Συντάξεις ή φιλοδωρήματα;

Συχνά ακούγεται να λέγεται ότι η γενιά των σημερινών συνταξιούχων στερεί από τις μελλοντικές γενιές τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν. Το ότι υπάρχει κίνδυνος για τις επερχόμενες γενιές να μην καταφέρουν να συνταξιοδοτηθούν ή εν πάση περιπτώσει να αξιωθούν απλά ενός φιλοδωρήματος, αντί συντάξεως, είναι αλήθεια.

Αλλά οι υπαίτιοι της όποιας μελλοντικής κατάληξης δεν είναι οι παλαιότερα εργαζόμενοι. Το ποιοι είναι οι φταίχτες και σε ποιους αποδίδεται η εγκληματική ευθύνη εύκολα μπορεί να προκύψει από τις επόμενες γραμμές.

Ας δεχθούμε ότι πριν 45 χρόνια διορίσθηκαν ή άρχισαν να εργάζονται και να αποδίδουν τα αναλογούντα ποσά στα ασφαλιστικά ταμεία ένα εκατομμύριο Έλληνες. Για τα 35 πρώτα έτη εργασίας τους, κατά τους πιο επιεικείς λογαριασμούς, τα ασφαλιστικά ταμεία κατέθεσαν, από τις εισφορές των μελλών τους, στην Τράπεζα της Ελλάδος πλέον των 200 δισεκατομμυρίων ευρώ (εγκυροποιημένα).

Μετά τα 35 έτη δεχόμαστε ότι τα άτομα αυτά (ένα εκατομμύριο άτομα) συνταξιοδοτήθηκαν κατά μέσο όρο 10 έτη (χρόνος επιβίωσης, κατά μέσο όρο, μετά τη συνταξιοδότηση). Το ποσό των συντάξεων χορηγήθηκε σ’ αυτούς μαζί όποια τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής νοσηλείας τους δεν υπερβαίνει τα 100-120 δισεκατομμύρια ευρώ. Άρα θα έπρεπε να υπάρχουν στα ταμεία των ασφαλιστικών υπηρεσιών για κάθε ένα εκατομμύριο εργαζομένων πλέον των 80 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Στους υπολογισμούς αυτούς δεν λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι, στη διάρκεια των προηγούμενων 45 ετών, τα επιτόκια είχαν υπερβεί το 20% ( όπου τα κατατεθέντα στην Τράπεζα της Ελλάδος ποσά μπορεί να πλησιάζουν τα 400 δισεκατομμύρια ευρώ).

Συνεπώς δεν πρέπει να κατηγορούν τη γενιά των εν «ενεργεία» συνταξιούχων αυτών. Κατέθεταν τα ασφαλιστικά ποσά δι’ ιδίαν ασφάλεια (ασφαλιστικός κουμπαράς-ανταποδοτικό σύστημα). Δεν έφταιξαν αυτοί. Το μόνο φταίξιμό τους μπορεί να αποδοθεί στο ότι, δέχθηκαν οι εκλεγμένοι από αυτούς, πολιτικοί, να καλύπτονται από το επαίσχυντο άρθρο 86 του Συντάγματος και τo νόμο περί ασυλίας των βουλευτών και υπουργών, καθώς και οι διάφοροι νόμοι με τους οποίους περιέβαλαν με ασυλία τους υπεύθυνους (χρηματοδοτήσεων) τραπεζών και τους διοικητές (παραχωρήσεων) οργανισμών. Έφταιξαν που δεν είχαν σωστό κριτήριο εκλογής προσώπων.

Το μόνο κέρδος του λαού μας, από την ισχύ του άρθρου αυτού (άρθρου 86 του Συντάγματος), είναι ότι … δεν δαπανήθηκαν πρόσθετα χρήματα για ανέγερση ιδιαίτερων πτερύγων στις φυλακές ειδικά για τους υπεύθυνους της κατάντιας στην οποία οδήγησαν το ένδοξο και ιστορικό Έθνος μας.

Του Αλέξ. Ν. Λαζαρίδη (*)

 (*) Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τ. Καθηγητής ΤΕΙ [e-mail]