Εδώ και μέρες ψάχνω να βρω ποιους πολιτικούς εννοούσε ο δημοσιογράφος. Ψάχνοντας στους κόλπους της Βουλής δεν αντιλήφτηκα «θηρία και γίγαντες». Απλά ανθρώπους που τυρβάζουν περί... ασήμαντων και ενίοτε προφανών. Εκείνο που σχεδόν από όλους τους πολιτικούς, είτε είναι απλά είτε ηγετικά στελέχη, άκουσα είναι η στερεότυπη φράση «Κάναμε λάθη. Όλοι κάνουν λάθη».
Δεν διαπίστωσα δραστηριότητες των πολιτικών αυτών, που να αποσκοπούν και να συντείνουν στη βελτίωση της ζωής του... πόπολου. Δεν είδα να ανοίγουν νέους δρόμους και λεωφόρους ευημερίας του λαού. Αντίθετα κατάφεραν να παγιώσουν τη γνωστή φράση «κάθε πέρσι και καλύτερα». Κατάφεραν μάλιστα σε πλήρες θέρος να παγώνουμε από τα πικρά δάκρυα και σε παγερό χειμώνα να καιγόμαστε από τα βάρη, που οι πολιτικές τους μα επισώρευσαν.
Το φαινόμενο της έλλειψης «γιγάντων» στην πολιτική δεν είναι μόνο ελλαδικό φαινόμενο. Εκτείνεται και σε μια παγκόσμια κλίμακα. Οι διεθνείς... «γίγαντες» της πολιτικής ξεκίνησαν και προσπαθούν να επιβάλουν την λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση», στηρίζοντάς της σε γυάλινες κολώνες που πατούν ολισθηρό αμμώδες έδαφος. Ερωτηματικό είναι για το ποια ήταν τα κριτήρια που έθεσαν, ποιες οι σκοπιμότητες που πίστευαν, ποια τα μέσα που χρησιμοποίησαν και για ποιους στόχους;
Έτσι όπως τη στήσανε και προσπαθούν να μας την επιβάλουν κατάφεραν να συλλέξουν και να συσσωρεύσουν τον παγκόσμιο πλούτο σε λίγες ολιγομελείς ομάδες. Ο ενδεχόμενος στόχος της ειρηνικής διαβίωσης των λαών, που ίσως ήταν μια από τις επιδιώξεις τους, φαντάζει σαν ένα όνειρο. Τα τύμπανα του πολέμου δεν σίγησαν. Εστίες πολεμικών συρράξεων, μικρής ή μεγάλης έκτασης, κάθε τόσο εμφανίζονται και μάλιστα ενίοτε από το πουθενά.
Θυμάμαι, σε βιβλίο Οικονομικής Γεωγραφίας, ο συγγραφέας έγραφε περίπου τα επόμενα: Ενώ το θέμα της διατροφής, στα προηγούμενα χρόνια, ήταν υπερβολικά εύκολο για τους κατοίκους της Αφρικής, οι κάτοικοι της υπήρξαν... ανθρωποφάγοι. Αντίθετα στην Ευρώπη, όπου το θέμα της διατροφής των κατοίκων της ήταν σχετικά δύσκολο, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν έγιναν ανθρωποφάγοι, αλλά ο ένας μετά τον άλλο, οι ευρωπαϊκοί λαοί έθεσαν τα θεμέλια κάποιου πολιτισμού, σημαντικού παρά τις όποιες βαρβαρότητες, που εν τω μεταξύ πραγματοποίησαν.
Μερικοί, τους οποίους μπορούμε να χαρακτηρίσουμε και ως γίγαντες της πολιτικής, πιστεύοντας ίσως ότι πρέπει και μπορούν να εξαφανίσουν τη γνωστή φράση «πόλεμος πατήρ πάντων», εργάσθηκαν για τη δημιουργία της Ε.Ε. Ερώτηση: Το όνειρό τους πραγματοποιήθηκε;
Μήπως η ΕΕ σήμερα συμπεριφέρεται απέναντι σε ορισμένους λαούς (του νότου) όπως ένας πατέρας, που έχει παιδιά και υιοθετεί μερικά άλλα, τα οποία αντιμετωπίζει διαφορετικά (άσχημα ίσως και με βάρβαρο τρόπο) από ό,τι αντιμετωπίζει τα δικά του; Τα θεωρεί αποπαίδια του… Μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορεί να την πραγματοποιούν «γίγαντες της πολιτικής»
* Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τέως καθηγητής TEI, a.lazaridi@yahoo.fr
