Οι προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις δείχνουν ότι η Σύνοδος Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών είναι καταδικασμένη σε αποτυχία πριν καν ξεκινήσει, και ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν είναι σε θέση να αντιστρέψει την κατάσταση.
Το επείγον της κατάστασης απεικονίζεται ξεκάθαρα από αυτά που συμβαίνουν στη λωρίδα της ερήμου ανάμεσα στη Ιορδανία και τη Συρία, γνωστή και ως "berme" (ανάχωμα). Πάνω από 80.000 γυναίκες, άνδρες και παιδιά έχουν παγιδευτεί εκεί εδώ και έναν χρόνο. Μετά από μια επίθεση εναντίον στρατιωτικών θέσεων τον Ιούνιο, η Ιορδανία έκλεισε εντελώς τα σύνορά της με την Συρία, αφήνοντας ουσιαστικά τους πρόσφυγες σε μία "ουδέτερη ζώνη", αποκομμένους από οποιαδήποτε διεθνή βοήθεια.
Οι Σύριοι πρόσφυγες, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι στις αμμοθύελλες και στην αμείλικτη ζέστη της ερήμου, παλεύουν για την επιβίωση τους την ώρα που εξαντλούνται τα αποθέματα νερού και τροφής. Πολλοί από αυτούς είναι σοβαρά άρρωστοι, ενώ αρκετοί έχουν πεθάνει. Αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν οι άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο είχαν αναλάβει την πρωτοβουλία να μοιραστούν την ευθύνη των 500.000 προσφύγων που βρίσκονται στην Ιορδανία.
Την ώρα που εκτυλίσσεται η ανθρώπινη αυτή τραγωδία, η ΕΕ, το σύνολο των αφρικανικών χωρών, η Ρωσία και η Κίνα, προτιμώντας να προστατεύσουν τα στενά συμφέροντά τους, αντί να υιοθετήσουν λύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, απέρριψαν ήδη μία πρόταση των διπλωματών του ΟΗΕ, κάθε χρόνο θα γίνεται επανεγκατάσταση σε όλον τον κόσμο, τουλάχιστον του εν δέκατου των πλέον ευάλωτων προσφύγων.
Εάν οι ηγέτες του κόσμου δεν καταφέρουν να λάβουν αναγκαία μέτρα, αυτό θα ενθαρρύνει πολλές χώρες να εγκαταλείψουν τους πρόσφυγες στην τραγική τους μοίρα, όπως συμβαίνει την ώρα αυτή στα σύνορα Ιορδανίας-Συρίας.
Τον Μάιο, η Κένυα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει το μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων στον κόσμο, το Νταντάαμπ (Dadaab), και να στείλει εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλούς πρόσφυγες πίσω στη χώρα τους που μαστίζεται από ένοπλες συγκρούσεις. Το Πακιστάν απειλεί να απελάσει 1,5 εκατ. Αφγανούς πρόσφυγες. Πάνω από 60.000 πρόσφυγες έχουν συστηματικά παρενοχληθεί από τις αρχές, ενώ πρόσφατα κατέφυγαν στην άλλη πλευρά των συνόρων, όπου μαίνονται οι συγκρούσεις.
Στη Νοτιο-Δυτική Ασία και την Αυστραλία, οι πρόσφυγες κρατούνται σε άθλιες συνθήκες σε υπερπλήρεις καταυλισμούς, αντιμέτωποι με τη βία και με θανάσιμα επικίνδυνες καταστάσεις. Σε όλη την Ευρώπη, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες κοιμούνται κάτω από τέντες σε κέντρα κράτησης που περιβάλλονται από συρματοπλέγματα.
Το κλείσιμο των συνόρων δεν θα εμποδίσει ποτέ τους πρόσφυγες που έχω συναντήσει σε όλο τον κόσμο, να αναζητήσουν την ασφάλεια για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Αντιθέτως, θα τους αναγκάσει να αναλάβουν μεγαλύτερους κινδύνους και να αντιμετωπίσουν χειρότερες καταστάσεις.
Η επόμενη μέρα της Συνόδου κορυφής του ΟΗΕ, "Διάσκεψη ηγετών για τους Πρόσφυγες», που διοργανώνεται από τον πρόεδρο Ομπάμα θα δώσει την ευκαιρία στους ηγέτες του κόσμου να εντείνουν τις προσπάθειές τους. Διερωτώμαι, άραγε θα αναλωθούν σε κοινοτυπίες μεταξύ τους, την ώρα που χιλιάδες σύριοι πρόσφυγες είναι εγκαταλελειμμένοι στην έρημο;
Ότι και εάν αποφασισθεί στην σύνοδο Κορυφής, ή κατά την διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, θα πρέπει όλο και περισσότερες πλούσιες χώρες να παράσχουν βοήθεια και γρήγορα μάλιστα. Θα ήταν εγκληματικό τυχόν αποτυχία της διάσκεψης στη Νέα Υόρκη σε συλλογικό επίπεδο, να φανεί στον κόσμο ως συλλογική παραίτηση σε θέματα εθνικής ευθύνης.
Ελλείψει παγκόσμιου σχεδίου, είναι απαραίτητο ένας πυρήνας χωρών να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης και να βρεί λύση σε αυτή την τραγωδία, δείχνοντας τον δρόμο προς τα εμπρός.
Μπορούν να αρχίσουν αμέσως να βοηθούν χώρες, όπως η Ιορδανία, επαναγκαθιστώντας τους πιο ευάλωτους πρόσφυγες. Πρέπει επίσης να ζητήσουν από γειτονικές χώρες της Συρίας να ανοίξουν ξανά τα σύνορά τους για τους Σύριους που εγκαταλείπουν την χώρα τους, κυνηγημένοι από τις φρικαλεότητες που όλοι βλέπουμε στις οθόνες της τηλεόρασης.
Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πρέπει να μετεγκατασταθούν έως το τέλος του 2017. Όσο θα υπάρχουν πρόθυμες χώρες να το κάνουν αυτό, τόσο η κατάσταση θα γίνεται διαχειρίσιμη. Όσες ώρες και εάν καθίσουν οι ηγέτες στο τραπέζι των συνομιλιών, η κρίση δεν πρόκειται να μειωθεί, όσο δεν λαμβάνονται καίρια μέτρα.
Η απουσία αυτών των πρωτοβουλιών θα έχει τρομερές συνέπειες για τους πρόσφυγες που έχουν εγκαταλειφθεί στην έρημο.
Εάν οι ηγέτες εξακολουθούν να χάνουν χρόνο απέναντι στην ανθρώπινη αυτή τραγωδία, κινδυνεύουμε να βρεθούμε σε έναν εφιαλτικό κόσμο, όπου ένα αυξανόμενο κύμα ανθρώπων που έρχεται από εμπόλεμες χώρες, μην βρίσκοντας καταφύγιο, επιστρέφει πίσω, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά τους.
Είναι στο χέρι μας να ζητήσουμε τώρα από τις κυβερνήσεις να δράσουν άμεσα για να εμποδίσουν ένα εφιαλτικό μέλλον. Είναι στο χέρι μας να ζητήσουμε από τις κυβερνήσεις να υποδεχθεί πρόσφυγες και να τους φιλοξενήσει.
Ο Salil Shetty είναι Γενικός διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας
Πηγή:The Huffington Post
