Γεννήθηκε στη Νίκαια, την ημέρα των Χριστουγέννων, στις 25 Δεκεμβρίου του 1927. Μεγάλωσε μέσα σε φτωχική οικογένεια ορφανός από πατέρα και αναγκάσθηκε να εργάζεται ως βοσκός από μικρή ηλικία για να συντηρεί τη μητέρα του και τα τέσσερα αδέρφια του. Ωστόσο όμως έλαβε την κατά Θεόν ανατροφή από την μητέρα του και το εν Νικαία οικογενειακό του περιβάλλον, ενώ παράλληλα από πολύ νωρίς άρχισε να ελκύει την καρδιά του η εκκλησιαστική ζωή και η απαράμιλλη τέχνη της βυζαντινής μουσικής. Από της νεότητός του και παρά τις δυσκολίες της σκληρής εποχής, τον αξίωσε ο Θεός να βιώσει τις χαρές της πνευματικής ζωής, να συγκροτήσει την άριστη οικογένειά του, αλλά και να γνωρίσει σπουδαίους ανθρώπους, ανθρώπους του πνεύματος, που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητός του και στην μετέπειτα πορεία του, ενώ τα πρώτα ακούσματα της βυζαντινής μουσικής τα απέκτησε από τον αείμνηστο σοφό διδάσκαλο του χωριού του και Ιεροψάλτη συγχρόνως της πατρικής του ενορίας κ.Παπαγιαννόπουλο. Μετά τη στράτευσή του επήρε την απόφαση να καλλιεργήσει έτι περισσότερο το τάλαντο, με τον οποίο τον επροίκισε η χάρις του Θεού και άρχισε μαθήματα βυζαντινής μουσικής πλησίον του χαρισματικού Διδασκάλου και Πρωτοψάλτη του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης κ.Πλάτωνος Στωικΐδη, μαθητού της Πατριαρχικής Σχολής της αγίας Σιών, στα Ιεροσόλυμα. Οπλισμένος λοιπόν και με την καλή γνώση της βυζαντινής μουσικής, αλλά και προικισμένος με το χάρισμα της καλλιφωνίας, αναλαμβάνει πλέον επίσημα το έτος 1957 την διακονία του δεξιού αναλογίου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νίκαιας, θέση την οποία επαξίως κατείχε για πενήντα ολόκληρα χρόνια μέχρι το 2007 όπου παραιτήθηκε οικειοθελώς για λόγους υγείας. Το αναλόγιο του Ιερού Ναού της Νικαίας πραγματικά κατακοσμήθηκε με την πολυετή του παρουσία του και οι ψυχές των φιλόμουσων πιστών χριστιανών καθημερινά ανέβαιναν εις αέρας υψοποιούς, με την πιστή εκτέλεση των μελών της Εκκλησίας και με την γλυκύτητα της χαρισματικής φωνής του απελθόντος μαΐστορος της βυζαντινής τέχνης και μουσικής.
Ο μεταστάς διδάσκαλος και μέγας Πρωτοψάλτης Γεώργιος Μωραΐτης, προσέφερε τα μέγιστα όμως και σε άλλους τομείς δράσεως της τοπικής Εκκλησίας, καθότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο ευλογημένο από τον Θεό, φιλομαθή, ευγενή, ευχάριστο, δραστήριο, χαρισματικό και ιδιαίτερα πρωτοπόρο και οργανωτικό. Έτσι για πολλά συναπτά έτη υπηρέτησε με ιδιαίτερη προθυμία και ένθεο ζήλο ως καθηγητής βυζαντινής μουσικής της σχολής της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου « Ο Άγιος Αχίλλιος », όπου από την θέση αυτή ανέδειξε πολλούς νέους και σπουδαίους Ιεροψάλτες, οι οποίοι κοσμούν μέχρι σήμερα τα ιερά αναλόγια των εκκλησιών μας. Ακόμη, υπήρξε ο ιδρυτής του συλλόγου Φίλων Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής και πολλών ακόμη μεγάλων χορωδιών, στις οποίες ηγήθηκε και διακρίθηκε ως ο καλύτερος χοράρχης, κοντά στον οποίο συγκεντρώνονταν καταξιωμένα μέλη της Λαρισαϊκής κοινωνίας, άνδρες και γυναίκες και διδάσκονταν με τον καλύτερο τρόπο τόσο την βυζαντινή μουσική, όσο και τα παραδοσιακά άσματα και τα δημοτικά τραγούδια της αθάνατης Πατρίδος μας και του γένους μας. Πολλές και σε πολλά μέρη ήταν οι εμφανίσεις των αξέχαστων αυτών χορωδιών, όπου ο αλησμόνητος Μαέστρος και Χοράρχης εισέπραττε τα συγχαρητήρια και τον δίκαιο της Εκκλησίας έπαινο για το θαυμάσιο αποτέλεσμα της κοπιαστικής, πλην όμως αξιολόγου και καρποφόρου εργασίας του. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ.Ιγνάτιος, ο οποίος είχε άρρηκτους πνευματικούς δεσμούς με τον μεταστάντα, τον ετίμησε επανειλημμένως τόσο για την προσφορά του στην σχολή βυζαντινής μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως, όσο και για την πολυετή διακονία του στο πρώτο αναλόγιο της Νικαίας.
Εκοιμήθη εν Κυρίω, στην Νίκαια, σε ηλικία 89 ετών στις 18 Αυγούστου 2016 και την επομένη τελέσθηκε μέσα σε κλίμα βαθιάς κατανύξεως η εξόδιος ακολουθία του, στην ενορία της γενετείρας του, την οποία για τόσα πολλά χρόνια εκόσμησε με την βυζαντινή, μελιστάλακτη και κρυστάλλινη φωνή του. Ο ιερός κλήρος με πρώτο τον Αρχιερατικό Επίτροπο Νικαίας, αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π.Αριστείδη Οικονόμου, ο οποίος εξεφώνησε και τον προσήκοντα επικήδειο λόγο, οι εντιμότατοι άρχοντες, ο ευσεβής λαός, οι οικείοι του απελθόντος, οι χοροί των μαθητών του και κυρίως οι φανερά συγκινημένοι αδελφοί του Ιεροψάλτες, αποχαιρέτησαν τον μεγάλο αυτό Χοράρχη και Διδάσκαλο για την αιωνιότητα με την ευχή και την προσδοκία ότι από τούδε θα συμψάλλει μαζί με τους χορούς των Αρχαγγέλων και των μεγάλων Υμνωδών της Εκκλησίας στην ουράνια χοροστασία, ¨όπου ήχος καθαρός εορταζόντων και βοώντων απαύστως τους ουράνιους ύμνους και τις ατελείωτες θείες μελωδίες…¨ Αμήν!
Καλό Παράδεισο αλησμόνητε Διδάσκαλε, Γεώργιε Μωραΐτη!
Του Αρχιμανδρίτου π.Αχιλλίου Τσούτσουρα
