Θα προσπαθούσες βεβαίως να αποτρέψεις την καταστροφή. Εκτός και αν ήθελες πραγματικά να το βουλιάξεις! Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε παρόμοιους συνειρμούς με βάζει κάθε τόσο η κυβέρνηση με την τακτική της απάθειας που ακολουθεί απέναντι στα καθημερινά ναυάγια δεκάδων μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Φυσικά και δεν εξαιρώ τα σπουδαιότερα των ναυαγίων. Τα ναυάγια εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι τώρα, με την επιβολή των φονικών μνημονίων.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία (που δημοσιεύθηκαν και στην "Ε") από το 2008 έως σήμερα έχουν κλείσει 244.453 μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Που σημαίνει ότι τα τελευταία επτά χρόνια καθημερινά κλείνουν κατά μέσο όρο 100 επιχειρήσεις! Το τραγικό είναι πως έχουν χαθεί στο διάστημα αυτό κάπου 842.000 θέσεις εργασίας!
ΤΟ καράβι χτύπησε σε παγόβουνο δηλαδή και οι της κυβέρνησης παρακολουθούν αμήχανοι, ανήμποροι έως αδιάφοροι το τέλος να φτάνει. Δεν βούλιαξαν όμως μόνο οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Ίδιο τραγικό όσο και προβλέψιμο τέλος, βρίσκουν σταδιακά με μεγαλύτερη συχνότητα τελευταία, και επιχειρήσεις - κολοσσοί που απέμειναν ελάχιστες στον όποιο παραγωγικό (σχεδόν ανύπαρκτο) ιστό της χώρας, με θύματα την ίδια την εθνική οικονομία και βεβαίως τις χιλιάδες των εργαζομένων σ' αυτές. Η μακρόχρονη κρίση διέλυσε σχεδόν τον χώρο των σουπερμάρκετ κατέστρεψε την αγορά τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης η πραγματικότητα ξεπέρασε και τις πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις με τα λουκέτα να πάνε σύννεφο και κανείς να μην βάζει φρένο σ' αυτό...
ΑΛΥΣΙΔΕΣ σαν τον Μαρινόπουλο, την Ηλεκτρονική Αθηνών, τα δικά μας Σ/Μ Λάρισα, η χαρτοβιομηχανία Softex, το εργοστάσιο ελαστικών προϊόντων στον Βόλο, εκτός των χιλιάδων εργαζομένων που άφησαν στον δρόμο, στέρησαν και από την εθνική οικονομία 30,1 δισ. προϊόντος.
ΤΑ στοιχεία της καταστροφής και στον τομέα αυτόν του εμπορίου δείχνουν και κάτι άλλο. Ότι δεν υπάρχει η ικανότης από πλευράς της κυβέρνησης να σταματήσει τον κατήφορο. Ακόμα-ακόμα και αν δεχθεί κανείς τον παραλογισμό (διά της μεθόδου του αποδεκατισμού του πληθυσμού), της δήθεν "επανίδρυσης του κράτους" δηλαδή αφήνω να εξελιχθεί η καταστροφή και από τα ερείπια ξαναχτίζω, ακόμα και έτσι αυτός ο παραγωγικός ιστός της χώρας δεν ξαναζωντανεύει! Και το χειρότερο είναι πως η οικονομία δεν ανακάμπτει πια. Σε μια χώρα όπου η μόνη παραγωγή είναι η παραγωγή ανέργων και συνταξιούχων η κάθε ελπίδα είναι καταδικασμένη...
