Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρέμπορος που είχε έναν γάιδαρο να τον βοηθάει για να μεταφέρει τα εμπορεύματά του.
Μια μέρα, λοιπόν, ο έμπορός μας βρήκε φτηνό αλάτι σε τιμή ευκαιρίας, γι' αυτό και αγόρασε μπόλικο απ' αυτό. Θα το μοσχοπουλήσω, γαϊδαράκο μου, και τότε θ' ανοίξουν οι δουλειές μας. Εμένα δεν με σκέφτεται, μουρμούρισε ο γάιδαρος, που με έχει φορτώσει σαν γαϊδούρι. Και πριν προλάβει να τελειώσει τη σκέψη του, έτσι όπως ήταν παραφορτωμένο το ζώο, γλιστρά χωρίς να το θέλει και πέφτει στο ποτάμι όπου περνούσαν τον δρόμο τους. Τότε λιώνει το αλάτι μέσα στο νερό κι ο γαϊδουράκος μας ελάφρυνε ξαφνικά μια χαρά, σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει εύκολα. Ο έμπορας, όμως, στεναχωρημένος για την ατυχία του, επέστρεψε στην πόλη, αγόρασε άλλα σακιά αλάτι και φόρτωσε τον κακομοίρη τον γάιδαρο περισσότερο από πριν.
Άντε, γαϊδαράκο μου, κουράγιο και θα τα καταφέρουμε τώρα. Αλλά ο πονηρός γάιδαρος, όταν περνούσαν το ποτάμι, γλίστρησε πάλι μέσα, επίτηδες τώρα, και φυσικά ελάφρυνε το βάρος του, αφού το αλάτι έλιωσε πάλι στο νερό. Όχι, θα κάτσω να σκάσω, σιγομουρμούρισε, γκαρίζοντας με ικανοποίηση. Ο έμπορος, όμως, βαστώντας το κεφάλι του με απελπισία, αποφάσισε να μην ξαναγοράσει πια αλάτι, αλλά πηγαίνοντας στην πόλη, αγόρασε σφουγγάρια και φόρτωσε το ζώο. Ε, αυτή τη φορά δεν θα γλιστρήσει το καημένο το γαϊδούρι μου από το βάρος, σκέφτηκε. Έλα όμως που ο πονηρός γάιδαρος ξανάπεσε στο νερό για να ελαφρύνει το βάρος που κουβαλούσε. Αλλά αυτή τη φορά γελάστηκε πανηγυρικά. Τα σφουγγάρια μόλις βράχηκαν, έγιναν διπλάσια σε βάρος κι ο γαϊδουράκος μας αγκομαχούσε σ' όλο τον δρόμο. Έτσι είναι. Πολλές φορές οι πονηροί, με τον τρόπο που βρήκαν την ευτυχία, κοροϊδεύοντας τους άλλους, με τον ίδιο τρόπο έρχεται τώρα που δυστυχούν. Ένας γάιδαρος φορτωμένος αλάτι.
Από το διαδίκτυο
Νικόλαος Σισκόπουλος
Α' ΚΑΠΗ
