Στη Γαλλία λόγου χάρη, στα τέλη του 19ου αιώνα, η Τερέζα Ουμπέρ απολάμβανε μια λαμπρή σταδιοδρομία που βασίζονταν σε ένα μπαούλο, το οποίο υποτίθεται ότι περιείχε 100.000.000 φράγκα σε ανώνυμα ομόλογα, για τα οποία κυκλοφορούσε η φήμη ότι τα είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της. Παίρνοντας δάνεια έναντι αυτών των τίτλων, η ίδια και ο σύζυγός της έκαναν τη μεγάλη ζωή. Αγόρασαν ένα πολυτελές ξενοδοχείο στη λεωφόρο Γκραν Αρμέ, έγιναν μέτοχοι πλειοψηφίας σε μια παρισινή εφημερίδα και εξασφάλισαν την εκλογή του συζύγου της ως βουλευτή. Όταν άνοιξε επιτέλους το περιβόητο μπαούλο το Μάιο του 1902, με κατάπληξη οι 10.000 περίπου πολίτες που συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι τους, διαπίστωσαν ότι το περιβόητο μπαούλο δεν περιείχε τίποτε άλλο παρά «μια παλιά εφημερίδα, ένα ιταλικό νόμισμα και ένα κουμπί παντελονιού»!
Τηρουμένων των αναλογιών, η μεταφορά της παραπάνω ιστορίας στην σημερινή Ελλάδα θα μπορούσε να συγκρίνει το μπαούλο της Τερέζα Ουμπέρ με το «μπαούλο» της ακατάσχετης υποσχεσιολογίας του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και την κορδέλα που επάνω έγραφε: «Η ελπίδα έρχεται». Και ναι μεν η Τερέζα Ουμπέρ στηριζόμενη στην ευπιστία της Τράπεζας κατάφερε να γνωρίσει τον πολυτελή βίο, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε χάριν της ευπιστίας των πολιτών να γίνει κυβέρνηση! Η εκ των υστέρων διαπίστωση ότι τα «μπαούλα» ήταν άδεια, ερμηνεύει απλώς το γεγονός ότι και στις δυο περιπτώσεις η εξαπάτηση ήταν το κυρίαρχο στοιχείο για την επίτευξη του στόχου.
«Άνθρακες ο θησαυρός» λοιπόν. Όπως κενοί περιεχόμενου αποδεικνύονται οι πρόσφατοι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για την διευθέτηση του χρέους.
Από το ενημερωτικό σημείωμα του ESM που αφορά στην απόφαση του Eurogroup για το ελληνικό δημόσιο χρέος προκύπτει: Πρώτον, ότι δεν αποφασίστηκε καμία μείωση του χρέους σε ονομαστική αξία (αντίστοιχη του PSI του 2012) και δεύτερον, δεν υπάρχει καμία ουσιαστικά μείωση σε παρούσα αξία ( αντίστοιχη με το OSI που έγινε το 2012 μέσω του EFSF).
Αξίζει να θυμηθούμε τι συνέβη το 2012 για να συγκριθεί με την σημερινή κατάληξη:
Το 2012 η άμεση μείωση της ονομαστικής τιμής του χρέους της γενικής κυβέρνησης ανήλθε στα 137 δισ. ευρώ σε απόλυτους αριθμούς. Άμεσα και όχι με παραπομπές στο 2060! Με την μερική επαναγορά νέων ομολόγων, αν από τα 137 δισ. αφαιρεθεί ο ενδοκυβερνητικός δανεισμός, δηλαδή οι συμψηφισμοί μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης και φορέων της γενικής κυβέρνησης, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία και διάφορα ΝΠΔΔ (20 δισ.) και τα κεφάλαια που διατέθηκαν για την επαναγορά (περίπου 11 δισ.), προκύπτει καθαρή ονομαστική μείωση κατά 106 δισ. ή 52 % του ΑΕΠ.
Επίσης, η άμεση μείωση του χρέους σε παρούσα αξία λόγω της συμμετοχής των θεσμικών εταίρων στο κούρεμα, υπολογίζεται από τον ESM στις εκθέσεις του, ρητά και επίσημα σε 49% του ΑΕΠ του 2013, δηλαδή σε 100 δισ.
Με βάση τα ζύγια και τα κριτήρια των σημερινών κυβερνώντων που θέλουν να μειώνεται το εξωτερικό χρέος κατά 40 δισ. το έτος 2060, αξίζει η παράθεση των παρακάτω υπολογισμών:
Πρώτον, αν δεν είχε μειωθεί ονομαστικά το χρέος λόγω PSI κατά 107 δισ. το 2012, αυτό θα ήταν αυξημένο το 2060 κατά 680 δισ. ή 340 % του σημερινού ΑΕΠ.
Δεύτερον, η μείωση, το 2012, της παρούσας αξίας λόγω OSI κατά 100 δισ. ή 49% του ΑΕΠ σημαίνει μείωση του χρέους με όρους 2060 κατά άλλα 650 δισ. ή 325 % του σημερινού ΑΕΠ.
Το άθροισμα των μειώσεων του 2012, αν προβληθεί με όρους 2060, είναι 1 τρις 330 δισ. (1.310 δισ. ) ή 655 % του σημερινού ΑΕΠ.
Συνεπώς, ο καθένας μπορεί να συγκρίνει νηφάλια την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων ενός εκάστου.
Του Λάζαρου Μακρή
