Από τον Γιώργο Δελαστίκ
Εντελώς ασυνήθιστες στη χώρα μας οι εκλογές τον μήνα Ιανουάριο ή Φεβρουάριο. Στα διακόσια χρόνια ύπαρξης του σύγχρονου ελληνικού κράτους, τέσσερις όλες κι όλες φορές είχαν γίνει βουλευτικές εκλογές Γενάρη μήνα και αυτές της άλλης Κυριακής θα είναι η πέμπτη φορά. Πρέπει να πάμε... ογδόντα (!) χρόνια πίσω (79 για την ακρίβεια, στο 1936) για να συναντήσουμε εκλογές τον Ιανουάριο.
Ας μην συζητήσουμε δε καλύτερα για το πού κατέληξαν οι εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 - στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Μεταξά!
Οσο για τις πρώτες βουλευτικές εκλογές που έγιναν Ιανουάριο στη χώρα μας, πρέπει να πάμε... εκατόν πενήντα χρόνια πίσω, στη δύση των χρόνων του Οθωνα. Και εκείνες οι εκλογές είχαν "πραξικοπηματικό" χαρακτήρα. Η φιλοβασιλική κυβέρνηση Μιαούλη έχασε ξαφνικά την πλειοψηφία στη Βουλή και ο Οθωνας αμέσως διέλυσε το κοινοβούλιο, προκηρύσσοντας εκλογές στις 16 Ιανουαρίου 1861. Μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας, με νεκρούς και τραυματίες, ο Οθωνας επέβαλε πάλι τους φιλοβασιλικούς στη Βουλή, αλλά τον επόμενο χρόνο εκδιώχθηκε από την Ελλάδα ο Βαυαρός μονάρχης, και απαλλάχτηκε η χώρα.
Ακόμη πιο πραξικοπηματικό χαρακτήρα είχαν και οι επόμενες εκλογές που έγιναν Ιανουάριο, στις 27 έως 30 Ιανουαρίου του 1873. Ο Γεώργιος ο Α΄(της μισητής δυναστείας των Γλίξμπουργκ) που είχε διαδεχθεί στον θρόνο τον Οθωνα είχε κάνει πρωθυπουργό τον Δεληγιώργη, ο οποίος είχε μόνο...7 (!!!) βουλευτές. Ο Γεώργιος, αφού μετήλθε όλα τα μέσα παράτασης του βίου της κυβέρνησής του, διέλυσε τη Βουλή, διατήρησε τον Δεληγιώργη ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό και τελικά κατάφερε να τον κάνει και πλειοψηφικό πρωθυπουργό!
ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ ΚΑΙ... ΤΣΙΠΡΑΣ;
Στις 4 Ιανουαρίου 1887 έγιναν για τρίτη φορά τον 19ο αιώνα εκλογές τον Ιανουάριο στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά τις έκανε ο Χαρίλαος Τρικούπης και δεν είχαν τίποτα το πραξικοπηματικό. Αποσκοπούσαν απλώς στην εκμετάλλευση αυξημένων αδυναμιών των πολιτικών αντιπάλων του.
Περί τα μέσα του 1886 είχε διασπαστεί το Δεληγιαννικό κόμμα (όπως σήμερα το ΠΑΣΟΚ). Βουλευτές αποσκίρτησαν και πήγαν στο κόμμα του Χαρ. Τρικούπη, καθιστώντας το πλειοψηφικό στη Βουλή. Ο Τρικούπης ήθελε όμως η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του να αντανακλά τη λαϊκή βούληση. Διέλυσε έτσι τη Βουλή και προκήρυξε εκλογές. Τις κέρδισε πανηγυρικά, καθώς κατέκτησε τις 90 από τις 150 έδρες - το 60% δηλαδή των βουλευτών εξελέγησαν υπό τη σημαία του.
Κάι ανάλογο προσδοκούν σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσδοκούν να αναδειχθούν πρώτο κόμμα και νέος πρωθυπουργός της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Κατά τις δημοσκοπήσεις και τις πολιτικές εκτιμήσεις θα το πετύχουν, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτού του είδους οι εκτιμήσεις έχουν μηδαμινή αξία, αφού την Κυριακή, μετά από μία εβδομάδα, θα έχουμε πλέον τα εκλογικά αποτελέσματα και όχι εικασίες, επιθυμίες ή ελπίδες. Υπομονή επτά ημερών!
ΑΛΛΑΓΗ ΓΡΑΜΜΗΣ ΟΛΩΝ
Γράφαμε την περασμένη εβδομάδα για τις λυσσώδεις προσπάθειες των Γερμανών να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες ψηφοφόρους, απειλώντας ότι θα διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ, αν οι Ελληνες ψηφίσουν... ΣΥΡΙΖΑ!
Τώρα που πλησιάζουμε στην ημέρα των εκλογών όμως, καθώς οι Γερμανοί διαπίστωσαν ότι οι Ελληνες είναι σε ποσοστό πάνω από 60% υπέρ του ευρώ, αλλά ταυτόχρονα αποκλείεται να βγάλουν πρώτο κόμμα τη Ν.Δ., άλλαξαν γραμμή. Καμία μεγάλη δύναμη δεν πηγαίνει ποτέ μέχρι τέλους με κάποιους που εκτιμά ότι θα χάσουν, όσες υπηρεσίες και αν έχουν παράσχει αυτοί προς τη μεγάλη δύναμη! Είναι κανόνας απαράβατος στη διεθνή πολιτική.
Ετσι οι Γερμανοί προετοιμάζονται ήδη για την επόμενη ελληνική κυβέρνηση, αφήνοντας κατά μέρος τις απειλές περί εκδίωξης της Ελλάδας από το ευρώ, αν εκλεγεί κυβέρνηση που δεν εγκρίνει το Βερολίνο. Η αλλαγή γερμανικής στάσης, όπως είναι ευνόητο, οδηγεί σε θεαματική αλλαγή γραμμής και την Ε.Ε. και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - όσες δεν ήταν δηλαδή από την αρχή εχθρικές προς τη γερμανική πολιτική εναντίον της χώρας μας.
"Η ΜΕΡΚΕΛ ΜΠΛΟΦΑΡΕΙ!"
Η σκληρή δεξιά γερμανική εφημερίδα "Ντι Βελτ" έγραφε πρόσφατα ότι "η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας είναι αναπότρεπτη επειδή η χώρα είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους της". Η επίσης γερμανική ημερήσια οικονομική εφημερίδα "Χάντελτσμπλας" αποκάλυψε ότι "Οι Βρυξέλλες συζητούν ήδη την αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας".
"Το ελληνικό χρέος πρέπει να "κουρευτεί" για να γίνει βιώσιμο. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή" σημειώνει και το επίσης δεξιό γαλλικό περιοδικό "Λε Πουάν".
Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο "κούρεμα" του ελληνικού δημόσιου χρέους "όσο και αν η Γερμανία δεν θέλει να το παραδεχτεί", δηλώνει και ο διευθυντής οικονομικών μελετών στη σχολή μάνατζμεντ IESEG που έχει έδρα στο Παρίσι, Ερίκ Ντορ.
"Η γερμανική κυβέρνηση δεν έχει τα χέρια ελεύθερα στο θέμα του ελληνικού χρέους, όπως η ίδια διακηρύσσει" υπογραμμίζει ο Γάλλος μάνατζερ. "Απλώς η κυβέρνηση Μέρκελ μπλοφάρει, όπως στο πόκερ, για να τρομάξει τους Ελληνες ψηφοφόρους ώστε να ψηφίσουν τον Σαμαρά στις εκλογές" προσθέτει. Μια μπλόφα πολύ επικίνδυνη, θα προσθέταμε εμείς. Όχι για την Ελλάδα, όσο για το ευρώ που είναι άκρως αμφίβολο αν θα επιβίωνε σε περίπτωση αποβολής της Ελλάδας, καθώς οι Αμερικανοί θα εκμεταλλεύονταν το γεγονός και θα ενθάρρυναν όλους τους Αμερικανούς κερδοσκόπους προκειμένου να τσακίσουν το ευρώ και έτσι να γκρεμίσουν τη γερμανική οικονομική, άρα και πολιτική ηγεμονία στην Ευρώπη.
Αυτά τα θέματα όμως θα έχουμε τη δυνατότητα να τα συζητήσουμε πολλές φορές, καθώς η κρίση του ευρώ δεν συναρτάται φυσικά με την Ελλάδα, αλλά με τον αβάσταχτο ζυγό που έχουν επιβάλει οι Γερμανοί στους Γάλλους και τους Ιταλούς, ενώ ταυτόχρονα έχουν περιθωριοποιήσει τους Αγγλους.
Αυτός είναι ο πραγματικός οικονομικός πόλεμος που θα γίνει στην Ευρώπη, όχι το αν θα αποφασίσει η κυβέρνηση του Βερολίνου να τιμωρήσει την Ελλάδα πετάγοντάς την έξω από το ευρώ - κάτι που όπως είδαμε άλλωστε όλο και περισσότεροι κορυφαίοι Ευρωπαίοι οικονομολόγοι το χαρακτηρίζουν "γερμανική μπλόφα" που μοναδικό στόχο έχει να επηρεάσει το αποτέλεσμα των ελληνικών βουλευτικών εκλογών την άλλη Κυριακή.
"ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ" ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Υπάρχει ένα τεράστιο ερώτημα στα μυαλά όλων των Ελλήνων: Μπορεί να διαγραφεί το μισό ή περισσότερο από το ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς αυτό να έχει μοιραίες συνέπειες στην οικονομία της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.; Κι αν μπορεί να διαγραφεί τώρα, γιατί δεν μπορούσε το 2010;
Η ερώτηση είναι απολύτως δικαιολογημένη. Η απάντηση είναι κατηγορηματική. Βεβαίως και μπορεί να διαγραφεί σοβαρότατο τμήμα του ελληνικού χρέους! Χωρίς κανέναν κίνδυνο για το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.
Η εξήγηση αυτής της θέσης είναι σαφέστατη. Τώρα το ελληνικό δημόσιο χρέος μπορεί να διαγραφεί ακόμη και ολόκληρο επειδή το 80% του χρέους της Ελλάδας δεν οφείλεται κυρίως και σχεδόν αποκλειστικά σε ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες, όπως συνέβαινε το 2009 και το 2010. Το 80% του ελληνικού χρέους, αντιθέτως, βρίσκεται στα χέρια επίσημων ευρωπαϊκών κρατών (με διμερή δάνεια), θεσμών (όπως η ΕΚΤ) ή μηχανισμών (όπως ο μηχανισμός στήριξης, γνωστός με τα λατινικά αρχικά του ως EFSF), καθώς και στο ΔΝΤ.
Για να γίνουμε απολύτως συγκεκριμένοι, από τα 321,7 δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού δημόσιου χρέους, η Ελλάδα χρωστάει τα 141,8 δισ. στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF). Τα 52,9 δισ. ευρώ τα χρωστάει απευθείας σε κράτη της Ευρωζώνης, με διμερή δάνεια που έχει συνάψει. Τα 25 τα χρωστάει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), με τη μορφή ελληνικών κρατικών ομολόγων που η ΕΚΤ έχει αγοράσει όχι απευθείας, αλλά από κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν ομόλογα αξίας 4,3 δισ. ευρώ που κατέχει η Τράπεζα της Ελλάδας. Επιπροσθέτως σε 32,1 δισ. ευρώ ανέρχονται τα δάνεια που έχει πάρει η Ελλάδα από το ΔΝΤ. Όλα αυτά συμποσούνται σε 256,1 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στο 79,6% του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους.
Τα υπόλοιπα 54,76 δισ. ευρώ οφείλονται σε πλάσης φύσεως ιδιωτικές τράπεζες, κερδοσκοπικούς οίκους, μικροομολογιούχους κ.λπ. ενώ 10,9 δισ. ευρώ τα χρωστάει η Ελλάδα στις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες.
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Όταν το 80% του ελληνικού χρέους είναι "ευρωκρατικοποιημένο" και μόνο το 20% βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά από το 2009, όταν όλο το χρέος της Ελλάδας σχεδόν βρισκόταν σε ιδιωτικές τράπεζες, σε επενδυτικούς κερδοσκοπικούς οίκους, σε ιδιώτες μικρομολογιούχους κ.λπ.
Τότε, το 2009, αν η Ελλάδα προκαλούσε ένα "κανόνι" ύψους π.χ. 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, στο απόγειο της κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θα έμπαινε σε θανάσιμο κίνδυνο. Γαλλικές ιδιωτικές τράπεζες κυρίως, αλλά και κάποιες γερμανικές συν ισπανικές και πορτογαλικές θα τινάζονταν στον αέρα, κλιμακώνοντας βίαια την κρίση.
Για να γλιτώσουν από την καταστροφή το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μας έβαλαν πρώτα πρώτα σε μνημόνιο - γι΄αυτό και στην Ελλάδα δεν μπήκε ποτέ ούτε το.. 10% (!) των δανείων που έδωσαν στη χώρα μας. Με τα λεφτά αυτά εξοφλούνταν ελληνικά ομόλογα που κατείχαν γαλλικές και γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες!
Αφού τις έσωσαν, στη συνέχεια πέρασαν το ελληνικό χρέος σε επίσημους θεσμούς και μηχανισμούς της ευρωζώνης και της Ε.Ε. και στα κράτη - μέλη της.
Από τη στιγμή όμως που σήμερα το 80% του ελληνικού χρέους βρίσκεται σε τέτοιους φορείς, είναι προφανές ότι αρκεί μια πολιτική απόφαση για τη διαγραφή οποιουδήποτε μέρους του! Τα ποσά που συζητάμε είναι εντελώς μηδαμινά για τους προϋπολογισμούς των κρατών της Ευρωζώνης!
Ούτε κανένα κράτος - μέλος που χρησιμοποιεί το ευρώ βασίζεται στους... τόκους που θα πάρει από τις δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας για να εκτελέσει τον προϋπολογισμό του! Πανεύκολα, λοιπόν, μπορεί με απλή πολιτική απόφαση να διαγραφεί ακόμη και όλο (!) το χρέος της Ελλάδας, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή οικονομική επίπτωση στην Ευρωζώνη. Αυτή είναι η αλήθεια.
