Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του προσπαθούν να διαχειριστούν το εκλογικό, πολιτικό κόστος του μνημονίου και να διατηρηθούν στην εξουσία αποφεύγοντας την πλήρη δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα έπρεπε να βιάζονται
Αυτό που ίσως δεν έχουν καταλάβει είναι ότι αν δεν αποκτήσουν τη λεγόμενη ιδιοκτησία του προγράμματος και δεν επιταχύνουν την εφαρμογή του θα ανέβει κι άλλο το κοινωνικό κόστος της πολιτικής που εφαρμόζουν ενώ θα πέσει ακόμη πιο χαμηλά η αποτελεσματικότητά της.
Σε αυτή τη φάση η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να βιάζεται γιατί οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εταίροι παίζουν το πολιτικό παιχνίδι σε βάθος χρόνου για τους δικούς τους λόγους.
Πρώτον, το θέμα που κυριαρχεί στην Ε.Ε. είναι το προσφυγικό – μεταναστευτικό και η εντυπωσιακή άνοδος της άκρας δεξιάς σε μια σειρά χώρες που συνδέεται με αυτό. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία βγήκε δεύτερη στις τοπικές εκλογές στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου – Δυτικής Πομερανίας, την περασμένη Κυριακή αφήνοντας πίσω της το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της κ. Μέρκελ. Οι πολιτικοί αναλυτές περιμένουν με ενδιαφέρον το αποτέλεσμα των εκλογών για την ανάδειξη της τοπικής κυβέρνησης στην περιοχή του Βερολίνου, στις 18 Σεπτεμβρίου ενώ το πιθανότερο είναι ότι ο Οκτώβριος θα μπει με νέες πολιτικές νίκες της σκληρής και της άκρας δεξιάς. Στις 2 Οκτωβρίου θα κερδίσει σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας, ο ακροδεξιός υποψήφιος. Την ίδια ημέρα οι Ούγγροι αναμένεται να επικυρώσουν με δημοψήφισμα την απόφαση της συντηρητικής κυβέρνησης να μην δεχτεί ούτε έναν πρόσφυγα ή μετανάστη στο πλαίσιο του προγράμματος μετεγκατάστασης που έχουν εγκρίνει οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Άλλες είναι οι προτεραιότητες των Ευρωπαίων εταίρων και η κυβέρνηση Τσίπρα θα έπρεπε να ηγείται της προσπάθειας γρήγορης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης του οικονομικού μας προβλήματος.
Δεύτερον, αναμένεται μεγάλη αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία της Ε.Ε. καθώς υπάρχουν σημαντικές πολιτικές και εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το φθινόπωρο του 2017. Τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο του 2016 έχουμε το δημοψήφισμα στην Ιταλία για τη συνταγματική αναθεώρηση το οποίο θα κρίνει, σε μεγάλο βαθμό, το μέλλον της κυβέρνησης Ρέντσι. Τον Μάρτιο του 2017 έχουμε βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία με το ακροδεξιό κόμμα του Βίλντερς να έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις, τον Απρίλιο του 2017 έχουμε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία όπου προβλέπεται πρωτιά της Μαρίν Λεπέν, προέδρου του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2017 έχουμε τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας και τις βουλευτικές εκλογές που θα προσδιορίσουν το νέο πολιτικό τοπίο και τον Σεπτέμβριο του 2017 έχουμε τις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι κάνουν τους πολιτικούς υπολογισμούς τους και δεν ενδιαφέρονται για την πορεία της ελληνικής οικονομίας – εφόσον έχουν άλλες προτεραιότητες – αρκεί να μην υπάρξει μια πλήρης κατάρρευση που μπορεί να οδηγήσει σε νέα ελληνική κρίση. Όσο διαπιστώνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν βιάζεται να οργανώσει την έξοδο της οικονομίας από την κρίση αναβάλλουν τις αποφάσεις για να διευκολυνθούν στους πολιτικούς και εκλογικούς χειρισμούς τους.
Δεν πρόκειται να υπάρξει σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πριν τα τέλη του 2017, αρχές του 2018 ούτε θα εκδηλωθεί κάποια πρωτοβουλία, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που θα μπορούσε να δημιουργήσει νέα επενδυτική και αναπτυξιακή δυναμική.
Ο χρόνος που χάνεται με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα ανεβάζει συνεχώς τον κοινωνικό λογαριασμό της κρίσης και περιορίζει την αποτελεσματικότητα των μέτρων που εφαρμόζονται.
* Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της Ν.Δ.
