Πρέπει, κατ' αρχήν, να γνωρίζουν οι πάντες, ότι ο πρόεδρος του Δ.Σ. είναι ο θεματοφύλακας του κανονισμού για την εύρυθμη λειτουργία του και με αυξημένο, μάλιστα, κύρος, γιατί εκλέγεται άμεσα και με μυστική ψηφοφορία απ' το σύνολο των δημοτικών συμβούλων. Γι' αυτό λογοδοτεί μόνο σ’ αυτό και όχι στον εκάστοτε Δήμαρχο, όπως συμβαίνει με τους αντιδημάρχους και προέδρους οργανισμών και επιχειρήσεων. Ως εκ τούτου οφείλουν, απ' την πλευρά τους, όλα τα μέλη του Δ.Σ. να τον σέβονται, να τον συνδράμουν και να τον στηρίζουν στην άσκηση των καθηκόντων του και στις εκ του κανονισμού απορρέουσες δικαιοδοσίες του, χωρίς να ξεχνούν παράλληλα, ότι ως δημοτικοί σύμβουλοι εκτός από δικαιώματα έχουν, τουλάχιστον, την υποχρέωση να παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις του οργάνου. Άλλωστε, δεν είναι διορισμένοι με το στανιό αλλά αιρετοί και, αν δεν μπορούν ν’ ανταποκριθούν απλά, παραιτούνται, για να πάρουν κάποιοι άλλοι τη θέση τους.
Ο πρόεδρος, απ’ τη δική του πλευρά, για να μην είναι ευάλωτος και για να κάνει καλά τη δουλειά του, οφείλει να ενημερώνει και να συνεργάζεται στενά με το δήμαρχο, και να εφαρμόζει με ευλάβεια, αμερόληπτα και προς πάσα κατεύθυνση, όσα προβλέπει ο κανονισμός λειτουργίας του Δ.Σ., η δε ανοχή του σε δυσλειτουργίες να μην ξεπερνά τα ενδεικνυόμενα όρια, γιατί κινδυνεύει να τη βρει μπροστά του, είτε ως πρόβλημα για την εύρυθμη λειτουργία του οργάνου, είτε ως κατηγορία για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων του.
Αναφορικά, τώρα, με το προκύψαν θέμα• αφού οι συγκεκριμένοι δημοτικοί σύμβουλοι ξεπέρασαν προ πολλού και μάλιστα με το παραπάνω τις προβλεπόμενες απουσίες, όπερ σημαίνει ότι εξαντλήθηκε και η ανοχή του προέδρου, αν ήμουν στη θέση του, θα παρέπεμπα, όπως και ο κ. Τάχος, την υπόθεση στην Περιφέρεια, προκειμένου να αποφανθεί το αρμόδιο όργανό της, αν πρέπει οι απουσιάζοντες συστηματικά να εκπέσουν ή όχι της ιδιότητας τους. Είναι, άλλωστε, υποχρέωση του προέδρου και της γραμματείας του ΔΣ να καταγράφει τις απουσίες και να διαπιστώνει την απαρτία του κάθε φορά πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση του, προκειμένου να είναι νόμιμες και να έχουν ισχύ οι αποφάσεις του. Υπ' αυτές τις συνθήκες και επειδή κρατούνται πρακτικά, ο πρόεδρος όχι μόνο δε μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια αλλά ανά πάσα ώρα και στιγμή κινδυνεύει να κατηγορηθεί στα αρμόδια όργανα , ότι παρανομεί και ασκεί πλημμελώς τα καθήκοντά του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Βεβαίως, πριν την απόφαση για παραπομπή, θα προειδοποιούσα και θα είχα επανειλημμένα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στους απουσιάζοντες για τις συνέπειες της επιλογής τους, και, είτε δια ζώσης, είτε μέσω τηλεφωνικής ή επιστολικής επικοινωνίας μαζί τους, θα τους εξηγούσα, τί είμαι υποχρεωμένος και τί προτίθεμαι να κάνω, αν συνεχίσουν να απουσιάζουν. Πέραν τούτου, θα ενημέρωνα, ακόμη, τους επικεφαλής των παρατάξεών τους και θα ζητούσα απ' αυτούς να πράξουν, πριν από μένα, ό,τι περνούσε απ' το χέρι τους, για να διευκολυνθεί το έργο μου. Όλα αυτά προκειμένου να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους κα να μην επικαλούνται, εκ των υστέρων, αιφνιδιασμό, μεροληψία, σκοπιμότητα και άλλες αστείες δικαιολογίες.
Θέλω να πιστεύω πως, κάπως έτσι, λειτούργησε και ο κ. Τάχος. Άλλωστε, το πρόβλημα με τους δύο απουσιάζοντες και όχι μόνο, ήταν γνωστό εδώ και καιρό, και σ' όσους εκτός Δημοτικού Συμβουλίου παρακολουθούν με ενδιαφέρον τα δημοτικά δρώμενα, οπότε, όσοι απ’το Δημοτικό Συμβούλιο ισχυρίζονται το αντίθετο και ότι αιφνιδιάστηκαν απ' την αυτονόητη πρωτοβουλία του προέδρου, το επικαλούνται κατά την άποψή μου, για να δικαιολογήσουν, ενδεχομένως, τη στάση τους.
Έτσι, όμως, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και όπως αυτά είδαν το φως της δημοσιότητας μετά τη συνεδρίαση του ΔΣ για το συγκεκριμένο θέμα, είναι δυσάρεστο ότι ο πρόεδρος για την πρωτοβουλία του αυτή και όχι μόνο δε στηρίχθηκε ακόμη και απ’ τη συμπολίτευση, όσο θα έπρεπε, αλλά απεναντίας, εμμέσως πλην σαφώς, αφέθηκε να κατηγορηθεί κι από πάνω για αιφνιδιασμό, έλλειψη ανοχής και άλλα αστεία. Ευτυχώς, που δεν του ζητήθηκε να ανακαλέσει το παραπεμπτικό και να ζητήσει και “συγνώμη”, παρά μόνο να πέσουν οι τόνοι, οπότε θα ξεκαθαρίσει, προσεχώς, αν είχε δίκιο ή άδικο.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όμως, ή βάζεις την ουρά στα σκέλια σου και συμβιβάζεσαι τσαλακωμένος ή ξιφουλκείς δίνοντας μαθήματα αξιοπρέπειας και ό,τι ήθελε προκύψει. Εγώ, πάντως, αν ήμουν στη θέση του κ. Τάχου θα προτιμούσα το δεύτερο, και πάντα με τις προϋποθέσεις, που προανέφερα.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
