Σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας λοιπόν, την ημέρα των προσωπικών συνεντεύξεων, έγινε κανονική παρέλαση. Έγινε το αδιαχώρητο! Παρέλασαν δεκάδες νεαρές, όμορφες Ελληνοπούλες, έτοιμες να εγκαταλείψουν πατρίδα, οικογένεια, πτυχία, για ένα καλύτερο - όσο και αβέβαιο μέλλον...
ΣΕ άλλο ξενοδοχείο της πρωτεύουσας, πιο κάτω, μερικές εκατοντάδες άλλα παιδιά, Ελληνόπουλα πάλι, στριμώχνονταν στην ουρά για να βρουν δουλειά, ακόμα - ακόμα και να συναντήσουν το όνειρό τους, (έστω και μια κάποια αναγνώριση), στα διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια και τα άλλα λαμπερά σόου της εποχής. Στους διαγωνισμούς τραγουδιού ή άλλων δεξιοτήτων, προς όφελος δικό τους (πρώτιστα) αλλά και προς όφελος των οικονομικών προϋπολογισμών των τηλεοπτικών εταιριών και της τσέπης των καναλαρχών!
ΜΙΑ άλλη πάλι ομάδα νεαρών Ελληνόπουλων, ταξίδεψαν εδώ και λίγες ημέρες στον εξωτικό παράδεισο του Αγίου Δομίνικου στην Καραϊβική, να διαγωνιστούν δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους και τις αντοχές τους, σε σκληρές καταστάσεις επιβίωσης και πάλι προς όφελος και των καναλαρχών και των διαφόρων εταιριών, που με τις διαφημίσεις και τα έσοδα που φέρνει η μεγάλη τηλεθέαση σε εποχή κρίσης, γεμίζουν τα ταμεία τους. Τηλεπαιχνίδια που υποτίθεται «κόβουν την ανάσα» των τηλεθεατών (σικ) και που αφήνουν έσοδα στα ταμεία των εταιριών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, από τα δεκάδες χιλιάδες κάθε φορά τηλεφωνήματα ή SMS των ψηφοφοριών...
ΝΕΟΙ άνθρωποι, επιστήμονες και μη, άνεργοι στην πλειοψηφία τους, ή και εργαζόμενοι, ταλαντούχοι και δυνατοί, πιόνια αναλώσιμα σε μια παρτίδα συμφερόντων ανάμεσα σε επιχειρηματικούς παίκτες, που χρησιμοποιούν σκληρές μεθόδους στον βωμό του κέρδους, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για αποκατάσταση και για επαγγελματική επιβίωση, αλλά εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τη δόξα (και τη λόξα πολλές φορές) της προβολής, για διάκριση διαφόρων...ψώνιων της εποχής!
ΕΚ ΠΡΩΤΗΣ, μοιάζει ελκυστικό να «ξεσπιτωθείς» για 1.800 ευρώ τον μήνα. Βεβαίως, πού θα βρεις τέτοια λεφτά σήμερα. Να αλλάξεις χώρα, να προσαρμοσθείς στην καθημερινότητα ενός άλλου πολύ διαφορετικού πολιτισμού από τον δικό σου και κυρίως να βιώνεις τις δυσκολίες μίας δουλειάς αλλά και τους κινδύνους της, μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους, μακριά από το φιλικό σου περιβάλλον. Από την άλλη όμως, έτσι όπως κατάντησαν την Ελλάδα οι πολιτικοί της, αλλά και τα απανωτά μνημόνια, πού να βρεις την σήμερον ημέρα στον τόπο σου τέτοιο μισθό;
ΜΙΑ χώρα που διαρκώς καταρρέει οικονομικά και δοκιμάζεται κοινωνικά, στην οποία πολυάριθμες κοινωνικές ομάδες ισοπεδώνονται κυριολεκτικά και απίστευτος αριθμός νοικοκυριών διαλύονται υπό το βάρος μιας μακρόχρονης εξοντωτικής κρίσης, είναι μοιραίο να μην βρίσκει τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να προστατεύσει τα παιδιά της.
ΤΑ μεσοβέζικα μέτρα της πεντάμηνης και οκτάμηνης απασχόλησης και η εξάπλωση της μαύρης εργασίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη κοινωνικής ασφάλισης σε ένα περιβάλλον «εργασιακής γαλέρας» για τους νέους Έλληνες, αν μη τι άλλο, υποδηλώνουν τον βάθος της τραγωδίας που βιώνει ο πληθυσμός της χώρας. Βούτυρο στο ψωμί των απανταχού αρπακτικών στον χώρο του εργοδοτικού μεσαίωνα που «κλέβουν» τα νιάτα της χώρας και ιδιαίτερα τα «μυαλά» της, προσφέροντας δελεαστικούς μισθούς και φρούδες ελπίδες…
ΜΟΛΙΣ πριν λίγες ημέρες γύρισε κάποιος γνωστός μου νεαρός από τη Γερμανία όπου είχε πάει προς αναζήτηση εργασίας. Απογοητευμένος ήρθε πίσω και ντροπιασμένος από τις συνθήκες που βρήκε εκεί. Γέμισε λαντζέρηδες και σερβιτόρους και αυτή η χώρα των ευκαιριών. Δεν άντεξε ο νεαρός την πίκρα της εκμετάλλευσης, δεν μπόρεσε την ξενιτιά. Προτίμησε εδώ, στον τόπο του. Όπως – όπως, να περάσει τη δυσκολία. Περιμένοντας την ανάκαμψη, παλεύοντας όπως μπορεί τα ζόρια και διατηρώντας μέσα του την ελπίδα μαζί με τη βεβαιότητα ότι κάποια μέρα, κάποιοι θα πρέπει να πληρώσουν για την προσβολή που κληροδότησαν στη νεολαία. Από το χειρότερο, καλύτερα πρόσφυγες στον τόπο τους!
Του Χρήστου Τσαντήλα
