Αντέδρασαν κατά το λαϊκό (και λογικό): «Η κότα όταν πίνει νερό κοιτάει και προς τον ουρανό!». Όμως, λέει και μια ακόμη σοφία για τέτοιους, ο λαός: «Λάδωσε το έντερό τους»!
ΜΑ, είναι καιρός τώρα σύντροφοι, να ζει κανείς στην ανεργία; Τσίπρα και πάλι Τσίπρα στο συνέδριο. Ορκισμένοι, πιστοί όσο υπάρχει δουλειά. Ξέρεις πόσοι Πολάκηδες χρειάζονται για να έχει ιδεολογική επιτυχία μια κορυφαία κομματική διαδικασία; Αν στον χώρο Αλέξη μου δεν υπήρχαν οι (δύο στους τρεις), καρεκλοκένταυροι, συντρόφια δηλαδή, ΣΥΡΙΖΑίικα, στελέχη εσχάτως χορτασμένα, θα σου έλεγα εγώ πού ακριβώς θα εύρισκες το 93% της παντοδυναμίας σου στο συνέδριο!
ΔΙΟΤΙ τα ζήσαμε Αλέξη μου τα συνεδριακά σκηνικά και παλιότερα. Πολλές φορές μάλιστα. Με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αλλά και με άλλα μικρότερα κόμματα. Όπου, περίμενες όμως βρε αδελφέ εκεί και τίποτα φασαρίες… Τα γνωστά «συντροφικά μαχαιρώματα». Ε, ρε, κάτι συνέδρια ζωντανά που ζήσαμε... Υπήρχε σασπένς! Νόημα. Ο αρχηγός αλώνιζε! Διέγραφε, άλλαζε, χάραζε, χειροτονούσε, να μην πω τι άλλο έκανε, καταδίκαζε, παραιτούσε!
ΕΙΔΑΜΕ και τους... σαλταδόρους της πολιτικής. Τους αριβίστες. Τότε και τώρα Αλέξη μου. Αλλά και τις πολιτικές ύαινες! Που τρέφονται από κομματικά πτώματα. Και που μεταπηδούν διεισδύοντας στα σχήματα εξουσίας, όπως και το δικό σου ας πούμε νεαρέ. Όλα τα είδαμε και σ' αυτό το συνέδριο. Αυτό που δεν είδαμε Αλέξη, είναι τη... διαφορά που υποτίθεται θα έκανε το κόμμα σου από τα άλλα. Πες το διαφορά νοοτροπίας, κομματικής λογικής, πρακτικής και τακτικής, αποδοχής της θλιβερής κοινωνικής πραγματικότητας… Δεν είδαμε, εν κατακλείδι, στην κομματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα των χιλιάδων βολεμένων, μία αχτίδα ελπίδας για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που βρίσκονταν εκτός της αιθούσης του συνεδρίου. Και που περίμεναν να ακούσουν εκτός των σχεδίων εξόδου από τη δυστυχία των μνημονιακών δεσμεύσεων και έναν σώφρονα λόγο, διά στόματος πρωθυπουργού, μία καλή και πειστική δικαιολογία: γιατί τόσες κυβιστήσεις και τόσες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις σε έναν κόσμο που πίστεψε ότι αν ψηλώσεις το 3% και το φτάσεις στα 33, κάτι καλό θα γινόταν σ' αυτό τον τόπο.
ΑΛΛΑ αντί γι' αυτό είδαμε ακριβώς τα αντίθετα. Χιλιάδες επιχειρήσεις να καταστρέφονται. Είδαμε κοντά 2 εκ. ανέργους να έχουν χάσει την ελπίδα, είδαμε μισό εκατομμύριο νέους επιστήμονες να φεύγουν στο εξωτερικό για εργασία, είδαμε τα μισά και πλέον νοικοκυριά να προσπαθούν να κρατήσουν τα σπιτικά τους, τα οποία τα έχουν περικυκλώσει ως λύκοι σε μαντρί, οι τράπεζες, οι φόροι και οι δοσατζήδες. Είδαμε τη χώρα μας μέσα σε μία εξαετία να έχει χάσει το 25% του πλούτου της, αλλά το κυριότερο σε λίγα χρόνια να κινδυνεύει να χάσει και την ταυτότητά της. Δυστυχώς πεθαίνουν περισσότεροι Έλληνες απ' όσους γεννιούνται. Αυτή η εθνική τραγωδία Αλέξη μου, δεν αποκαθίσταται όχι με ένα, όχι με δύο και τρία, αλλά ούτε με χιλιάδες μνημόνια...
