Υπάρχει, ωστόσο, ένας τομέας στον οποίο τελευταία σημειώνεται αλματώδης ανάπτυξη. Ο εν λόγω τομέας δεν είναι άλλος από την τεχνολογία και ειδικά από την εξοικείωση της Τρίτης Ηλικίας (όχι, μάνα, δεν είναι για σένα αυτό) με τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα.
Όποιος έχει πιει καφέ Κυριακή πρωί, μετά την εκκλησία, σε πλατεία της Λάρισας θα έχει διαπιστώσει πως ο καφές της Τρίτης Ηλικίας έχει αλλάξει κατά πολύ. Κάθονται οι κυρίες να απολαύσουν τον καφέ τους και τα κινητά παίρνουν φωτιά. Στη μία χτυπάει το Viber, στη διπλανή το Skype, πιο πέρα το Whatsapp κ.ο.κ. Σχεδόν όλες τους έχουν από ένα (τουλάχιστον) παιδί στο εξωτερικό. «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της...» θα συμφωνήσουν όλες στο τέλος.
Ας είναι καλά η κρίση, λοιπόν, που μας ξενίτεψε και έκανε τις μανάδες μας… χάκερ! Η συνήθεια βέβαια είναι μεγάλη υπόθεση και έτσι νομίζουν ότι ανά πάσα στιγμή είμαστε διαθέσιμοι και προσβάσιμοι, όπως με το κλασικό, παραδοσιακό τηλεφώνημα. Με μία μικρή εκπαίδευση, ωστόσο, μπαίνουν αμέσως στο νόημα. Όμως, προσοχή! Η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται στη γλώσσα τους. Έτσι, η δική μου μάνα, για παράδειγμα, μπορεί να μην καταλαβαίνει πότε είμαι στο Skype online για να με πάρει, ξέρει όμως ότι «όταν του βλιέπου πράσινου, θα πατάου ικί απάν κι θα μιλάμι».
Β.Κ.
