασαν στο χωριό Πεζούλα, εκεί τους έδειξαν το δρόμο για τη Φυλακτή. Ο ήλιος βασίλευε σιγά-σιγά, ώσπου να φθάσουν στο χωριό νύχτωσε, ήταν συννεφιά κι έπεσε σκοτάδι πίσσα, δεν έβλεπαν. Τυχαία συνάντησαν έναν χωριάτη με τον γάιδαρο του. Αφού τον καλησπέρισαν του είπαν πού πηγαίνει και τον ακολούθησαν κι αυτοί πίσω από το γάιδαρο που ήξερε το δρόμο, τα ζώα δεν τον ξεχνούν ποτέ. Έφθασαν στο χωριό ο χωριάτης τους ρωτάει πού θα πάνε. Αυτοί απαντούν δεν ξέρουμε κανέναν. Ο χωριάτης τους λέει ένα δωμάτιο έχω εγώ κι η οικογένειά μου ελάτε να μείνετε απόψε κι αύριο κάνετε τη δουλειά σας. Πήγαν στο σπίτι του η γυναίκα του έμεινε άναυδη με τους δυο επισκέπτες που να τους βάλει να κοιμηθούν. Έβαλε αμέσως μια μεγάλη κατσαρόλα να βράσει τραχανά. Αφού έφαγαν όλοι ο νοικοκύρης έβγαλε την καπνοσακούλα που ήταν από κύστη γουρουνιού για να κρατάει νωπό τον καπνό. Και τους έδωσε να στρίψουν τσιγάρο λαθραίο τότε να καπνίσουν. Μετά το τσιγάρο τους έστρωσαν να κοιμηθούν δίπλα στο τζάκι σ' ένα στρώμα από φτέρες για να μην πιάνει ψύλλους. Χωρίς πιζάμες βεβαίως-βεβαίως. Στην άλλη γωνιά αυτός, η γυναίκα του κι ο γιος τους. Πάνω στο ταβάνι αντί για πέταβρα είχε ελατάκια να στεγνώσουν και να τα πηγαίνει κρυφά στα χωριά του κάμπου να τα πουλήσει και ν' αγοράσει λάδι, αλάτι, φωτιστικό πετρέλαιο κ.α.
Ο χωροφύλακας κι ο δασονόμος άνθρωποι του καθήκοντος (τύπου Ιαβέρη) μεν πρώτος είδε και κάπνισε λαθραίο τσιγάρο ο δε δεύτερος είδε τα παράνομα κομμένα ελατάκια. Το πρωί αφού ευχαρίστησαν για την φιλοξενία έφυγαν. Αφού του πήραν τ' όνομα. Μετά από έναν μήνα ο κλητήρας έφερε δυο κλήσεις στον χωριάτη, Γράμματα δεν ήξερε να τις διαβάσει, κατέβηκε στην Καρδίτσα πήγε σ' έναν καλό δικηγόρο ονόματι Κουσαής. Του έδωσε τις κλήσεις μόλις τις είδε του λέει θα δικαστείς δεν γλυτώνεις με τίποτα λαθραίο κάπνισμα και λαθραία υλοτομία θα δικαστείς και θα πληρώσεις. Εγώ δεν έχω ούτε μια δραχμή να πληρώσω ας με δικάσουν όσο θέλουν.
Όταν ήρθε η ημέρα της δίκης στο Ειρηνοδικείο από τα μεσάνυχτα πήρε το γάιδαρο καβάλα για τον Μεσενικόλα. Μόλις άκουσε τ' όνομά του σηκώθηκε και πήγε στο εδώλιο, ο ειρηνοδίκης εκείνη την εποχή ήταν ο συγχωριανός μας Αλκιβιάδης Τσιτσιάς (ξυράφι ακονισμένο). Αφού τον ρώτησε τι έγινε κι ο χωριάτης είπε όλη την ιστορία όπως ακριβώς συνέβη. Κάλεσε τους κατήγορους αυτοί είπαν την αλήθεια έτσι έγιναν τα πράγματα. Ο ειρηνοδίκης λέει στον κατηγορούμενο να βάλει το χέρι του στο ευαγγέλιο και να επαναλαμβάνει αυτά που θα λέει αυτός. Ορκίζομαι – ορκίζομαι, να μην ξαναβάλω - να μην ξαναβάλω, στο σπίτι μου - στο σπίτι μου, δασικό και χωροφύλακα - δασικό και χωροφύλακα, γρήγορα στο χωριό σου.
Βγήκε έξω από το Ειρηνοδικείο και πήγε να πάρει τον γάιδαρο. Ανέβηκε καβάλα φόρεσε το καπέλο του που το λέγαμε τραγιάσκα από τη ρουμανική λέξη που σημαίνει Δημοκρατία. Το σήκωσε ψηλά να φαίνεται καθαρά το μέτωπο του χαρούμενος για τη νίκη του. Στο δρόμο σκέπτονταν όλη την ιστορία κι έλεγε με το νου του η δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της.
Αυτό έπρεπε να κάνει. Κι έλεγε το λαϊκό γνωμικό. Μου έφαγαν την κότα μου λέρωσαν και την πόρτα. Εγώ δεν έχω χαρτί να στρίψω το τσιγάρο, το στρίβω με καλαμποκόφυλλο. Αυτό είπε κι η Αντουανέτα σαν δεν έχουν ψωμί να φαν καρβελάκια. Κι αποκεφαλίστηκε στη λαιμητόμο. Κι όταν τα μάτια είδαν το κορμί της αποκεφαλισμένο, τότε μετάνιωσε το πάθημα μάθημα. (Το γεγονός αυτό μου το διηγήθηκε το 1996 ο Σεραφείμ Μαργέλος Δικηγόρος Συμβολαιογράφος που ήταν παρών στο Ειρηνοδικείο του Μεσενικόλα).
Βοριάς, Μοσχάτο Καρδίτσας
