Ειδικότερα από την εν λόγω Έκθεση της Κομισιόν που είδε το φως της δημοσιότητας στις 28-07-2016 προκύπτει ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν κυριολεκτικά «κρεμάσει» Ελλάδα και Ιταλία μια και δεν εφαρμόζουν τις υποσχέσεις τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 720 εμπειρογνώμονες που ζήτησε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (ΕΑSO)για τη στελέχωσή της έχουν παραχωρηθεί από τα κράτη- μέλη της Ε.Ε μόνο 503 άτομα. Σε σχέση με τη στελέχωση της Frontex για την Κοινή Δράση Ποσειδών (2016) για τις 3.115 θέσεις που είχαν προβλεφθεί υπήρξαν μόνο 853 προσφορές στελεχών από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε και για την Επιχείρηση Triton για τις 1.819 προβλεπόμενες θέσεις υπήρξαν μόνο 243 προσφορές στελεχών.
Ακόμα και η περίφημη γερμανική Βild, βγάζει στη σέντρα τους Ευρωπαίους με δημοσίευμά της στις 2/8/2016.
Από το εν λόγω δημοσίευμα,προκύπτει πως στην Ελλάδα έχουν σταλεί μόνο 66 από τους 1.580 υπαλλήλους της Frontex που είχαν προβλεφθεί, μόνο 2 από τους 60 ειδικούς για την επαναπροώθηση, μόνο 92 από τους 475 εμπειρογνώμονες ασύλου και μόνο 61 από τους 400 διερμηνείς. Επίσης, από τους 30 νομικούς, ούτε ένας δεν έχει φθάσει ακόμη στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα, οι διαδικασίες ασύλου να πηγαίνουν με ρυθμούς χελώνας.
Είναι ενδεικτικό ότι από τότε που τέθηκε σε ισχύ η Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας της 18ης Μαρτίου, και μέχρι τις 28 Ιουλίου, όπως δήλωσε ο επίτροπος κ. Αβραμόπουλος σε απάντηση που εξέδωσε στις 28 Ιουλίου, μετά από γραπτή ερώτηση που είχα υποβάλει στις 30 Μαρτίου,μόλις 460 πρόσφυγες επαναπροωθήθηκαν προς την Τουρκία.
Συνολικά, όπως έχω καταδείξει και στην ως άνω αρθρογραφία μου στα Επίκαιρα, από 15/9/2015 μέχρι 28/7/2016, από τους 66.400 πρόσφυγες που έπρεπε να μετεγκατασταθούν από την Ελλάδα σε άλλες χώρες της Ε.Ε., είχαν μετεγκατασταθεί μόνο 2.618 άτομα! Δηλαδή είχαμε λιγότερες από 300 μετεγκαταστάσεις κατά μέσο όρο μηνιαίως. Όπως έχω ξαναδηλώσει, αν υπολογίσει κανείς τους αριθμούς, με αυτόν τον ρυθμό, για να γίνουν οι 66.400 μετεγκαταστάσεις θα χρειαστούν περισσότερες από δύο δεκαετίες!
Αυτό δείχνει στην πράξη την πλήρη απροθυμία των άλλων κρατών μελών της Ένωσης να αναλάβουν τις ευθύνες τους, με εξαίρεση ίσως την Πορτογαλία. Αν δούμε τα στοιχεία μετεγκαταστάσεων της Έκθεσης της Κομισιόν προκύπτει ότι έως τις 28 Ιουλίου, στις δύο μεγαλύτερες πληθυσμιακά χώρες της Ε.Ε., δηλαδή στη Γερμανία και στη Γαλλία, είχαν μετεγκατασταθεί αντίστοιχα μόλις 57 (!) και 1.330 πρόσφυγες από Ελλάδα και Ιταλία και ενώ ο αριθμός θέσεων που οφείλουν να υποδεχτούν (από τις συνολικά 160.000 μετεγκαταστάσεις που συμφωνήθηκαν τον Σεπτέμβριο 2015 για Ελλάδα και Ιταλία),είναι 18.484 για τη Γαλλία και 27.479 για τη Γερμανία αντίστοιχα. Ειδικότερα η Γερμανία για τις ως άνω 27.479 μετεγκαταστάσεις έχει ανοίξει μόνο 150 θέσεις φιλοξενίας και έχει πάρει από την Ελλάδα μόνο 37 άτομα. Δηλαδή κλασική κοροϊδία.Διερωτάται βέβαια κανείς τι έγιναν άραγε οι περίφημες δηλώσεις Σόιμπλε ότι πρέπει να τηρούνται τα συμφωνηθέντα.
Δεδομένη είναι,όπως γνωρίζουμε,η έλλειψη συμμετοχής και από την πλευρά της ομάδας του Βίζεγκραντ (δηλαδή από Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία), όπου σε σύνολο 11.075 μετεγκαταστάσεων που έχουν συμφωνηθεί για τις τέσσερις αυτές χώρες, έχουν πραγματοποιηθεί μόλις 4 και όλες αυτές από Ελλάδα! Χαρακτηριστικό είναι όμως και το γεγονός, ότι, πέραν των χωρών του Βίζεγκραντ, υπάρχουν ακόμη δύο χώρες της Ε.Ε., η Αυστρία και η Δανία, στις οποίες, όχι μόνο δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι συμφωνηθείσες μετεγκαταστάσεις, αλλά δεν έχουν καν ανοίξει θέσεις υποδοχής!
Αντίθετα, οι τρεις χώρες που φαίνεται να έχουν ανταποκριθεί περισσότερο, αναλογικά, στις Συμφωνίες του περασμένου Σεπτεμβρίου για τις μετεγκαταστάσεις, είναι η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Πορτογαλία, όπου έχουν ανοίξει 1.302, 1.235 και 1.642 θέσεις αντίστοιχα για Ελλάδα και Ιταλία μαζί, αλλά λόγω της κωλυσιεργίας του συστήματος, ελλείψει επαρκούς προσωπικού,όπως εξηγήθηκε πιο πάνω, έχουν πραγματοποιηθεί μόλις 128 μετεγκαταστάσεις στη Ρουμανία εκ των οποίων 122 από Ελλάδα, 6 στη Βουλγαρία, όλες από Ελλάδα και 473 μετεγκαταστάσεις στην Πορτογαλία εκ των οποίων 307 από Ελλάδα.
Τα προβλήματα αυτά έχω θέσει κατ’ επανάληψη στην Ευρωβουλή τόσο στο πλαίσιο των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών όσο και στην Ολομέλεια.
Στην προαναφερθείσα απάντηση, ο Ευρωπαίος Επίτροπος κ. Αβραμόπουλος, δηλώνει ότι τα όσα συμφωνήθηκαν κατά τη Σύνοδο Ε.Ε.-Τουρκίας στις 18 Μαρτίου αποτελούν «απόλυτη προτεραιότητα» της Κομισιόν, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί επί του πρακτέου η τήρηση των συμφωνηθέντων.
Δυστυχώς, αυτό που διαφαίνεται από την απάντηση της Κομισιόν είναι ότι απέναντι στα διογκούμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εφαρμογή της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας της 18ης Μαρτίου, η Επιτροπή δεν έχει ουσιαστικά επεξεργαστεί κανένα σαφές σχέδιο για την τήρηση των συμφωνηθέντων.
Ταυτόχρονα η Κομισιόν δεν φαίνεται να έχει επεξεργαστεί κάποιο εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που ο Ερντογάν αθετήσει τη Συμφωνία της 18ης Μαρτίου και «πλημμυρίσει» τα νησιά του Αιγαίου με χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες.
Έτσι σε μια συγκυρία, που η Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας δείχνει να καταρρέει και η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει εκ νέου έρμαιο των προσφυγικών ρευμάτων,είναι καιρός οι δεσμεύσεις των Ευρωπαίων να γίνουν πράξη και να συγκροτηθεί μια αποτελεσματική στρατηγική, που θα δίνει απαντήσεις στα άμεσα και διογκούμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας λόγω της συνεχιζόμενης προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης.
Ο Νότης Μαριάς, είναι ανεξάρτητος ευρωβουλευτής, επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, καθηγητής Θεσμών Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
