Από τον Θανάση Μπρισίμη
Μια από τις πιο ψηλές θέσεις στο βάθρο των αξιών της κοινωνικής αλλά και της πολιτικής συμπεριφοράς ασφαλώς κατέχει η πίστη, η εμπιστοσύνη ,αυτό που ο λαός ονομάζει με μια λέξη μπέσα. Είναι ο καθοριστικός παράγοντας πάνω στον οποίο οικοδομείται κάθε είδους διαπροσωπική σχέση. Είναι αυτή στην οποία στηρίχθηκε ο άνθρωπος σε κάθε συμφωνία με τον συμπολίτη του για αιώνες ολόκληρους πριν επινοήσει τα συμβόλαια, τα προσύμφωνα και πολλές άλλες νομικές διαδικασίες. Είναι αυτή που ενώ η απόκτησή της απαιτεί συνεχή δείγματα συνέπειας λόγων και έργων, μια –δύο ενέργειες είναι ικανές να την κατακρημνίσουν. Αυτή που εύκολα σήμερα μπορεί να ενταχθεί στα υπό εξαφάνιση είδη, όχι τόσο στον απλό όσο στον πολιτικό κόσμο.
Ποιος πολίτης άραγε μπορεί να ξεχάσει πως του υποσχέθηκαν επανίδρυση του κράτους και προέκυψε ολοκληρωτική αποδόμηση, υποσχέθηκαν τέλος της δεξιάς βαρβαρότητας και αντίκρισαν κοινωνικοοικονομικό τσουνάμι, υποσχέθηκαν ισοδύναμα και τελειωμό περικοπών και είδαν ληστρική επιδρομή στα εισοδήματα και το κοινωνικό κράτος, υποσχέθηκαν ακύρωση των μνημονίων και βλέπει νέα επιδρομή;
Είναι πρέπον ο κάθε πολίτης προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο να επιλέγει συνεχώς νέο ηγέτη και το αποτέλεσμα ξανά και ξανά να είναι η απογοήτευση, η οργή και η αγανάκτηση; Δεν αντιλαμβάνονται οι κάθε χρώματος ηγήτορες ότι η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στο πρόσωπό τους, οδηγεί στη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και τελικά της ίδιας της Δημοκρατίας μας; Τέσσερις πρωθυπουργούς άλλαξε ο Ελληνικός λαός τα επτά τελευταία χρόνια προσμένοντας το τέλος του μαρτυρίου και αντί αυτού βλέπει ένα κράτος να συνεχίζει σε ρόλο αρπακτικού του μικρού εισοδήματος του εργαζόμενου και του συνταξιούχου.
Αν οι πολίτες γνώριζαν ότι είναι η ανικανότητα η αιτία που οι ηγέτες δεν τηρούν τα όσα υποσχέθηκαν, ίσως και να τους συγχωρούσαν. Ακλόνητη είναι όμως η πίστη τους ότι συνεχώς και πάντα εξαπατούνται και για αυτό ακριβώς και εξοργίζονται. Αντιλαμβάνονται ότι αυτό που λείπει στη σχέση πολίτη -εξουσίας είναι το μπεσαλίκι της εξουσίας. Αυτή ακριβώς η έλλειψη επειδή δεν αποτρέπει την κατάληψη της εξουσίας από επίδοξους κυβερνήτες , είναι και η κύρια αιτία της αδιαφορίας για την υλοποίηση των υποσχέσεων. Αντιλαμβάνεται ο πολίτης ότι η κεντρική εξουσία κατά κανόνα νοιάζεται για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων κοινονικών τάξεων και ομάδων και όχι για τα συμφέροντα του συνόλου. Αντιλαμβάνεται ότι ενώ τα κόμματα εναλλάσονται στην εξουσία, οι τακτικές άσκησής της είναι ίδιες και απαράλλαχτες. Αδύναμος παρακολουθεί την απόλυτη κυριαρχία της διαπλοκής και της ρεμούλας, την παρέλαση κάθε είδους λίστας φοροφυγάδων, ανήμπορος να αντιδράσει.
Γιαυτό σήμερα που οι ιδεολογίες ανακατεύτηκαν ,οι κομματικές διαχωριστικές γραμμές ξεθώριασαν, αυτό που αναζητάει ο πολίτης είναι το μπεσαλίκι. Αναζητάει ηγεσία που να αρθρώνει λόγο αληθή, ηγεσία που μπορεί να οραματίζεται, σχεδιάζει και υλοποιεί τα δέοντα για το κοινό καλό και όχι μόνο για το καλό των ημετέρων. Αναζητάει ηγεσία σώφρονα και συνετή που να κρατάει το λόγοκαι όχι διαχειριστή κράτους παραλόγου. Αναζητάει τέλος πολιτικούς που αφού ακούσει αυτά που του λένε, και τους ρωτήσει.
Μπέσα ; Να πάρει την απάντηση
Μπέσα για μπέσα.
Ο Θανάσης Μπρισίμης είναι σμήναρχος ε.α.
