Από τον Αλέξη Φυτσιλή
Μπορούν τα βάσανα, η απελπισία αλλά και τα όνειρα και οι προσδοκίες του λαού μας, να «χωρέσουν» στο κουτί της κάλπης; Μπορεί να υπάρξει «ανατροπή» όταν στο πραγματικό πεδίο της ταξικής πάλης η επίθεση συγκυβέρνησης (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ) και τρόικας, έχει σαρώσει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις;
Δεν συνέβη ποτέ στην ιστορία να «τρομάξουν» οι κυρίαρχοι από τις εκλογές και να παραμερίσουν, «να φύγουν», για να περάσει ο «κυρίαρχος λαός». Εύκολες απαντήσεις, (αυτ)απάτες χωρίς τέλος ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και πολύ περισσότερο η πραγματική ανατροπή του, έξω από την ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Οι δυνάμεις του συστήματος μέσα και έξω από τη χώρα, χρησιμοποιούν τις εκλογές για να «κλείσουν» τον δρόμο που πασχίζει ν’ ανοίξει η λαϊκή πάλη, εκβιάζοντας τον λαό ότι ανήκει για πάντα στους αφέντες του. «Σταθερότητα» και «διαπραγμάτευση» αποτελούν τις δύο όψεις της εκχώρησης της αρμοδιότητας της ύπαρξης της χώρας και της ζωής του λαού μας στα ξένα αφεντικά. Που απαιτούν την «παντοτινή» υποταγή της εργατικής τάξης και του λαού στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και τον καπιταλιστικό μεσαίωνα.
- Ούτε υποταγή ούτε συμβιβασμοί – η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική.
Γιατί οι όροι εργασίας, σπουδών, διαβίωσης, το «αν θα πάρουμε ανάσα» δεν είναι, δεν μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης αλλά αναμέτρησης με το καθεστώς της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Η απαίτηση των καιρών είναι να συγκρουσθούμε με τους εκμεταλλευτές και φορείς της εξαθλίωσής μας, χωρίς αυταπάτες για περιθώρια κατευνασμού, συμβιβασμού ή συνθηκολόγησης. Να συμβάλλουμε κόντρα στην απάτη της εκλογικής «λύσης» στην οικοδόμηση Μετώπου Αντίστασης Διεκδίκησης και Πάλης. Σ΄ αυτό το πεδίο διαμορφώνεται ο συσχετισμός δύναμης, μόνο μέσα απ΄ αυτό μπορεί ν΄ αλλάξει η ζωή και το μέλλον μας. Σπάζοντας τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, γιατί...
- Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι - Έξω από την Ε.Ε.
Οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν είναι σωτήρες αλλά ληστές του πλούτου μας, και φονιάδες των λαών.
Όποια μορφή ή όνομα κι αν δώσουν στη νέα συμφωνία-πρόγραμμα-μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ο κοινωνικός Καιάδας των λαϊκών δικαιωμάτων θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Αυτό ορίζουν τα ξένα αφεντικά. Ένταση του ταξικού πολέμου, παραρτημοποίηση και ερήμωση της χώρας. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της «εθνικής σωτηρίας» που φέρνουν τα δάνεια των ιμπεριαλιστών από το 1823 ως σήμερα!
Όσο για τις φωνές που ακούγονται στη χώρα μας να επιλέξουμε τον σωστό ιμπεριαλιστή για να μας προσφέρει ομπρέλα προστασίας από την καταιγίδα, συνειδητά ξεχνούν ότι οι ιμπεριαλιστές είναι η καταιγίδα που σαρώνει χώρες και εξανδραποδίζει λαούς και μπροστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους όλοι είναι αναλώσιμοι. Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασα του κόσμου, τα σύννεφα του πολέμου που έχουν απλωθεί από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, αναδεικνύουν τους κινδύνους για το λαό μας, καθώς εμπλέκουν τη χώρα μας στους σχεδιασμούς τους και τις «ατέλειωτες» πολεμικές επιδρομές τους.
- Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσεις. Στο δρόμο λαέ μπορείς να τους νικήσεις.
Συμπληρώνονται τις μέρες αυτές τρία χρόνια κινηματικής ύφεσης. Μετά το αγωνιστικό δίχρονο 2010-2012 με κύρια ευθύνη της κυρίαρχης αριστεράς (κυβερνώσας και μη) επιτεύχθηκε η απόσυρση του κόσμου από τον δρόμο της αντίστασης και πάλης. Μια κατάσταση αδράνειας και ανημπόριας, ώστε να είναι πρόσφορο το έδαφος για να επιδράσουν οι “ψεκασμοί” εκλογικών αυταπατών και αναθέσεων ή/και αναχωρήσεων για “λαϊκές εξουσίες” παρακάμπτοντας τα καθημερινά επίδικα της ταξικής πάλης. Για να είναι ψηφοφόρος και όχι απεργός, διαδηλωτής, αγωνιστής δηλαδή πραγματική δύναμη ανατροπής. Έτσι σε κάθε νέο κυβερνητικό μέτρο είχαμε την υπόσχεση της κατάργησής του από τη μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τις κοινοβουλευτικές επερωτήσεις και τροπολογίες με «αγωνιστικές» δόσεις απογευματινών και σαββατιάτικων συλλαλητηρίων και 24ωρων απεργιών χωρίς σχέδιο και προοπτική. Όπως καταγράφηκε και στον εκπαιδευτικό χώρο, τους ταράξαμε στη νομιμότητα κόντρα στην “παρανομία” της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, “για να μην εκβιαστεί η κυβέρνηση”(ΠΑΜΕ,) γιατί δεν υπήρχαν “όροι και προϋποθέσεις”(ΣΥΡΙΖΑ) για να “κλιμακώσουμε την 5ήμερες απεργίες των καθηγητών με 48ωρες” (ΠΑΜΕ).
- Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη.
Να μην “κουρέψουμε” τις προσδοκίες μας, να μη μας “κουρέψουν” την ελπίδα. Γιατί όλα όσα θέλουμε σ' αυτό τον δρόμο θα τα συναντήσουμε, δεν υπάρχει άλλος. Χωρίς αυταπάτες και εφησυχασμούς. Απορρίπτοντας απόψεις που χαϊδεύουν τ’ αυτιά, που καθησυχάζουν, που αδρανοποιούν τον κόσμο. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν εύκολες αλλά μόνο δύσκολες απαντήσεις. Δεν υπάρχουν «γρήγορες» αλλά μόνο βασανιστικές λύσεις. Δεν υπάρχουν «έξυπνες» αλλά μόνο πραγματικές απαντήσεις.
Με λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά να κινηθούμε στην κατεύθυνση οικοδόμησης της αντίληψης ότι η ανακοπή, η αντιμετώπιση της επίθεσης ή ακόμη και η συνολική σε μια πορεία αναμέτρηση με τις δυνάμεις του συστήματος απαιτεί επίμονα τη συγκρότηση ιδεολογική-πολιτική-οργανωτική των λαϊκών δυνάμεων.
