Το πολιτικό μας σύστημα είναι διαλυμένο

Του Γιάννη Θεούλη, επιτίμου δικηγόρου

Στις μικρές πόλεις και στα χωριά οργανώνονται κάθε χρόνο ανταμώματα των γηγενών και των ξενιτεμένων συμπολιτών τους για να επικοινωνήσουν και να συνομιλήσουν μεταξύ τους. Οι ευρισκόμενοι μακριά από τη γενέτειρα την πάτρια γη αισθάνονται τη βαθιά ψυχική διάθεση να ζήσουν το παρελθόν και να ακουμπήσουν τους συμπολίτες τους και το όμορφο περιβάλλον της ιδιαίτερης πατρίδας. Η υπαρξιακή τους πορεία εξαρτάται από την εκλεπτυσμένη συναίσθηση της επικοινωνίας με την όμορφη και γλυκιά πατρίδα.

Στην Ελλάδα τη χώρα των μνημονίων, της οικονομικής καχεξίας, της διαφθοράς, του καιροσκοπισμού, του τυχοδιωκτισμού, της αναξιοκρατίας, της λειψανδρίας και της παντελούς έλλειψης ηγετικών μορφών, του λαϊκισμού, του ελιτισμού και του αμοραλισμού αναδεικνύονται τα θηριώδη προβλήματα της χρεωκοπημένης οικονομίας της έλλειψης κράτους Δικαίου, κράτους κοινωνικού.
Όλοι οι βουλευτές όλων των δημοκρατικών κομμάτων διοργανώνουν ένα αντάμωμα για να επικοινωνήσουν για την επίλυση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τη Χώρα μας και όχι για να αλληλοκατηγορηθούν, να υβριστούν και να καταβαραθρώσουν το κύρος της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Το αποτέλεσμα θα ήταν θαυμάσιο και εκπληκτικό, μοναδικό, γιατί θα διαμορφώνονταν μια πολιτική πρόταση υπεύθυνη και σοβαρή που θα αντιμετώπιζε τα καυτά προβλήματα του λαού. Το επιβάλλει η αποτροπή του εθνικού κινδύνου της κατάρρευσης και χρεωκοπίας της Χώρας. Το επιτάσσουν η μεγάλη ανεργία, η δυσβάσταχτη φτώχια και γενικά ο σωσμός της Πατρίδας μας. Το αντάμωμα μπορούσαν να κάνουν και οι αρχηγοί των κομμάτων που εμπνέονται από δημοκρατικά ιδεώδη. Να συνέλθουν σε κοινή συζήτηση και να πάρουν αποφάσεις και να λάβουν μέτρα που θα μας οδηγήσουν στην έξοδο από τα μνημόνια και την οριστική κατάργηση της εξάρτησης και της επικυριαρχίας από τους παράγοντες της Ευρωζώνης. Φαίνεται όμως ότι δεν μπορούμε να μιμηθούμε τους αδελφούς μας Κυπρίους, τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς.
Το ίδιο έπρεπε να πράξουν και οι εκπρόσωποι όλων των ελίτ και να συναποφασίσουν και να πιέσουν το πολιτικό μας σύστημα σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές και λύσεις γενναίες, που θα στήσουν ένας κράτος Δικαίου, ένα κράτος κοινωνικό για μια ανθούσα οικονομία και για μια ευημερούσα Χώρα με διεθνή υπόληψη.
Δυστυχώς όμως ούτε οι βουλευτές, ούτε οι αρχηγοί των κομμάτων, ούτε και οι ελιτ έχουν διαθέσεις που να βοηθήσουν τον τόπο μας να ανέβει τις δύσκολες ανηφοριές και να απαλλαγεί από τον βρόγχο του πνιγμού που προκαλούν τα δισεπίλυτα προβλήματά μας. Δεν τους αφήνουν ο λαϊκισμός, ο ελιτισμός, η μικροκομματική ιδιοτέλεια, η μυωπική αντίληψη των πραγμάτων, η έλλειψη υπεύθυνης ευαίσθητης πολιτικής σκέψης και γενικά ο αμοραλισμός τους, να εργασθούν και να συνεργασθούν για την θεμελίωση κράτους Δικαίου και του κοινωνικού Κράτους.
Κράτος Δικαίου δεν λειτούργησε ποτέ στην Ελλάδα. Κράτος κοινωνικό λειτούργησε στη Χώρα μας με δυσλειτουργίες αλλά κατελύθη από τα μνημόνια και τις λανθασμένες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές των μέχρι σήμερα Κυβερνώντων, των αρπακτικών και αχόρταγων ελίτ και της ανωριμότητας και ανευθυνότητας του λαού μας. Η σημερινή Κυβέρνηση φέρει βαριά ευθύνη για την κακή οικονομική κατάσταση και τα πελώρια προβλήματα που βασανίζουν τη Χώρα μας, γιατί δεν. κυβερνούν, δεν αποφασίζουν υπεύθυνα, θαρραλέα, έγκαιρα και πάντοτε παραβλέπουν τον εθνικό συμφέρον και θέλγονται από το κομματικό συμφέρον. Αλλά την ευθύνη έχει και ο λαός, που με την ψήφο του έδωσε την εντολή στους ιθύνοντες να καταλύσουν το κοινωνικό Κράτος και να διαλύσουν την Εθνική Οικονομία. Όσο για τις ελίτ μια ζωή κατέχονται από φιλοτομαρισμό, εκδηλώνουν την απληστία τους και η αδιαφορία για την τύχη του τόπου μας είναι καταφανής.
Στην Ελλάδα δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που ο εμπνευσμένος ηγέτης Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε με μια φωτισμένη αποφθεγματική ρήση.
Ο λαός κυβερνάται με την πνοή του ενός, την απόφαση των ολίγων και την ψήφο των πολλών.
Το πολιτικό μας σύστημα είναι διαλυμένο, ο λαός οδηγείται στην ανωριμότητα με την παραπλάνηση και οι ελίτ ηδονίζονται από τα μικροσυμφέροντα, την εγωπάθεια και τις λαμπερές και γυαλιστερές θέσεις που κατέχουν.
Το κοινό συμφέρον βρίσκεται σε ανυποληψία δεν το σκέφτεται κανένας, ούτε φροντίζει για την ικανοποίησή του. Ίσως να περιμένει τον ηγέτη με την πνοή, τους λίγους με σύνεση και οραματική σκέψη και την ωριμότητα του λαού.