Όποιος Λαρισαίος πέρασε ή θα περάσει από το ιστορικό κέντρο του Φρουρίου και θα δει με τα μάτια του την κατάστασή του θα νιώσει φρίκη και αποτροπιασμό. Όσοι έζησαν κάποιες όμορφες στιγμές σε διάφορες εκδηλώσεις ίσως νιώσουν και μελαγχολία. Πόρτες ξηλωμένες, υαλοπίνακες σπασμένοι και διασκορπισμένοι παντού, καλοριφέρ, υδραυλικές και ηλεκτρικές εγκαταστάσεις κατεστραμμένες. Όλες αυτές οι καταστροφές θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν λαμβάνονταν από τη Δημοτική Αρχή στοιχειώδη μέτρα προστασίας και κυρίως διατήρησης καθαρού του περιβάλλοντος χώρου με φροντίδα του πρασίνου, κλαδέματος των δέντρων, ποτίσματος των καλλωπιστικών θάμνων, ώστε να μη δίνει εικόνα εγκατάλειψης. Ακόμη θα μπορούσε να τοποθετηθεί μια βιντεοκάμερα για την επιτήρηση του χώρου.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί άραγε αυτή η εγκατάλειψη και οι καταστροφές; Είναι ένα από τα «συνήθη» φαινόμενα ή πρόκειται για εσκεμμένη ενέργεια την οποία οφείλουν να ερευνήσουν οι αρμόδιοι αρχές; Στην οδό Βενιζέλου μπροστά από γνωστά φαγάδικα έχουν ξεραθεί τρία δέντρα από κάποιους οι οποίοι αφαίρεσαν τη φλούδα του κορμού τους λίγο πάνω από το έδαφος. Η δημοτική αρχή περί πολλών μεριμνά και τυρβάζει και αδιαφορεί για την περιουσία της, που είναι και περιουσία των πολιτών; Ποιός επιχειρηματίας θα επενδύσει σ’ αυτό το κατεστραμμένο κτίριο όταν θα χρειαστούν δεκάδες χιλιάδες ευρώ μόνο για την αποκατάσταση των ζημιών; Φυσικά ουδείς. Μήπως ο σκοπός της λεηλασίας είναι να μη λειτουργήσει ποτέ αυτό το υπέροχο κέντρο προς μεγάλη χαρά των ανταγωνιστών της περιοχής;
Η δημοτική Αρχή καλεί αυτές τις μέρες τους διάφορους Φορείς της πόλης για διαβούλευση σχετικά με την κατάρτιση του Προγράμματος Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης (ΒΑΑ). Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι σαν αυτές που έγιναν για την Βιοκλιματική Ανάπλαση του Ιστορικού Κέντρου (Φρούριο) η οποία ούτε Βιώσιμη ούτε Βιοκλιματική είναι αφού ήδη άρχισαν οι καταστροφές στις μπάρες, τα καλύμματα και τους αεραγωγούς του υποτιθέμενου κλιματισμού, στο γκαζόν, στα παγκάκια. Βέβαια δεν απουσιάζουν τα περίφημα γκράφιτι των «καλλιτεχνών» που ρυπαίνουν κάθε επιφάνεια.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι σαν τις διαβουλεύσεις που έγιναν για την αντιμετώπιση του αλαλούμ του κυκλοφοριακού στις πλατείες και τους πεζόδρομους και της αυθαίρετης κατάληψης αυτών με τραπεζοκαθίσματα των μαγαζιών υγειονομικού ενδιαφέροντος. Δύο χρόνια δεν ήταν αρκετά να μπει κάποια τάξη;. Ούτε τώρα που η πόλη απέκτησε δημοτικούς αστυνόμους;
Μια λαϊκή παροιμία λέει: « Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει». Αφήστε επί τέλους τα πτερωτά λόγια και προχωρείτε στα έργα. Καλά είναι τα λόγια μα καλύτερα είναι τα έργα. Στα έργα και όχι στα λόγια αξιολογείται και κρίνεται καθημερινά το έργο σας από τους πολίτες που ήλπιζαν και ελπίζουν σε μια πραγματικά καλύτερη πόλη. Δεν το αξίζουν;
Δημήτριος Μπίλλης
