Η μάνα είναι η ζεστασιά και η ασφάλεια που με το ενδιαφέρον του πατέρα εξασφαλίζουν την πορεία της ενηλικίωσης. Το πεινάω είναι η συντήρησή του και το κρυώνω για την ύπαρξή του. Τέταρτη και λυπητερή είναι για το 90% του πληθυσμού της γης η λέξη φτώχεια. Θέλω αυτό μάνα, να μου πάρεις εκείνο πατέρα. Δεν έχουμε λεφτά παιδί μου, είμαστε φτωχοί. Σε όλη τη ζωή πλέον αυτή τη φοβερή και ζοφερή απάντηση θα την ακούει και θα φοβάται. Θα νοιώθει ίλιγγο, ανατριχίλα, ναυτία, κατάθλιψη και απόγνωση. Θα γραφεί στον τώρα λευκοπίνακα του υποσυνειδήτου του με χαραγμένα μαύρα γράμματα.
Οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν φτωχοί. Ο Μέγας κτίστης ενδιαφέρθηκε για όλα τα όντα και τα εξασφάλισε με τον τρόπο Του τα απαιτούμενα για να ζήσουν. Πάνω σε αυτό ίσως και ο Ιησούς είπε το: «Μη μεριμνάτε δια το αύριον». Αυτό ασφαλώς το είπε για τον ιδεώδη βιβλικόν Άνθρωπο και μόνο δι αυτόν. Ο άνθρωπος του σήμερα «σκοτώνει» τον συνάνθρωπό του για να καρπωθεί τα υπάρχοντά του. Με την ωρίμανση του μυαλού, την απόκτηση οικογένειας, την συγκατοίκηση με ομοίους του και τη δημιουργία κοινωνιών, άλλαξε τη ζωή του άρδην και αποσπάσθηκε από εκείνην της ζούγκλας.
Η φτώχεια και η πενία σαν απότοκος, είναι δικά του γεννήματα. Όποιος έχει τρώει και ζει, όποιος δεν έχει αλλά αισθάνεται δυνατός, αφαιρεί από τον διπλανό του βίαια ό,τι έχει χωρίς ντροπή και ενδοιασμούς. Οι δυνατότεροι έγιναν δυνάστες των αδύνατων. Συσσώρευαν πλούτο υλικών αγαθών εκμεταλλεύοντάς τους και τους χορηγούσαν τα απολύτως αναγκαία ώστε να ζουν και να εργάζονται γι` αυτούς. Έτσι απάνθρωπα και βάρβαρα ζούσε ο κόσμος αλλά εξελίχθηκε. Έγιναν εξεγέρσεις, επαναστάσεις, πόλεμοι, κάθοδοι και αφανισμοί φυλών.
Το αποτέλεσμα παρέμεινε ίδιο με τις αυτές συνέπειες. Αρπαγές, λεηλασίες, φόνοι, γενοκτονίες, καταστροφές και χάος επικρατούσαν επί αιώνες. Μέσα σε αυτόν τον ζόφο παρουσιάζονταν κατά καιρούς δυνατοί μεν αλλά με λογικό και σύνεση άνθρωποι. Ενδιαφέρονταν κατά το δυνατόν της εποχής για την καλυτέρευση της ζωής των πτωχών. Σκέφθηκαν πως κάτι πρέπει να γίνει για να εκλείψουν τα ακραία προαναφερόμενα και να εναρμονισθούν σε κάποια τάξη ευρύτερης αποδοχής και να χορτάσουν οι πένητες, οι δούλοι και ανελεύθεροι. Τη σκυτάλη αυτή στους έπειτα χρόνους παρέλαβαν οι Ανθρωπιστές-φιλάνθρωποι και διανοούμενοι με την θερμή βοήθεια των θρησκειών και ενέτειναν τις προσπάθειες κατά της ακμάζουσας πενίας. Δυστυχώς όμως οι δυνατοί ήταν αμετάκλητοι και απαντούσαν με το κνούτο και την αγχόνη. Δια της βίας και του φόβου εξόντωσης μετέπεισαν και τούτους τους λιγοστούς καλούς ανθρώπους και τους ανάγκασαν να ενδιαφερθούν για την ζωή τους πρώτον και ύστερα για τους υποτελείς.
Πέρασαν και πάλι αιώνες αγώνων και θυσιών για ένα καλύτερο αύριο και κάποιοι προοδευτικοί με ρίσκο το κεφάλι τους κατόρθωσαν και έπεισαν τους ολιγάρχες κτηματίες να δεχθούν την αμοιβήν των εργαζομένων με αντάλλαγμα την προσφορά εργασίας εκάστου. Διακηρύξεις υπέρ των πτωχών εργαζομένων συνεχίσθηκαν αλλά οι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Φθάσαμε όμως κάποτε στους ιστορικούς χρόνους της «Αναγέννησης» όπως ονομάσθηκαν. Έγινε κοσμογονία για τους πεινασμένους. Η γεωργία και η κτηνοτροφία έχασαν την πρωτιά των αγαθών. Πέρασε στη βιομηχανική επανάσταση και πλέον τα δρώμενα της ζωής άλλαξαν δια παντός προς όφελος των υποδεεστέρων τάξεων. Ο ειδικευμένος εργάτης-τεχνίτης έγινε προσωπικότητα. Απόχτησε οντότητα και λόγο καλοπληρωμένος.
Ο συγγραφέας Ζωρζ Ονέ τα έγραψε όλα στο βιβλίο του «Ο Αρχισιδηρουργός». Είδαν οι φτωχοί Θεού πρόσωπο. Η άδικη κατάρα όμως του πλούτου καραδοκούσε και τους υπέσκαπτε. Κατόρθωσε να φέρει τον έναν έναντι του άλλου. Όλοι ήθελαν να γίνουν πλούσιοι. Άρχισαν έριδες και ανταγωνισμούς παίζοντας με το χόμπι του πολέμου. Δεν θα αναφερθώ σε όλους τους πολέμους. Ο Β` Παγκόσμιος στοίχισε πενήντα επτά εκατομμύρια νεκρούς και αμέτρητα τρις χρημάτων σε καταστροφές. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ανάγκασαν τους ανθρώπους να θεωρούνται όλοι τους υποψήφια θύματα ενός πυρηνικού αφανισμού. Αποφάσισαν να σταματήσουν τα παιχνίδια του πολέμου μέχρι σήμερα.
Δυστυχώς όμως το ολοκαύτωμα που και η γη φοβάται άρχισε να ανασαίνει επικίνδυνα στη Χειμερία Νάρκη που βρίσκεται. Ο κλασικός και αέναος πόλεμος της επικράτησης δεν σταμάτησε ποτέ. Απλά μεταφέρθηκε σε άλλα πεδία με διαφορετικούς ρόλους και όρους. Παραμερίστηκαν οι πολεμοκάπηλοι οπλοκατασκευαστές και ανέλαβον το οικονομικό στράγγισμα των λαών και των άμυαλων μικρών κρατών. Οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι και οι μεγάλες τράπεζες, τεχνηέντως ώθησαν τους λαούς να ριχθούν μανιωδώς στην αποκατάσταση των ζημιών, την καλοπέραση και για οικονομική ευκολία τους φόρτωσαν με τα «φονικά» και αιμοβόρα δάνεια.
Δεν είναι ο φτωχός να πάρει αέρα, να πάρει το νύχι τους κρέας έλεγε ο παππούς μου. Ξεχνούν εύκολα και κάνουν επιδεικτικά τουριστικά ταξίδια σε εξωτικές χώρες με δανεικά. Τα δάνεια ήταν οι φάκες και οι ξόβεργες των χρηματοπιστωτών ή αιμοδιψών τεράτων όταν αρχίσουν να ζητούν τα δάνεια που μας προσέφεραν για το «καλό μας». Οι δανειστές αφού υπολόγισαν τις δυνατότητες των δανειοληπτών, ένα πρωί έκλεισαν τις στρόφιγγες και ζήτησαν τα χρήματά τους άνευ ελέους. Δώστε μας τα χρήματά μας, δεν έχουμε, θα το προσπαθήσετε. Δεν μας ενδιαφέρει. Πτωχεύσατε, λένε οι πιστωτές. Δώστε μας ό,τι άλλο έχετε. Σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται σήμερα η χώρα μας. Ανασαίνουμε με το σχοινί στο λαιμό και κάθε μέρα το σφίγγουν. Είναι όμως σύμμαχοι και εταίροι μας.
Ο λαός πάντως δεν φταίει σε τίποτα. «Το της πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν» λέει ο Ισοκράτης. Ό,τι κάνουν οι ηγέτες τους κάνουν και οι λαοί. Κύριοι υπεύθυνοι και υπόλογοι είναι όλοι οι διατελέσαντες Υπουργοί οικονομικών τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Κανένας δεν ψυλλιάσθηκε τι γίνεται στο Υπουργείο του και την οικονομία της χώρας με τα δάνεια που έπαιρναν και υποχειρίαζαν το λαό για δεκάδες χρόνια. Το χρήμα που σκορπούσαμε αφειδώς ήταν δανεικό. Ήταν ξένο και κάποια μέρα έπρεπε να το επιστρέψουμε. Πού μάθανε οικονομικά; Δεν γνώριζαν τι θα πει δάνειο; Πού κάνανε πρακτική εξάσκηση και για ποιους πρωτοεργάστηκαν ; Μη χολοσκάτε και κουράζεσθε. Ο κ. Μπαρόζο ανώτατο στέλεχος της Ε.Ε. μας έδειξε όταν αισίως εγκατέλειψε το εκεί πόστο του και πορεύθηκε επί τροχάδην στην Γουόλ Στριτ. Πήγε εκεί που όλοι οι οικονομολόγοι γίνονται οικονομολόγοι στις πατρίδες τους και οι λαοί τους εμπιστεύονται την οικονομία τους.
Όσον δε αφορά τους τελευταίους αριστερούς που μας Κυβερνούν, επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά πως η «στρίγκλα έγινε αρνάκι», ή μάλλον πεκινουά με το μαγικό ραβδάκι των Θεσμών. Τη μόνη εργασία που τους ανέθεσαν και εκτελούν με ζέση και θάρρος είναι να μετρούν και να προσδιορίζουν πόσες μπουκιές πρέπει να τρώει ο εργάτης, ο αγρότης, ο τεχνίτης, ο επιστήμονας, ο υπάλληλος και οι ανεπιθύμητοι συνταξιούχοι. Για το νέο πάντως μεγάλο ταμείο ασφάλισης πιο καλός συνταξιούχος είναι ο μακαρίτης. Σκοπός τους είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα απέραντο πτωχοκομείο και τόπος συσσιτίων. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Ένα Μάννα θα μας σώσει.
* Από τον Βασίλειο Λέτσικα
