Η διάκριση του προγράμματος σε βασικό-υποχρεωτικό και προαιρετικό, ο κατακερματισμός του σε διδακτικές ώρες, η υποχρεωτική ανάθεση τμήματος για ολόκληρη τη σχολική χρονιά σε μια νηπιαγωγό χωρίς τη δυνατότητα εναλλαγής, η αυτονομία δραστηριοτήτων των δύο προγραμμάτων, χωρίς καμία σύνδεση, καμία σχέση δεν έχουν με τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις και διδακτικές προσεγγίσεις. Γίνεται σαφής διαχωρισμός του πρωινού «βασικού» προγράμματος(!) το οποίο θα τελειώνει στις 13.00, και θα περιλαμβάνει οργανωμένες δραστηριότητες με βάση το ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ, από το ολοήμερο, στο οποίο την τρίτη διδακτική ώρα καθορίζεται ως συγκεκριμένο διδακτικό αντικείμενο αυτό της δημιουργίας και έκφρασης. Δηλαδή δημιουργούν δύο διαφορετικά νηπιαγωγεία με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία στα προγράμματά τους.
Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουμε και ένα δεύτερο ράπισμα κατά των νηπιαγωγείων το οποίο είναι η απαράδεκτα πενιχρή οικονομική χρηματοδότησή τους! Για τη φετινή σχολική χρονιά δοθήκανε 200 ευρώ επιχορήγηση για την κάλυψη των δαπανών λειτουργίας ενός νηπιαγωγείου των 60-70 νηπίων, από το Σεπτέμβρη έως και τα Χριστούγεννα! Το ποσό αυτό σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα αναλώσιμα που χρειάζονται για την εκπαιδευτική διαδικασία των νηπίων. Το φιλότιμο των νηπιαγωγών και η εθελοντική προσφορά των γονέων έχουνε πάρει τη μορφή άτυπου θεσμού λειτουργίας του νηπιαγωγείου μέσα σε όλη αυτή τη σκληρή δίνη που βιώνουμε. Ολοήμερο νηπιαγωγείο δεν σημαίνει όπως απλοϊκά σκεπτόμενοι νομίζουν κάποιοι, περισσότερο σχολείο, αλλά ποιοτικό σχολείο.
Η λέξη ποιότητα προφανώς όμως είναι άγνωστη λέξη για το Υπουργείο Παιδείας και για άλλους θεσμικούς φορείς, ενώ αντίθετα γνωρίζουν πολύ καλά από εκπτώσεις σε αξίες, φιλοσοφία προγραμμάτων και οράματα.
Οι περικοπές των λειτουργικών δαπανών στην εκπαίδευση υποβαθμίζουν τη λειτουργία και την ποιότητα του δημόσιου σχολείου.
