Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί κόμματα και Υπουργοί, σχεδόν στο σύνολό τους, δεν μπορούν να διανοηθούν να μην παρεμβαίνουν προς άγραν ψήφων σ’ έναν προνομιακό χώρο, στον οποίο, άμεσα ή έμμεσα, ακουμπά ή εμπλέκεται το σύνολο, σχεδόν, της ελληνικής κοινωνίας.
Μ’ αυτή την τακτική, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και ο τρόπος λειτουργίας των σχολείων χωλαίνουν, οπότε αυτά αδυνατούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποδώσουν καρπούς, που απαιτούν οι καιροί.
Για να σταματήσει, λοιπόν, το κακό, για να βρει το ελληνικό σχολείο το βηματισμό του και να αποδώσει τα αναμενόμενα, θα πρέπει συμπολίτευση και αντιπολίτευση στο σύνολό τους ν’ αντιμετωπίσουν, επιτέλους, την Παιδεία, στην πράξη και όχι στα λόγια, ως εθνική υπόθεση και να προχωρήσουν σ’ ένα ειλικρινή διάλογο, χωρίς ιδεοληψίες και σκοπιμότητες, και με αμοιβαίες υποχωρήσεις να καταλήξουν σ’ ένα πακέτο δοκιμασμένων μέτρων, που να συνοδεύονται, όμως, από μια ρητή συμφωνία ∙ ότι για ένα μεγάλο διάστημα, μιας εικοσαετίας π.χ., δε θα επιχειρήσει κανένα κόμμα και κανένας Υπουργός να τ’ αλλάξει, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σταθερό περιβάλλον και ν’ αφεθούν τα μέτρα αυτά ν’ αποδώσουν.
Σ’ αυτό το πακέτο μέτρων, εκτός των άλλων, πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να παύσει το σχολείο και προπάντων το Λύκειο να αποτελεί προθάλαμο Πανεπιστημίων και βιομηχανία παραγωγής «αριστούχων». Προς το σκοπό αυτό, εκτός από ρυθμίσεις, που έχουν να κάνουν με το εξεταστικό, την αξιολόγηση μαθητών και εκπαιδευτικών, την επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης, τη συγγραφή βιβλίων, εκεί που χρειάζεται , και το αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας μαθημάτων πρέπει, απαραιτήτως, να εστιασθεί η προσοχή και το ενδιαφέρον σε θέματα, που θεωρούνται επουσιώδη και αντιμετωπίζονται με προχειρότητα, παρότι γίνονται αιτία να υπολειτουργούν επί μακρόν τα σχολεία και να χάνονται, κατ’ έτος, χιλιάδες ώρες διδασκαλίας και όχι μόνο.
Πρέπει π.χ. να προβλέπουν ρητά και κατηγορηματικά, ακόμη και με απόδοση ευθυνών, ότι οι διορισμοί και η πρόσληψη αναπληρωτών, καθώς και η διανομή όλων, μα όλων, των διδακτικών βιβλίων θα γίνονται κάθε χρόνο έγκαιρα και με τέτοιο τρόπο, ώστε την 1η Σεπτεμβρίου τα βιβλία και όλοι οι εκπαιδευτικοί να βρίσκονται στη θέση τους, ει δυνατόν απ’ το καλοκαίρι με το πρόγραμμα, που θα διδάξουν. Ως εκ τούτου η έναρξη της προεργασίας για τη νέα χρονιά πρέπει να προβλέπεται, νομοθετικά, για να ξεκινά πολύ πριν το Σεπτέμβρη. Επιμένω, σ’ αυτό, γιατί στα 32 χρόνια υπηρεσίας μου στην εκπαίδευση μόνο δύο φορές έγινε προσέγγιση αυτού του στόχου.
Πρέπει, επίσης, να επανεξετασθεί το θέμα των σχολικών περιπάτων και εκδρομών και οπωσδήποτε να μπουν σε άλλη βάση, να προγραμματίζονται στην αρχή της χρονιάς και να πραγματοποιούνται σε περιοχές, που προσφέρονται γι’ αυτό το σκοπό και όχι μόνο για να χάνονται ώρες μαθημάτων.
Πρέπει , επίσης, να επανεξετασθεί το θέμα των απουσιών, δικαιολογημένων τε και μη, που δικαιούνται οι μαθητές να κάνουν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, γιατί αυτή η κατάσταση, που παρατηρείται, να νεκρώνουν λόγω πανελληνίων εξετάσεων τα Λύκεια προπάντων από μαθητές πολύ πριν τελειώσει το διδακτικό έτος, είναι απαράδεκτη και πρέπει να σταματήσει.
Πέραν τούτων αλλά και άλλων μέτρων, πρέπει να γίνει απαιτητός και πιο ελεγχόμενος ο σεβασμός από μαθητές και δασκάλους του εσωτερικού κανονισμού, που ορίζει τον εύρυθμο τρόπο λειτουργίας των σχολείων.
Αν μάλιστα, ληφθεί μέριμνα, ώστε να αναγκάζονται οι εκπαιδευτικοί ν’ αξιολογούν αντικειμενικότερα τους μαθητές τους και οι μαθητές να μην καταστρέφουν τα βιβλία τους, που παρέχονται δωρεάν, θα φυσήξει άλλος αέρας στα σχολεία μας.
Όνειρα θερινής νύχτας, θα πουν ορισμένοι. Ας όψεται , γι’ αυτό, η εμπειρία 32 χρόνων στην εκπαίδευση.
