Πότε θα σταματήσει η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού;

Του Κων/νου Τσιρονίκου
Το διαρκές ερώτημα που πλανάται απ΄ άκρου εις άκρον της δυστυχούσης ελληνικής κοινωνίας είναι το πότε θα τελειώσει η φτώχεια της. Πότε θα λάβει τέλος αυτό το μεγάλο κακό που εδώ και χρόνια βασανίζει το λαό μας. Η απάντηση δύσκολη, γιατί δεν υπάρχει κι ούτε φαίνεται να υπάρξει κάποιο σημάδι μελλοντικής επενδυτικής και αναπτυξιακής δραστηριότητας, η οποία θα σταματήσει τη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση των Ελλήνων. Ετσι ο ορμητικός χείμαρρος αυτής ανεμπόδιστος παρασύρει όλο και περισσότερους πολίτες στο πέρασμά του. Μετατρέποντας τη χώρα σ΄ ένα απέραντο στρατόπεδο πεινασμένων και δυστυχισμένων ανθρώπων.

Στην εγκληματική αυτή ενέργεια κατά των φτωχών της πατρίδας μας το σύστημα χρησιμοποιεί, ως όπλα εξόντωσης, τα σκληρά οικονομικά μέτρα. Που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ανάπτυξης και αντιμετώπισης της ανεργίας. Η οποία στους νέους τείνει να προσλάβει καθολικό χαρακτήρα. Ετσι ο λαός μας καθημερινά βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια και στη δυστυχία. Ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει σανίδα σωτηρίας. Που, όμως δεν υπάρχει. Γιατί, για το μόνο που σκοτίζονται οι κυβερνώντες είναι το πώς θα περάσουν τα έξωθεν επιβαλλόμενα μέτρα για να πάρουμε τις δόσεις. Οι οποίες και πάλι επιστρέφονται στους δανειστές μας για την αποπληρωμή των ληγόντων ομολόγων. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο συνεχίζεται η δυσμενής οικονομική κατάσταση της χώρας, αφού δεν μένουν χρήματα για την πρόκληση της περιβόητης ανάπτυξης, πολύ δε περισσότερο για την αντιμετώπιση των βασικών αναγκών του λαού μας.
Όμως, παρά τα μεγάλα κακά που βιώνουμε σήμερα δεν πρέπει να πνιγόμαστε στην απελπισία μας, αλλά να ψάξουμε να βρούμε λύσεις αντιμετώπισης αυτών. Κι ακόμα να μην θεωρήσουμε τελεσίδικη αυτήν την κατάντια μας. Ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι, όσο και να προσπαθήσουμε. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι μεγάλο λάθος. Γιατί, πιστεύω, ότι για το κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση. Αρκεί να σκύψουμε σ΄ αυτό και με σκληρή δουλειά και αποφασιστικότητα θα έρθει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Αυτό που θα μας βγάλει απ΄ τα αδιέξοδα που μας περιβάλλουν.
Για να δούμε όμως ποια είναι η λύση που μπορεί ν΄ ανατρέψει την κακή κατάσταση της χώρας; Είναι η γνωστή και απλή συνταγή των μεγάλων και βαθέων μεταρρυθμίσεων. Φτάνει μόνο να τις νομοθετήσουμε σωστά και να τις εφαρμόσουμε πιστά και ολοκληρωμένα και όχι αποσπασματικά και άδικα. Γιατί τότε δεν θα αλλάξει τίποτα και το κακό στην εθνική μας οικονομία θα γίνει μεγαλύτερο. Γι΄ αυτό οι αλλαγές πρέπει να είναι καθαρές, ανόθευτες και να έχουν γερές βάσεις. Για ν΄ αποκτήσουν διάρκεια και μονιμότητα. Κι αυτό θα το πετύχουμε αρχίζοντας το μεταρρυθμιστικό μας πρόγραμμα απ΄ την παιδεία. Την ανθρωπιστική μόρφωση. Με την ενίσχυση των ωρών διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων και όχι με την περικοπή τους.
Για να σταματήσουμε την επέλαση του ψέματος και της κλεψιάς της λωποδυσίας και της αλητείας. Για να πάψουμε να βλέπουμε το κράτος ως λάφυρο. Ως χώρο παράνομου πλουτισμού και ευημερίας των απατεώνων και των λωποδυτών. Για να κάνουμε την αλήθεια... οδηγό της ζωής μας.
Με όπλο, λοιπόν, την παιδεία και φορέα αυτής το λαό μας είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε το κατάλληλο επενδυτικό κλίμα, που θα γίνει πόλος έλξης ντόπιων και ξένων κεφαλαίων. Αυτό, όμως απαιτεί πρόσφορο έδαφος. Το οποίο θα προκύψει με γενναίες διαρθρωτικές και λειτουργικές μεταρρυθμίσεις. Που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν. Γιατί, οι εκάστοτε κυβερνώντες έκαναν πίσω στα οργανωμένα συντεχνιακά και μη συμφέροντα. Κι έτσι την πλήρωναν πάντα οι αδύναμοι. Όπως και τώρα. Γι΄ αυτό κύριοι της πολιτικής, αν θέλετε να σταματήσει το άδικο αυτό και να πάει μπροστά ο τόπος συντρίψτε το εν τη γενέσει του. Απ΄ όπου και αν προέρχεται. Και μην κάνετε πίσω σ΄ αυτούς που μέχρι τώρα δεν πλήρωσαν δεκάρα για την καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα.
Όπως και παραπάνω τονίσαμε συνέχεια των παιδευτικών αλλαγών θα πρέπει ν΄ αποτελούν οι σαρωτικές μεταρρυθμίσεις σ΄ όλους τους κλάδους της διοίκησης και της εθνικής μας οικονομίας. Για να δημιουργήσουμε τις καλύτερες προϋποθέσεις ποιοτικής και ποσοτικής παραγωγής. Εκμεταλλευόμενοι όλους τους κλάδους του εθνικού μας πλούτου. Τον ευρισκόμενο στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Τον υπόγειο και το υποθαλάσσιο. Και το σημαντικότερο να αναδείξουμε παραγωγικά το μεσογειακό μας κλίμα. Το οποίο μπορεί ν΄ αποτελέσει σημαντικό παράγοντα καλλιέργειας και παραγωγής ιδιαίτερων προϊόντων με υψηλό δείκτη ποιότητας και γευστικών γνωρισμάτων...
Όλα αυτά θα γίνουν, αν απαρέγκλιτα κινούμαστε μέσα στο πλαίσιο των αναπτρεπτικών παιδευτικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Οι οποίες για να έχουν πρακτικό περιεχόμενο πρέπει ν΄ αποκτήσουν συνειδητό χαρακτήρα. Κι όπου αυτό δεν συμβαίνει θα στέκεται αρωγός η δικαιοσύνη. Μια δικαιοσύνη θαρραλέα, δυνατή και απαρέγκλιτη. Που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους, εκεί που λείπει η παιδεία. Και το σημαντικότερο θα επιβλέπει αυστηρά την πιστή εφαρμογή των νόμων. Απ΄ την οποία δυστυχώς πάσχουμε, λες και αποτελεί κατάρα, η οποία διαρκώς μας κυνηγά...
Ολες οι παραπάνω αλλαγές μαζί και με την υποστήριξη της δικαιοσύνης μπορούν ν΄ αποτελέσουν τη βάση της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους και της ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας. Της ευημερίας και προόδου του λαού μας. Κανόνα ζωής και μελλοντικής αποφυγής παραπτωμάτων και καταστροφών σαν τις σημερινές.
Ετσι, πιστεύω, θα μπορέσουμε να σταματήσουμε τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Και να φτάσουμε στην κορυφή του Γολγοθά. Για να σημάνουμε την καμπάνα της ανάστασης. Του λυτρωμού και της λευτεριάς της πατρίδας. Κι ο ήχος της θα φτάσει ως τα πέρατα της οικουμένης. Για να τον ακούσουν οι λαοί του κόσμου και να μάθουν ότι η Ελλάδα μας, η γεννήτρα του πολιτισμού της ανθρωπότητας, δεν πεθαίνει ποτέ.