Όμως, υπάρχει ένα πράμα που πάντα ήξερε να το κάνει καλύτερα απ’ όλους τους άλλους λαούς: να πουλάει μυαλό.
Ναι κύριε μου, τι να κάνουμε; Ό,τι έχει ο καθένας. Ο Γερμανός π.χ. έχει το μουλαρίσιο πείσμα και την εργατικότητά του. Ο Κινέζος την επιμονή του μυρμηγκιού. Ο Γάλλος τα αγαπητιλίκια, τα αρώματα και τις μεταξωτές κορδέλες... Εμείς... μυαλό... Εξυπνάδα... Αυτός ο τόπος δεν παράγει παρά μυαλό και πέτρες. Ό,τι μπορεί ο καθένας. Τσσς...
Το επάγγελμα «μυαλοπώλης» είναι λοιπόν το εθνικό μας επάγγελμα. Είναι η ιδιοσυγκρασία την οποία κάναμε εθνική πατέντα την οποία συναντάμε σε όλες τις μεγάλες και κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας. Πώς νομίζεις ότι έκανε ζάφτι ο Λεό (όπως θα λέγαμε σήμερα, στα χρόνια του Κωστέτσου, τον Λεωνίδα) κείνους τους ημιάγριους κάφρους του Ξέρξη; Ε, μου λες; Με μυαλό βέβαια. Σου λέει, κάτσε να πιάσω γω ταμπούρι στα στενά κι άστο κορόιδο τον Πέρση να βαράει. (Ότι μας την έφερε ο Εφιάλτης και... χάσαμε με... αυτογκόλ, ουδόλως αναιρεί την εξυπνάδα του εγχειρήματος, και, εξάλλου, πάλι το μυαλό έφερε την... ισοφάριση όταν «μπαγλάρωσαν» τα περσόπουλα στης Σαλαμίνας τα στενά).
Παλαιοτάτη λοιπόν υπόθεση το μυαλό. Με το μυαλό ο πολυμήχανος Οδυσσέας άλωσε την Τροία, με το μυαλό κορόιδευε τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες κι έφτασε τελικά στην κυρά του την Πηνελόπη (και χόρτασε γκρίνια και τραχανά τα βράδια που δεν είχαν τίποτε να φάνε και τη βγάζανε στο πρόχειρο- ένεκα που δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη τα ντελίβερι. Έχει και το μυαλό τα όριά του).
Το λοιπόν ας τελειώνουμε με το μάθημα της Ιστορίας και ας περάσουμε στα σύγχρονα. Βγαίνουνε τώρα όλα τα δημοσιογραφάκια της Ελλάδας και όλο χαρά μάς ανακοινώνουν ότι στο επιτελείο του Τραμπ υπήρχαν και... Έλληνες. Σιγά τα ωά και τα μπρόκολα ομού. Δεν κατάλαβα δηλαδή, τι θα ήταν; Σκανδιναβοί; Ή μήπως τίποτε Γιαπωνέζοι που άλλο από το να φτιάχνουν προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και τρένα που πιάνουν 400 χλμ. την ώρα, δεν νογάνε από τίποτα, ούτε καν δυο γαϊδουριών άχυρο να χωρίσουνε, που λέει ο λόγος.
Άσε μας ρε φίλε... Το μυαλό του πλανήτη, είμαστε ντε φάκτο εμείς. Μιλάμε για πολύ μυαλό. Πολιτικό μυαλό. Γιατί τα ζητήματα, όπως λέει ο Τσίπρας σήμερα (και όλοι οι προκάτοχοί του εδώ και πολλά χρόνια- μεγάλα μυαλά όλοι τους), «τα ζητήματα είναι πολιτικά» και το χρέος πρέπει να μας το χαρίσετε διότι είναι κι αυτό... πολιτικό. Οπότε, τι εκπλήσσεσαι; Υπήρξε ποτέ υποψήφιος στο Αμέρικα στο επιτελείο του οποίου να μην εντοπίσεις έναν greek-american σύμβουλο; Ο οποίος σύμβουλος (μπορεί και να είναι μην είναι ακριβώς... σύμβουλος, αλλά απλός θυρωρός στα γραφεία του Τραμπ – δεν έχει σημασία, τα μυαλό είναι μυαλό) ο σύμβουλος λοιπόν μιλάει σπαστά ελληνικά. Είναι ελληνοαμερικάνος τριτοτέταρτης γενιάς και ο παππούς του ταξίδεψε μπατίρης στρωματσάδα, τρίτο κατάστρωμα αριστερά, εκατό χρόνια πριν για το Αστόρια, (Νιου Γιορκ Σίτι). Εκεί, αφού έπλενε πύργους από πιάτα, στο τέλος με το... μυαλό του τα κονόμησε χοντρά κι έβαλε τους άλλους να δουλεύουν γι’ αυτόν. Διότι ως γνωστόν, και όπως ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους εμείς οι Έλληνες, το... σουξέ, δεν θέλει δουλειά, μυαλό θέλει. Και έτσι τώρα, τρέχουν αγχωμένα τα δημοσιογραφάκια στον τόπο καταγωγής του «μυαλού», να εδώ γεννήθηκε ο παππούς του, σ’ εκείνη τη μουριά τον έδεναν μικρό άμα έκανε παλαβομάρες και να συνεντεύξεις με τον τριτοξάδερφο του μπατζανάκη του).
Πάρτε το λοιπόν χαμπάρι, τις εκλογές δεν τις κέρδισε ο Τραμπαρίφας. Οι Έλληνες σύμβουλοί του τις κέρδισαν με το μυαλό τους. Εκτός κι αν δεχτούμε -γιατί κι αυτό γράφτηκε- ότι ο Τραμπ είναι κυπριακής καταγωγής, ελληνάρας δηλαδή του κερατά, οπότε καθάρισε μόνος του. Αλλά δεν νομίζω. Σου κάνει εσένα αυτή η μοσχαροκεφαλή με τα ξανθο – πλατινένια μαλλιά για Κύπριος; Κι έχεις ακούσει εσύ Κύπριο να τον λένε... Ντόναλντ; Σιγά μην τον λένε και... Μίκυ στο τέλος - τέλος. Να τον έλεγαν Κύρο Γρανάζη, κάτι θα γινόταν. Εμ Κύρος (απ΄το Κυριάκος), εμ μυαλό, άρα Έλληνας.
Ότι οι Έλληνες έχουμε πολύ μυαλό, διαπιστώνεται εξάλλου κάθε τόσο, όταν δηλαδή ανακοινώνεται κάποια σπουδαία επιστημονική ανακάλυψη. Έλληνες ανακάλυψαν το εμβόλιο και το δείνα θαυματουργό μαραφέτι, Έλληνες διακρίθηκαν στο τάδε Πανεπιστήμιο, Έλληνες μεγαλουργούν στις μπίζνες.... Μιλάμε... μυαλό ο Έλληνας. Και τότε, πάλι τα δημοσιογραφάκια, για να πουλήσουν κάνα φύλλο, όλο και γράφουν εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών πως «χάνουμε τα καλύτερα μυαλά». Σιγά τα αίματα. Μυαλά παράγουμε, μυαλά εξάγουμε, απλός κανόνας της οικονομίας. Αμ κρατιέται το μυαλό εντός ελληνικών συνόρων; Κρατιέται ο αετός στα ρουμάνια; Θα πιάσει βουνοκορφές και ύψη δυσθεώρητα τι νόμισες; Εξάλλου, όπως έχουν προφητέψει ένα σωρό Άγιοι Πατάπιοι, Παΐσιοι και λοιποί της εν λόγω κατηγορίας, ο πανούργος αυτός λαός (δηλ. εμείς) πρόκειται συντόμως να κυριαρχήσει με το μυαλό του παγκοσμίως.
Επιπλέον, η Ελλάδα, εξάγοντας μυαλό, κάνει και μια αναγκαία διεργασία... αφαίμαξης. Όπως μερικοί που έχουν πολύ υψηλό αιματοκρίτη, πάνε και... «αδειάζουν» κάθε τόσο από αίμα, έτσι κι εμείς, αδειάζουμε από... μυαλά, διότι τόσα πολλά μυαλά δεν χωράνε. Και να σου πω κάτι; Το ότι στην Ελλάδα τα πράγματα πάνε τόσο χάλια, κι αυτά από το πολύ μυαλό τα τραβάμε. Διότι, λέει ο ένας το μακρύ του, λέει ο άλλος το κοντό του, λέμε κι εμείς ο πανέξυπνος λαός με το πολύ μυαλό «άντε ρε πάτε από κει πέρα, που θα μας πουλήσετε εξυπνάδα», ε, στο τέλος με τόσο... πνεύμα, δεν βγαίνει άκρη και το πράγμα γίνεται κυριολεκτικώς μαντάρα.
Λένε πολλοί ότι για να προκόψεις σήμερα πρέπει να κάνεις και λίγο τον βλάκα. Ότι λαοί που πειθαρχούν και δεν κάνουν του κεφαλιού τους παράγουν καλύτερο αποτέλεσμα, κάνουν μεγαλύτερη πρόοδο. Και κάτι εξυπνοπούλια σαν και μας... πιάνονται από τη μύτη. Να σου πω όμως κάτι μεγάλε μου; Εξυπνοπούλι μπορεί. Μπούφος όμως ποτέ! Τσσσς....
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
