Από το Νικόλαο Σταφύλη
Ενόψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015 επανέρχονται στη σκέψη των Ελλήνων και των Ελληνίδων ψηφοφόρων ερωτήματα αλλά και διλλήματα όπως: Ποιο κόμμα να εμπιστευθώ; Ποια πρόσωπα εγγυώνται ότι θα παλέψουν για το κοινό συμφέρον; Τι μπορούν να αλλάξουν; Μπορεί η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μετά τις προσεχείς εκλογές να αλλάξει ή να βελτιώσει το οικονομικό-κοινωνικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα; Μήπως είναι προδιαγεγραμμένη η πορεία της χώρας μας και η όποια κυβέρνηση θα παίζει στο εξής μόνο διακοσμητικό ρόλο; Πόσα από αυτά που υπόσχονται προεκλογικά θα μπορέσουν να κάνουν πράξη; Τελικά μήπως έχουμε «Μια από τα ίδια»;
Είναι δεδομένο ότι ο Έλληνας πολίτης έχει χάσει την εμπιστοσύνη απέναντι στα κόμματα αλλά και την ελπίδα ότι ένας νέος κυβερνητικός σχηματισμός θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές. Όμως, θεωρώ ότι σε αυτές τις εκλογές έχoυμε την ευκαιρία και τη δύναμη να αποκαταστήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη αλλά και να δημιουργήσουμε μια νέα ελπίδα, απαντώντας με την ψήφο μας:
Σε όλους αυτούς που καλυπτόμενοι πίσω από κόμματα και θέσεις ευθύνης στήριξαν διαχρονικά το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά, την ατιμωρησία, την αναξιοκρατία, την απουσία κάθε είδους ελέγχου. Σε όλους εκείνους που ενώ είχαν τη δυνατότητα, απέτυχαν να θεμελιώσουν μια σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ κράτους και πολίτη αντί της εχθρικότητας και της καχυποψίας που υφίσταται σήμερα. Σε όλους εκείνους που δεν έδωσαν τα απαραίτητα κίνητρα στον απλό εργαζόμενο, τον επιχειρηματία, τον επαγγελματία, τον αγρότη, να επιδιώξει να γίνει ο καλύτερος στον τομέα του, αποδοτικός ,συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στην πολιτεία και να μην αισθάνεται ανόητος όταν υπηρετεί ευσυνείδητα τους νόμους και τους κανόνες του κράτους κλπ. Σε όλους εκείνους που ενδιαφέρθηκαν μόνο για το προσωπικό όφελος και ενστερνίστηκαν τη ρήση «Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;»,
Και αν κάποιος ισχυριστεί ότι φταίει η νοοτροπία του έλληνα για την υφιστάμενη κατάσταση σημειώνω ότι η ιστορία μας έδειξε ότι οι αλλαγές γίνονται από την κορυφή της πυραμίδας, όταν δηλαδή το ίδιο το κράτος αποφασίσει να τηρήσει πιστά τους νόμους που το ίδιο έχει ψηφίσει. Προς απόδειξη αυτού αναφέρω ενδεικτικά ένα παράδειγμα που βίωσαν αρκετοί της ηλικίας μου πριν αρκετά χρόνια. Με την ψήφιση του νόμου Πεπονή (Ν.2190/93) στα πρώτα χρόνια της εφαρμογής του είχαν «αδειάσει» τα βουλευτικά γραφεία από υποψηφίους για ρουσφετολογικό διορισμό σε θέσεις εργασίας του δημοσίου τομέα γιατί η πιστή εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου είχε «δέσει τα χέρια» των βουλευτών.
Επομένως με την ψήφο μας θα πρέπει να επιλέξουμε πολιτικούς που θα μπορούν να παίξουν ένα διαφορετικό ρόλο από αυτόν που τα τελευταία χρόνια τους είχαμε συνηθίσει, θα εμπνέουν εμπιστοσύνη, θα είναι σε θέση να υποστηρίξουν το κοινό συμφέρον, αλλά και διατεθειμένοι να βγάλουν το κοστούμι και να φορέσουν φόρμα εργασίας.
Ο Νικόλαος Γ. Σταφύλης είναι εκπαιδευτικός (Msc).
