Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
ΣΕ όλη σχεδόν την Ευρώπη, ελάχιστοι εξεπλάγησαν με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές εκλογές. Άλλωστε και οι εμπνευστές των μνημονίων που επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας, γνωρίζουν ότι κόμματα και κυβερνήσεις που τα αποδέχονται και υλοποιούν δεν αντέχουν στο χρόνο. Η φθορά τους είναι ευθέως ανάλογη των σκληρών –οικονομικά- αλλά και αντιδημοκρατικών, μέτρων που εφαρμόζουν. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο, το Μνημόνιο να «φάει» και αυτή την κυβέρνηση, όπως συνέβη και με τις προηγούμενες.
Εκείνο όμως που τους εξέπληξε αλλά και τους ανησυχεί, είναι η κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ένα κόμμα που «γέννησε» πριν τρία χρόνια η πολιτική των Μνημονίων και το οποίο πολλοί χαρακτηρίζουν ακροδεξιό.
Η ανάγκη εξεύρεσης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για τον σχηματισμό κυβέρνησης, δεν αρκεί για να απαντήσει στην εύλογη απορία: «Γιατί με τους ΑΝ.ΕΛ.;». Ούτε ασφαλώς η αντιμνημονιακή βάση των δύο πολιτικών σχηματισμών, εξηγεί την επιλογή Τσίπρα να τα βρει με τον Καμμένο.
Πολλοί εκτός αλλά και εντός Ελλάδας ανέμεναν ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα οδηγούσε σε συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το «Ποτάμι» του πρόθυμου να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες Στ. Θεοδωράκη.
Τη θεωρούσαν πιο φυσιολογική εξέλιξη, μια λογική –για τα ευρωπαϊκά πρότυπα- συγκυβέρνηση.
* * *
ΤΙ συμβαίνει λοιπόν; Τόσο εύκολα ο Αλ. Τσίπρας επέλεξε για κυβερνητικό εταίρο ένα κόμμα που τοποθετείται δεξιά της δεξιάς, στον πολιτικό χάρτη, με εμφανή στοιχεία λαϊκισμού και εθνικισμού; Κόμμα, που, σε μια σειρά θεμάτων μπορεί εύκολα να συναντήσει κανείς θέσεις και απόψεις ταυτόσημες με εκείνες που εκφέρουν πρόσωπα και δυνάμεις του ακροδεξιού χώρου.
Εκ πρώτης όψεως λοιπόν μοιάζει με μια κίνηση που μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει και πιο δύσκολη θα κάνει τη «ζωή» της κυβέρνησης. Όσο κι αν έχει προσυμφωνηθεί ένα μορατόριουμ μεταξύ των δύο εταίρων, να παραμερίσουν δηλαδή εκείνα που τους χωρίζουν, είναι προφανές ότι θα τους το θυμίζει η καθημερινότητα.
* * *
ΑΠΟ την άλλη όμως σκεφθείτε: οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπορεί να θεωρούνται κόμμα της λαϊκής και πατριωτικής δεξιάς, ωστόσο είναι αναμφισβήτητα ένα κόμμα που εντάσσεται στο δημοκρατικό τόξο. Τα στελέχη τους υπηρετούν δημοκρατικές και συνταγματικές αρχές. Ως εκ τούτου θα μπορούσε να έχει και δείγματα πολιτικής σοφίας, η συνεργασία μαζί τους. Αν η κυβέρνηση Τσίπρα πετύχει, εφαρμόζοντας χωρίς περιπέτειες και υλοποιώντας, ένα μικρό έστω μέρος, των υποσχέσεών της, τότε κερδισμένοι θα είναι ασφαλώς και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Σ΄αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πετύχει κάτι περισσότερο σε επίπεδο κομματικής και πολιτικής διαπάλης.
- Καταρχήν θα έχει μετατρέψει ένα μικρό κόμμα σε πόλο της δεξιάς, το οποίο εύκολα θα «κορφολογεί» δυνάμεις από τη Νέα Δημοκρατία, ειδικά αν αυτή παραμείνει στα ιδεολογικά χνάρια του Αντώνη Σαμαρά.
- Κατά δεύτερο, αλλά πολύ πιο σημαντικό, το κόμμα αυτό θα μπορεί να διεμβολίσει το εκλογικό σώμα της Χρυσής Αυγής. Μέχρι σήμερα και παρά τις μεμονωμένες ή και συντονισμένες ενέργειες των κομμάτων, να ξεδοντιάσουν το συγκεκριμένο μόρφωμα, ουσιαστικά απέτυχαν. Αν υπάρχει λοιπόν ένα κόμμα που μπορεί να ελκύσει τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, δεν είναι άλλο από τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Υπό μία πάντα προϋπόθεση: να έχει πετύχει η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στο οικονομικό επίπεδο, που είναι και το ζητούμενο.
