Η ευθύνη για την γένεσή της βαρύνει τα κόμματα που κυβερνούσαν και εφάρμοζαν στρεβλή οικονομική πορεία, τοποθετώντας συνειδητά κάθε μία κυβέρνηση το συμφέρον του κόμματός της υπεράνω του εθνικού.
Με τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, ο βασιλιάς Γεώργιος όρισε το 1950 πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα, πρόεδρο του κόμματος ΕΠΕΚ. Ο Γεώργιος Καρτάλης ανέλαβε υπουργός Συντονισμού και Οικονομικών. Με τα πρώτα μέτρα του συγκρατήθηκε ο πληθωρισμός, ηρέμησαν οι καθημερινές συναλλαγές και τότε ανέπτυξε στη Βουλή το «Πρόγραμμα Επανόρθωσης και Ανάπτυξης της Οικονομίας» (ΕΠΑΝ), από τις καταστροφές του Πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν: Ισοσκελισμένος Προϋπολογισμός με πλεόνασμα για την εκτέλεση έργων.
Στην ανασυγκρότηση ρίχτηκαν με ενθουσιασμό και ορμή οι δυνάμεις που πολέμησαν ηρωικά την Ιταλία, την Γερμανία και στην Εθνική Αντίσταση, ενώ οι εργάτες, οι βιομήχανοι, οι βιοτέχνες και οι άλλοι Έλληνες απόσπασαν τον θαυμασμό της ανθρωπότητας. Οι πολίτες επικεντρώθηκαν στην κάλυψη αναγκών των νοικοκυριών, με πρώτη την ένδυση και υπόδηση παιδιών και γυναικών, που λίγο απείχαν από την γύμνια και την ξυπολυσιά.
***
Ανησύχησε όμως η τότε άρχουσα τάξη και η οικονομική ολιγαρχία στην οποία είχαν ενταχθεί τώρα οι πλουτίσαντες στην Κατοχή και οι δωσίλογοι. Αυτή λοιπόν η άρχουσα τάξη κατάλαβε ότι με τον Πλαστήρα και με τον Καρτάλη θα καταλυθεί το καθεστώς της Δεξιάς και στην Ελλάδα θα αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Και για να διασώσει το καθεστώς της και τα συμφέροντά της ώθησε μέσω των Ανακτόρων να γίνουν πρόωρες εκλογές στις 30 Μαρτίου 1952, με το πλειοψηφικό σύστημα, με την βεβαιότητα ότι θα τις χάσει ο Πλαστήρας, δεδομένου ότι στην ύπαιθρο κυριαρχούσαν οι ένοπλες παρακρατικές συμμορίες με σκοτωμούς πολιτών και λεηλασίες. Τον Πλαστήρα τον καταψήφισε και η Αριστερά, οργισμένη για την εκτέλεση του καταδικασμένου ηγέτη του δρώντος σε παρανομία Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Νίκου Μπελογιάννη. Η ηγεσία του ΚΚΕ με τον Νίκο Ζαχαριάδη είχε καταφύγει σε Βαλκανικές χώρες με τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου.
***
Τις εκλογές τις κέρδισε ο Εθνικός Συναγερμός, και ο ιδρυτής του Αλέξανδρος Παπάγος έγινε πρωθυπουργός με τον Σπύρο Μαρκεζίνη υπουργό Οικονομικών. Ο Μαρκεζίνης συνέχισε την οικονομική πολιτική του Καρτάλη, με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, πλεόνασμα κλπ., αλλά έπεσε στη δυσμένεια των Ανακτόρων, ενώ συγκρούστηκε με τον Αμερικανό πρεσβευτή Τ. Γιοστ και με τον Αμερικανό Al Costanzo, εκπρόσωπο στη Νομισματική Επιτροπή με δικαίωμα βέτο. Αυτά τα γράφει ο Μαρκεζίνης στο βιβλίο του Πολιτική Ιστορία τ.Τ σ.11, και προσθέτει: «Οι αποκλειστικώς ενήμεροι της νομισματικής πολιτικής ήσαν, εκτός από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ο Αμερικανός Πρέσβης και ο Al Costanzo». Ο Μαρκεζίνης απολύθηκε την 1η Απριλίου 1954, αλλά το αμερικανικό βέτο διατηρήθηκε, ενώ όλες οι κατοπινές κυβερνήσεις εφάρμοζαν την ίδια πολιτική, με σύμφωνο, κατά τον Μαρκεζίνη, τον Αμερικανό Πρέσβη, «ώστε να ευκολύνεται η επιρροή της Αμερικής στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή», όπως την περιέγραψε ο Χένρι Κίσιντζερ σε ομιλία του.
***
Με τον θάνατο του Παπάγου το 1955 τα ανάκτορα έκαναν πρωθυπουργό τον ως τότε υπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Πρωθυπουργός μέχρι το 1963 ο Καραμανλής ίδρυσε το κόμμα της ΕΡΕ, συνέχισε την οικονομική πολιτική με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, αλλά κρατικοποίησε ΟΤΕ, ΔΕΗ, συγκοινωνίες και άλλες μονάδες, τοποθετούσε στελέχη του στις διοικήσεις τους ενώ εγκαινίασε το «πελατειακό κράτος» με αθρόους διορισμούς παιδιών της Δεξιάς, τα «δικά μας» παιδιά. Για να διορίζονται τα άλλα, τα δημοκρατικά παιδιά, έπρεπε να κάνουν δήλωση μετανοίας ή να αποκτήσουν πιστοποιητικό «εθνικοφροσύνης» με ταπεινωτικές πράξεις. Το 1960 ο Καραμανλής υπέβαλε αίτηση ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Η αίτηση έγινε δεκτή, δεδομένου ότι η Ελλάδα διέθετε τις προϋποθέσεις, όπως παραγωγή, ισοσκελισμένο προϋπολογισμό κ.ά. Και έγινε το έβδομο μέλος της τότε ΕΟΚ, αλλά με τον όρο: να εναρμονίσει σε είκοσι χρόνια το σύστημα των κρατικοποιήσεων με το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας των χωρών της ΕΟΚ για να γίνει πλήρες μέλος της.
***
Καραμανλής, επόμενες κυβερνήσεις και δικτατορία των συνταγματαρχών απόφυγαν τις μεταρρυθμίσεις. Μετά δεκαετή παραμονή του ως «αυτοεξόριστος» ο Καραμανλής στο Παρίσι επέστρεψε το 1974. Ίδρυσε το κόμμα Νέα Δημοκρατία, αλλά συνέχισε την πολιτική της Δεξιάς με κρατικοποιήσεις τραπεζών, βιομηχανιών και άλλων μονάδων που όλες χρεοκόπησαν. Την 18 Οκτωβρίου 1981 έγιναν εκλογές και τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός. Το 1981 έληξε η εικοσαετία και η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της ΕΕ, χωρίς να έχουν γίνει οι μεταρρυθμίσεις, ούτε έγιναν ως τώρα.
***
Προικισμένος ο Παπανδρέου με ικανότητες και υψηλή επιστημονική κατάρτιση αντί να βγάλει την Ελλάδα από τη στρεβλή οικονομική πορεία, να κάνει μεταρρυθμίσεις και να εφαρμόσει την ελεύθερη οικονομία, που την υποστήριζε σε συγγράμματα, έκανε το αντίθετο : οργάνωσε το Μεγάλο Κράτος. Οι δαπάνες για τη συντήρησή του αυξήθηκαν, τα έσοδα δεν επαρκούσαν και άρχισαν τα δάνεια.
Από το 1981 μέχρι τον Νοέμβριο 2011 οι διαδοχικές Κυβερνήσεις δανείστηκαν 320 δις ευρώ. Με το ποσό αυτό θα είχε αναμορφωθεί η Ελλάδα, αλλά δεν έγινε ούτε ένας μαντρότοιχος. Φαινομενικά τα 320 δις χάθηκαν σαν νερό στην άμμο. Το μεγαλύτερο ποσό όμως πέρασε κρυφά σε κάποιες τσέπες, σε καταθέσεις σε ξένες τράπεζες και σε Off shore εταιρείες. Ένα σημαντικό ποσό δαπανήθηκε για τη συντήρηση του Μεγάλου Κράτους, που αποδείχθηκε σπάταλο και ληστρικό. Η οικονομολόγος Μιράντα Ξαφά, σύμβουλος ένα διάστημα Ελληνικής Κυβέρνησης, γράφει ότι «είχε διαπιστώσει να συμπεριλαμβάνονται στον ισολογισμό και 17 βαριά ζημιογόνοι δημόσιοι φορείς».
***
Και η Ελλάδα βυθίστηκε σε κρίση οικονομική και πολιτική. Είναι και κρίση πολιτική γιατί κανένα ελληνικό κόμμα δεν διαμόρφωσε φορέα με ιδέες της Δημοκρατίας του Αριστοτέλη και των άλλων φιλοσόφων της αρχαίας Ελλάδας ή με ιδέες Δημοκρατίας της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης. Αλλά όλα τα κόμματα που σχημάτισαν κυβέρνηση, ανεξαιρέτως όλα, έθεταν το συμφέρον τους υπεράνω του εθνικού. Όταν δυο κόμματα συζητούν για συνεργασία δεν συζητούν για πρόγραμμα έργων, αλλά για το πώς θα πάρει καθένα υπουργεία για ευκαιρίες οφέλους και για διορισμούς.
***
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, διατηρεί το σπάταλο κράτος με παραπανίσιους υπουργούς και με τους άχρηστους οργανισμούς και το χρέος παραμένει μεγάλο. Με τον λαϊκισμό του ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ απαξιώνει την αρχαία γραμματεία, ενώ εμφανίζεται να αγνοεί ότι ο θεωρητικός του επιστημονικού σοσιαλισμού Καρλ Μαρξ, ήξερε την αρχαία ελληνική γλώσσα και στα συγγράμματά του επικαλείται γνώμες του Αριστοτέλη και άλλων αρχαίων Ελλήνων. Ο Άγγελος Ζαχαρόπουλος, επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε επιστολή του στην «Καθημερινή» της 21/8/ 2016 αναφέρει : Στην διατριβή του για την αναγόρευσή του σε διδάκτορα της Γερμανικής Φιλοσοφίας o Καρλ Μαρξ γράφει «Οι Έλληνες θα μείνουν αιώνια οι διδάσκαλοί μας».
***
Συμπερασματικά: Η οικονομική και πολιτική κρίση έφερε στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα Μνημόνια και την Τρόικα με τα εκτός πραγματικότητας και ανεφάρμοστα προγράμματα.
***
Αλλά η ελληνική κρίση είναι και κοινωνική. Το Σύνταγμα έχει αρχές Φεουδαρχίας του μεσαίωνα, ενώ επέφερε εθνικό διχασμό με άρχοντες και υποτακτικούς. Τους άρχοντες αποτελούν οι παραπανίσιοι υπουργοί, οι παραπανίσιοι Βουλευτές με τους συνταξιούχους τους, πρόεδροι, γενικοί γραμματείς και άλλοι τιτλούχοι σε χιλιάδα οργανισμών, επιτροπών και ανεξάρτητων αρχών. Όλοι αυτοί πληρώνονται κάθε μήνα στο ακέραιο, χωρίς περικοπές και χωρίς τον «κόφτη». Υπουργοί, βουλευτές και άλλοι τιτλούχοι έχουν προνόμια και ασυλία όπως οι άρχοντες της φεουδαρχίας, ενώ δεν διώκεται όποιος ή όποιοι από αυτούς καταγγέλλονται για ατασθαλίες, φοροδιαφυγή και άλλες αξιόποινες πράξεις σαν να αποτελούν ιερά και απαραβίαστη τάξη. Και αυτά όταν σε όλες τις χώρες Ευρώπης, Αμερικής ακόμα και της Αφρικής, δικάζονται και καταδικάζονται μέχρι και πρωθυπουργοί.
Στους υποτακτικούς σύμφωνα με το Σύνταγμα, είναι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι υπάλληλοι, επαγγελματίες, η μεσαία τάξη και οι αγρότες. Όλοι αυτοί φορολογούνται άγρια και ανελέητα για να πληρώνονται οι άρχοντες και να συντηρείται κράτος σπάταλο.
***
Ο λαός θέλει να αποκτήσει η Ελλάδα Σύνταγμα, να παρέχει ίδια δικαιώματα σε όλους, χωρίς ασυλίες και προνόμια της φεουδαρχίας σε κανέναν, ούτε καν σε πρωθυπουργό. Με την απουσία όμως κόμματος ή κομμάτων φορέων δημοκρατικών ιδεών, ο λαός υποχρεώνεται να ψηφίζει πότε το ένα πότε το άλλο από τα υπάρχοντα κόμματα, με συνέπεια να μην αλλάζει τίποτα, αφού όλα όταν κυβερνούν εφαρμόζουν την ίδια αντιδημοκρατική πολιτική. Η παρούσα κυβέρνηση εγκλωβίστηκε σε αδιέξοδο από την πολιτική της. Αργά ή γρήγορα θα κηρύξει εκλογές. Και τότε θα μάθουμε τον νικητή.
