Να ξαναρχίσουν οι θεσμοί να βρουν τη χαμένη ταυτότητα τους τον εαυτό τους, την αποστολή τους κυρίως και πρωτίστως την εμπιστοσύνη του λαού. Εμπειρία, πλέον, κοινή και διαπίστωση πάνδημη, είναι, ότι οι θεσμοί απέτυχαν, διακινήθηκαν μέσα στη φαυλότητα και στην αναξιοκρατία. Σε σκοτεινές πολλές φορές ίντριγκες και διαπλεκόμενους σχεδιασμούς σε βάρος του λαού. Ήλθε η ώρα και η στιγμή να απεμπλακούν από κάθε κρατική και εξωτερική επιτήρηση από τα προσωρινά εποχιακά ιδεολογικά ρεύματα, τις στοχεύσεις των διαφόρων πολιτικών σχηματισμών, τις ανομίες των δολοπλόκων και διεφθαρμένων στοιχιστών της εκμετάλλευσης και της συναλλαγής και να πορευθούν ελεύθεροι, αδέσμευτοι, ακομμάτιστοι με γνώμονα και σκοπό την αγνή, και άδολη εξυπηρέτηση του Ελληνικού λαού και τα συμφέροντα του κράτους.
Πιστεύοντας στη ανοικτή αυτή δημοσιοποίηση της άποψης μου, δεν αγνοώ ούτε παραβλέπω ελαφρά τη καρδία, με κλειστά τα μάτια, τις αντιρρήσεις, τις επιφυλάξεις και τις επικρίσεις που θα συναντήσω, από τους επικριτές μου σε μια τέτοια εξέλιξη. Και αυτό γιατί δεν είναι λίγοι εκείνοι που θέλουν να έχουν το πάνω χέρι στους θεσμούς, να τους εξουσιάζουν, να τους χειραγωγούν, να τους χρησιμοποιούν και να τους ελέγχουν κατά την οικεία βούληση τους προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τους σκοπούς τους και να δίδουν μέσω αυτών επίκαιρα στίγματα στην «εικονική πραγματικότητα».
Αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές τις σέβομαι - Δεν τις εγκρίνω. Δεν τις υιοθετώ. Τις μελετώ με μεγάλη προσοχή. Δεν σταματώ στη σεβαστική εκτίμηση τους. Οπλίζομαι με τα όπλα του φωτός και ξεδιπλώνω μπροστά τα πραγματικά γεγονότα των ιστορικών εξελίξεων για να καταδείξω την πραγματικότητα.
Ο άνθρωπος σήμερα ανησυχεί προβληματίζεται, αναζητεί να βρει, να ξαναπλάσει ένα νέο «σύστημα» να νιώσει τον εαυτό του και τη θέση του σε ένα διαφορετικό κόσμο, σ' ένα νέο τρόπο ζωής και πορείας του. Δεν εμπιστεύεται το σημερινό πολιτικό σύστημα Δεν εμπιστεύεται αυτούς που τον κυβερνούσαν και τον κυβερνούν. Δεν εμπιστεύεται γενικά το σύστημα. Στην καρδιά, στην εμπειρία, και στη διαλεκτική του, λειτουργεί βαρεία δυσπιστία που όχι μόνο εκβάλλει αλλά και κατατρώγει το σημερινό σύστημα. Εγγράφει ως προτεραιότητα την άρνηση του να υποταγεί και να το υπηρετήσει. Αν αποτολμήσω να καταγράψω τους πόνους και τις πληγές που αυτό φόρτωσε τους ανθρώπους του καθημερινού βίου, φοβούμαι πως δεν θα μπορέσω να βρω μήτε αρχή μήτε τέλος. Το κοινωνικό ηφαίστειο βρίσκεται έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εκραγεί, με άγνωστες συνέπειες τούτη τη φορά.
Οι τρόποι και οι όροι της συμβίωσης σήμερα που επιβλήθηκαν και επικρατούν είναι ψεύτικοι, υποκριτικοί, άδικοι, κωμικοί, απάνθρωποι, εξουθενωτικοί. Όλοι σήμερα πιστεύουν και οι πιο απλοϊκοί, απολίτικοι άνθρωποι, ότι οι θεσμοί είναι βαρεία άρρωστοι και δεν μπορούν να ταχθούν στην υπηρεσία του ανθρώπου, για να επιλύσουν τα προβλήματα που τον απασχολούν και καθιστούν δύσκολες τις ημέρες της ζωής του. Έτσι η οργή και ο θυμός τους, εναντίον τους πολλές φορές ξεπερνά τα όρια της ευπρέπειας και φθάνει σε σημεία ακρότητας, από την αγανάκτηση και την οργή που νιώθει μέσα του. Ο λαός δεν ξεχνά ότι το «φαυλοκρατικό σύστημα» εκμεταλλεύθηκε την φιλοτιμία και ευπιστία του, την εντιμότητα και αποφασιστικότητα, σε όσα ψεύτικα και απατηλά του σερβίριζε. Άνοιξε μαζί τους έντιμο και γόνιμο διάλογο, αλλά δεν άργησε ν' αντιληφθεί, ότι η ατομική του προστασία, φροντίδα και ευμάρεια είναι δικαίωμα για λίγους και όχι για τον ίδιο. Άκουσε τους θεσμούς να του αναγγέλλουν, ότι θα βρίσκονται πλάι του, αλλά δεν υπήρξαν λίγες οι φορές που έκρυψε το πρόσωπο του από ντροπή και έμεινε θλιμμένος και καμένος από τις άθλιες συμπεριφορές τους που συγκλόνισαν το πανελλήνιο. Δεν μπορώ να ολοκληρώσω τις ανησυχίες μου αυτές και να βάλω ένα τέλος στο «κατηγορώ» μου, αν δεν αναφερθώ στο μεγάλο ερώτημα, αν η σημερινή κρίση της κοινωνίας οφείλεται στην κακή λειτουργία των θεσμών, του συστήματος ή των ανθρώπων που τους υπηρέτησαν; Φρονώ, ότι αυτά είναι αλληλένδετα το ένα με το άλλο. Πρωταρχικό λόγο είχε πάντα το σύστημα. Αυτό καθόριζε τους σκοπούς και τις επιδιώξεις. Οι θεσμοί και οι άνθρωποι που το υπηρέτησαν, ήταν περισσότερα εκτελεστικά όργανα, χωρίς να έχουν πρωταρχικό αποφασιστικό ανεξάρτητο λόγο. Γι 'αυτό και αμφισβητήθηκαν από την κοινωνία, όσον αφορά την ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη εξουσία τους. Η αμφισβήτηση αυτή σηματοδότησε όχι μόνο τους θεσμούς , αλλά και το ίδιο το σύστημα, εις τρόπο ώστε ο άνθρωπος να αναζητεί ένα νέο σύστημα, ένα νέο τρόπο.
Αν ξεφυλλίσω και διαβάσω τον ιστορικό κώδικα πορείας των θεσμών στον τόπο μας, θα βρω και άλλη ποιότητα ανθρώπων που τους υπηρέτησαν με τόλμη και αποφασιστικότητα και έθεσαν τη δική τους σφραγίδα στο πέρασμα τους. Αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω αυτή τη διευκρίνιση γιατί η ισοπέδωση των πάντων μόνο κακό κάνει και δεν μπορεί με κανένα τρόπο να προσφέρει τη ζητούμενη αλήθεια. Μερικοί από τους γνήσιους ηγέτες των θεσμών αποφορτίστηκαν από τα προσωπικά τους βάρη για να θερμάνουν τις απογοητευμένες καρδιές των ανθρώπων που τάχθηκαν να υπηρετήσουν. Να τους ανασύρουν από το χάος της απογοήτευσης και της κατάθλιψης και να τους δώσουν ξανά την χαμένη ελπίδα με την αφιέρωση τους, στο μόχθο της εξυπηρέτησης τους και της περαιτέρω βελτίωσης της ζωής τους. Αυτό όμως με κανένα τρόπο δεν αλλοιώνει τον κανόνα, ότι οι θεσμοί σήμερα νοσούν και δεν ανταποκρίνονται στο σκοπό για τον οποίο συνεστήθησαν να υπηρετούν.
* Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
