Σε κείμενό μας με τίτλο «Δικαιοσύνη στη μέγγενη» («Ε» της 5ης Σεπτεμβρίου 2016) περιγράψαμε ορισμένα γεγονότα στα οποία πρωταγωνιστές ήταν ο αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, Δημ. Παπαγγελόπουλος - προερχόμενος από το χώρο της Δικαιοσύνης - και η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου (ΑΠ) Βασ. Θάνου. Ενώ σε προηγηθέν κείμενο μας με τίτλο «Περί την Greek Statistics και των παρενέργειών τους» («Ε» της 4ης Σεπτεμβρίου 2016) αναφερθήκαμε στην άσκηση αναίρεσης από την αντεισαγγελέα και μετέπειτα προαχθείσα σε εισαγγελέα του ΑΠ Ξένη Δημητρίου, κατά απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, που αφορούσε τον τ. Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρ. Γεωργίου και ακόμη δύο προϊστάμενους υπηρεσιών αυτής.
Ακολούθησαν πρόσφατα και άλλα γεγονότα, όπως η ματαίωση της διάσκεψης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, (ΣτΕ) η παραίτηση εξ αυτού του λόγου δύο αντιπροέδρων του, οι ανακοινώσεις διαμαρτυρίας δικαστικών ενώσεων, η προσέλευση της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων στο Μέγαρο Μαξίμου, που, μεταξύ των διαμειφθέντων, ήταν θέματα μισθολογικά αλλά και το θέμα της παράτασης του ορίου συνταξιοδότησης των δικαστών με… τυπικό νόμο: Το τελευταίο αυτό γεγονός προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση πέντε δικαστικών ενώσεων, η δε Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι «οποιαδήποτε (…) σκέψη για μεταβολή του ανώτατου συνταγματικού ορίου με τυπικό νόμο προκαλεί τρόμο, κυρίως, για την ευκολία και την ανεπίτρεπτη προχειρότητα με την οποία επιχειρείται να ξεπεραστούν ανυπέρβλητοι συνταγματικοί φραγμοί» και συμπληρώνει ότι «τυχόν αύξηση του ορίου ηλικίας των δικαστικών λειτουργών και μάλιστα με μη σύννομο τρόπο, θα λειτουργήσει, χωρίς καμία αμφιβολία, ως προπομπός για όλους τους εργαζόμενους και θα οδηγήσει σε ακόμα βιαιότερες ρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης που οδηγείται η χώρα αυτή με ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και τις σημερινές ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων (Αρείου Πάγου, Συμβουλίου της Επικρατείας και Ελεγκτικού Συνεδρίου), παραθέτουμε αυτολεξεί τις σχετικές συνταγματικές διατάξεις, όπως: Άρθρο 88 παρ. 5 «Οι δικαστικοί λειτουργοί έως και το βαθμό του εφέτη ή του αντεισαγγελέα εφετών και τους αντίστοιχους με αυτούς βαθμούς, αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους και όλοι όσοι έχουν βαθμούς ανώτερους από αυτούς ή τους αντίστοιχους με αυτούς, αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 67ο έτος της ηλικίας τους. Για την εφαρμογή της διάταξης αυτής θεωρείται σε κάθε περίπτωση ως ημέρα που συμπληρώνεται το όριο αυτό η 30η Ιουνίου του έτους της αποχώρησης του δικαστικού λειτουργού». Εξάλλου κατά το άρθρο 90 παρ. 5 «Η θητεία του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς και του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και των Γενικών Επιτρόπων των διοικητικών δικαστηρίων και του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των 4 ετών ακόμα και αν ο δικαστικός λειτουργός που κατέχει τη θέση δεν καταλαμβάνεται από το όριο ηλικίας. Ο τυχόν υπολειπόμενος μέχρι τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας χρόνος λογίζεται ως πραγματική συντάξιμη υπηρεσία, όπως ο νόμος ορίζει».
Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου (ΑΠ) Βασ. Θάνου, που γεννήθηκε το 1950, και εκλέχθηκε Πρόεδρος στις 29 Ιουνίου 2015, αποχωρεί, στις 30 Ιουνίου 2017. Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) Νικ. Σακελλαρίου, που γεννήθηκε το 1951, και εκλέχθηκε Πρόεδρος στις 21 Οκτωβρίου 2015, αποχωρεί στις 30 Ιουνίου 2018. Τέλος, η Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ), Ανδρ. Θεοτοκάτου, που γεννήθηκε το 1957, και εκλέχθηκε Πρόεδρος, κι αυτή, στις 21 Οκτωβρίου 2015, αποχωρεί, λόγω συμπλήρωσης 4ετούς θητείας, ως Πρόεδρος του Ε.Σ., στις 21 Οκτωβρίου 2019.
Το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι το θέμα της παράτασης του ορίου συνταξιοδότησης εμφανίστηκε από τις ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων στο Μέγαρο Μαξίμου δήθεν, ως αίτημα των δικαστών, κάτι που διέψευσαν με τις ανακοινώσεις τους όλες οι δικαστικές Ενώσεις!
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: πώς θα παρακαμφθούν οι πιο πάνω σαφείς διατάξεις του Συντάγματος; Γιατί ακούσθηκε ότι η παράταση αυτή θα γίνει με «τυπικό νόμο»! Ποιος «φωστήρας» ήταν αυτός που βρήκε αυτή τη λύση; Δεν γνωρίζει ότι με τυπικό νόμο δεν είναι δυνατή η τροποποίηση διατάξεων του Συντάγματος; Εκτός αν οι σχετικές διατάξεις του Συντάγματος … ανασταλούν! Κάτι που έγινε, τελευταία φορά, στις 21 Απριλίου 1967. Ας μας, το πουν.
Οι ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων γνωρίζουν ότι κατά καιρούς κάποιοι υπουργοί Οικονομικών, όταν υπήρχαν αξιώσεις υπαλλήλων από επιδόματα, τα οποία στηρίζονταν στην παράβαση της διάταξης του άρθρου 4 του Συντάγματος, περί ισότητας, νομοθετούσαν σχετική διάταξη, κυρίως σε άσχετο νομοσχέδιο, με την οποία ορίζονταν η παραγραφή των απαιτήσεων και καταργούνταν οι σχετικές εκκρεμείς δίκες, όταν δε οι υποθέσεις έφθαναν να εκδικασθούν στα ανώτατα δικαστήρια (ΑΠ, ΣτΕ, ΕΣ) αυτά αποφαίνονταν ότι με τυπικό νόμο δεν μπορούν να παραγραφούν αξιώσεις ή να καταργηθούν εκκρεμείς δίκες, όταν οι αξιώσεις αυτές πηγάζουν από διατάξεις του Συντάγματος.
Κατόπιν τούτου, είναι πρωτοφανές να προτείνονται λύσεις, οι οποίες μόνο σε αυταρχικά καθεστώτα έχουν θέση.
