Γράφτηκε στην Ε.Ο.Ν. και μέσω αυτής εξασφάλισε εργασία και δεύτερο παντελόνι, αυτό της στολής της ΕΟΝ. Στην Κατοχή, περίοδο κομπίνας και λοβατούριας, έκανε ένα πολύ καλό κομπόδεμα.
Μετά την Κατοχή, όταν η λήθη είχε σβήσει κάθε ίχνος από το παρελθόν, επέστρεψε στο νησί για να επισκευάσει το σαραβαλιασμένο αρχοντόσπιτο που κληρονόμησε μαζί με τον αδελφό του. Το έκανε σωστό παλατάκι προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις της ζωής.
Κανόνισε με τον αδελφό του, τον τρόπο και χώρο διαμονής και όλα καλά.
Το αχούρι στην αυλή το έκανε ξενώνα, για να φιλοξενεί τους φίλους που απέκτησε στο χώρο της Μαύρης αγοράς και της προδοσίας. Όλοι τους "φουσκωμένα" πορτοφόλια!
Την επόμενη χρονιά ήλθε οικογενειακώς για το Πάσχα. Μπαίνοντας στο σπίτι σάστισε σαν είδε τον γάιδαρο στο σαλόνι να ροκανίζει το άχυρο στο παιχνί!
- Βρε αδελφέ, για τ΄ όνομα του Θεού, έκανε το σαλόνι αχούρι;
- Τι ήθελες να κάνω, αδελφέ αφού εσύ έκανες το αχούρι, σαλόνι; Ν΄ αφήσω το ζωντανό να ψοφήσει απ΄ το κρύο;
Ο κ. Μάρκος χωρίς άλλη κουβέντα, έδωσε τόπο στην οργή και έφυγε.
"Προσάραξε" στο σπίτι των κουνιάδων που ήταν χρόνια έρημο μιας και είχαν μετακομίσει σε "πολυτελείς" "γκαρσονιέρες", στην Μακρόνησο, "προσφορά του δημοσίου" για την συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση...
Σπύρος Χαλικιάς
