Γιατί τόσο αργεί; Πού σκοντάφτει; Γιατί επί τέλους δεν δρομολογείται;
Το βάρος και η ευθύνη για την ανάπτυξη, δεν βαρύνει το λαό. Βαρύνει αποκλειστικά την Κυβέρνηση, που πρέπει να πάρει σύντομα και σύντονα μέτρα. Το θέμα είναι πολύπλοκο και πολυσχιδές. Πρέπει να το διαχειριστεί η Κυβέρνηση, αυτή που κρατά όλες τις σχετικές παραμέτρους του ζητήματος. Το φορολογικό σύστημα, τη φοροδιαφυγή, τη μείωση της γραφειοκρατίας και άλλα πολλά.
Στην Κυβέρνηση όμως έχουμε ανθρώπους, που παριστάνουν κάτι, αλλά δεν είναι. Ανευθυνοϋπεύθυνοι. Ομιλούν μια γλώσσα, που ποτέ δεν κάθισαν να τη μάθουν, γιατί τα σχολεία τους, τους ήταν μισητά και τα έκαιγαν με τις καταλήψεις. Όταν προσπαθείς να κάνεις τον ειδήμονα και τον ξερόλα, για θέματα που μόνο ακουστά τα έχεις, μην καρτεράς κάτι καλό. Από το σκαλί του κομματικού εξαχρειωμένου συνδικαλιστή, σε θέση Υπουργού παραγωγής ενέργειας, σίγουρα δεν μπορεί να προκύψει ανάπτυξη. Η ανεδαφική έπαρση και μεγαλαυχία, δεν οδηγεί σε συνετές και σοβαρές αποφάσεις, με πρόγραμμα και όραμα, ή σε μία διαχρονική προοπτική.
Τα ψέματα και η ανακολουθίες, πρακτικές της Κυβέρνησης από το 2015, συνεχίζονται και σήμερα, χωρίς ντροπή και αναστολές. Ακόμα και τα μέτρα που πάρθηκαν τον Μάιο του 2016, καταφανώς καταλυτικά για τους πολίτες, τα παρουσιάζουν σαν ανακουφιστικά για το λαό. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με το σλόγκαν «Η Αριστερά αλλάζει τον κόσμο» κατέληξε σε μια οικτρή ήττα. Στην Ευρώπη γνώρισε Βατερλώ. Στην Ελλάδα απεδείχθη αλλαγή επί τα χείρω. Ένα καλοστημένο παραμύθι ήταν, που όσοι το πίστεψαν σήμερα οδύρονται.
Με όλα αυτά τα ευτράπελα, αλλά και τα ιλαροτραγικά, πώς να γίνει ανάπτυξη; Ο λαός την προσμένει με αποφάσεις και πρακτικές, υπολογισμένες και στεριωμένες σε πραγματικά στοιχεία. Κάτι που αδυνατεί να πράξει η κολληγιά ΣΥΡΙΖΑ. Και όταν η Αριστερά αδυνατεί, αυτοαναιρείται ή αποτυγχάνει, βρίσκει τους φταίχτες. Οι φασίστες, η στείρα αντιπολίτευση, οι πολίτες, που διαδηλώνουν στα «όρια της Συνταγματικής ανοχής» κατά τον Άμοιρον Παιδείας συν. Φίλια. Κι ακόμα όταν ζορίζονται πετάνε και καμιά μπούρδα, για παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Ο Σπίρτζης οδυρόμενος λέει: «Υπέγραψα, για την παραχώρηση των Αεροδρομίων, αλλά με βαριά καρδιά. Άλλη κατάσταση ήθελα εγώ». Και ο Κυρίτσης μας λέει, πως η Κυβέρνηση διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο!!! Όλα αυτά για εσωτερική κατανάλωση. Μια σειρά από ατέλειωτες γκάφες. Σύμπτωμα κυβερνητικής δυσλειτουργίας, γιατί προσπαθούν να κάνουν κάτι που βασικά δεν το ξέρουν, αλλά και δυστυχώς το απεχθάνονται.
Θέλουν πράγματι την ανάπτυξη; Πρώτο βήμα η φορολογική πολιτική. Στη διπλανή Βουλγαρία, ο φόρος στις επιχειρήσεις είναι πέντε φορές λιγότερος από την Ελλάδα. Εδώ σε κάθε επιχείρηση, που ανοίγει τη φεσώνουν με φόρους, προσφέροντάς τη και μ` ένα λουκέτο, που γρήγορα θα χρειασθεί. Η γραφειοκρατία πότε θα παταχθεί; Στη Βουλγαρία την άδεια λειτουργίας μιας μικρής ή μεγάλης επιχείρησης, την παίρνει κανείς σε 3-4 μέρες, αφ` ότου καταθέσει τα δικαιολογητικά της. Στην Ελλάδα χρειάζονται πάνω από ένα εξάμηνο.
Οι δικοί μας είναι τόσο μικρόνοες και τόσο άσχετοι, ώστε ακόμα δεν συνειδητοποίησαν, πως η ανάπτυξη, ποτέ δεν θα έλθει μέσα από την υπερφορολόγηση. Γρήγορα θα φθάσουν στο σημείο του «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Η υπερφορολόγηση και η φοροδοτική στην περίπτωση του θλιβερού μας θιάσου, είναι εντελώς αντίθετες Οδηγούν στη νέκρα και στον μηδενισμό.
Παράγοντας για την ανάπτυξη, είναι επίσης και ο συντονισμός. Ανύπαρκτος σήμερα. Ο δικοί μας Υπουργίσκοι, κλεισμένοι ερμητικά στον λατρεμένο τους Υπουργικό θώκο, δεν εννοούν να συνεργασθούν, να συντονίσουν τις όποιες προσπάθειές τους.
Με τα Μνημόνια και με τις εναγωνίως αναμενόμενες «δόσεις» για να τα βγάλουμε στοιχειωδώς πέρα, ανάπτυξη δεν έρχεται. Στο χωριό μου πριν λίγα χρόνια καλλιεργούσαν το σουσάμι, το σκόρδο, την πατάτα, το τεύτλο, το βαμπάκι. Σήμερα περιορίστηκαν στο σιτάρι και στο κριθάρι. Σκουριάζει άχρηστο το εργοστάσιο ζάχαρης. Φέρνουμε σκόρδα από την Κίνα, πατάτα από την Αίγυπτο. Κρέας και γάλα είχαμε επάρκεια. Τώρα έρχονται παγοκολώνες γάλακτος από την Ολλανδία, κατιμάδες από τη Γαλλία κλπ.
Όχι αγαπητοί μου. Ανάπτυξη μην περιμένετε. Η ανάπτυξη προϋποθέτει πρόγραμμα, όραμα, σκληρή και μεθοδική προσπάθεια. Πράγματα τα οποία δυστυχώς σήμερα λείπουν από την κυβέρνηση της μηδενιστικής Αριστεράς.
