αλλά και ψυχαγωγίας και δημιουργικής απασχόλησης ειδικά γι’ αυτούς, που δεν ξέρουν, τί να κάνουν το χρόνο τους. Σε φέρνει, άλλωστε, σε επαφή με τη φύση, σου δίνει την ευκαιρία να απολαμβάνεις ήχους, εικόνες και γεύσεις, που τέρπουν αυτιά, μάτια και στόμα, και, όταν πραγματοποιείται κατά μόνας, να οργανώνεις τις σκέψεις σου και να προγραμματίζεις το χρόνο σου, ενώ να χορταίνεις κουβέντα και πολιτικές αναλύσεις, όταν κινείσαι με παρέα. Όλα αυτά υφίστανται και όσοι, όπως η αφεντιά μου, περπατούν στις γραφικές πλαγιές του Ολύμπου περιοχής Πυργετού κατά την περίοδο του καλοκαιριού και όχι μόνο.
Περπατώντας, λοιπόν, και αγναντεύοντας την περιοχή από ψηλά κα με μέτωπο προς το Αιγαίο εισπράττει κανείς εικόνες καταπληκτικές. Βλέπει δεξιά του τον ορεινό όγκο του Κισσάβου και στα ριζά του και στη συμβολή του με τον αιώνιο εχθρό του, τον Όλυμπο, ένα κομμάτι της μυθικής κοιλάδας των Τεμπών. Ρίχνοντας τη ματιά προς τα εμπρός και λίγο αριστερά βλέπει το Ομόλιο, το Στόμιο, το Παλαιόπυργο, την Κουλούρα, τα Μεσάγγαλα και το Θεραμϊκό ν’ απλώνεται απέναντί του με όριο το Καστρί- Λουτρό.
Μετακινώντας το βλέμμα του κοντύτερα έρχεται σε επαφή με το δέλτα του Πηνειού και μ’ έναν εύφορο κάμπο γεμάτο από ακτινίδια, περιζήτητα στο Πανελλήνιο, και δημητριακά, ενώ δεξιά του και αριστερά του σε ημιορεινές περιοχές απλώνονται ελαιώνες και αμπελώνες, που με τους καρπούς τους συμπληρώνουν το εισόδημα των κατοίκων της περιοχής. Πίσω του, τέλος , και σε υψόμετρο πολύ μεγαλύτερο από αυτό του Πυργετού φιγουράρουν τρία χωριά ∙ η Αιγάνη, η Κρανιά και η Ραψάνη.
Γι’ αυτόν, που θέλει, να εξερευνήσει την περιοχή περπατώντας προς διάφορες κατευθύνσεις, θα συναντήσει στις πλαγιές Πυργετού και περιχώρων καμία δεκαριά ανακαινισμένα ξωκκλήσια, πέντε μοναστήρια, δύο αντρικά και τρία γυναικεία, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, το υδραγωγείο και τα γάργαρα νερά του, από το οποίο υδροδοτείται ο Πυργετός και, τα τελευταία χρόνια, το σκοπευτήριο και τη φάρμα συγχωριανού, γεμάτη από ελάφια, ζαρκάδια, κρι-κρι, άλογα, κότες και χήνες, που προκαλούν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων.
Ζώα, ωστόσο, μπορεί να συναντήσει κανείς σε όλη την περιοχή, γιατί εκτός από τα λίγα αιγοπρόβατα ελευθέρας βοσκής δεν ξέρεις, πότε θα πέσεις πάνω σε λαγούς, σε ζαρκάδια, σε ασβούς, σε αλεπούδες, σε ποιμενικούς σκύλους αδέσποτους, προπάντων όμως σε αγριόχοιρους, από τους οποίους τα τελευταία χρόνια είναι γεμάτη η περιοχή και υποφέρει εξ αιτίας τους, αφού το κυνήγι τους επιτρέπεται μόνο κατά την περίοδο του Φθινόπωρου. Γι’ αυτό και για την ασφάλειά τους οι περιπατητές πρέπει να είναι μονίμως εφοδιασμένοι με γκλίτσα, για να τους προστατεύει από τα κακά συναπαντήματα.
Αλλά και κοτσύφια πολλά, σπουργίτια και σκίουροι, που πηδούν από κορμό σε κορμό πανύψηλων πλατάνων, από τους οποίους είναι πλέον γεμάτα τα ρέματα της περιοχής, αλλά και κουρούνες και φίδια διάφορα, ακίνδυνα τις περισσότερες φορές, συμπληρώνουν την πανίδα της περιοχής και ζωντανεύουν το καταπράσινο από θάμνους και δέντρα τοπίο.
Όταν , μάλιστα, περπατά κανείς νωρίς το πρωί και λίγο πριν ξημερώσει, του δίνεται η ευκαιρία να απολαύσει την ανατολή του ηλίου εν μέσω πλούσιας χλωρίδας ενώ, όταν η καθαρότητα της ατμόσφαιρας το επιτρέπει, να διακρίνει προς ανατολάς και στο βάθος του ορίζοντα την κορυφογραμμή του Άθωνα, που δεσπόζει στη Χαλκιδική. Αλλά και τα ηλιοβασιλέματα, σ’ αυτούς που περπατούν απόγευμα και λίγο πριν σουρουπώσει, προσφέρουν εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς και μεγαλείου.
Πέραν, όμως, από τις εικόνες ο περιπατητής, ανάλογα και με την εποχή, θα πέσει πάνω όλο και σε κάποιο κεράσι, δαμάσκηνο, σύκο, τσαμπί σταφύλι, κράνο και βατόμουρο που ευδοκιμούν στην περιοχή, αλλά και σε καρύδι και αμύγδαλο. Αν, μάλιστα, προσθέσει κανείς τη μυρουδιά και το κατακίτρινο χρώμα των λουλουδιών των σπάρτων, το άρωμα της κρανιώτικης ρίγανης και το γάργαρο νερό, που συναντά στα ρέματα και προσφέρεται, για να πιεί και να δροσιστεί, συμπληρώνεται το σύνολο των ήχων, των οσμών και των γεύσεων, που προσφέρονται δοκιμή και τερψιλαρυγγία.
Όλα αυτά αποτελούν μια αξέχαστη και ανέξοδη εμπειρία, που αξίζει κανείς να τη δοκιμάσει και να τη γευθεί.
