Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
«Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε»
Μεγάλο αγαθό η κοινωνική συνοχή. Είναι ένδειξη λειτουργίας, ενός υγιούς πολιτεύματος και ενός ευρύθμου κρατικού μηχανισμού. Όταν οι αρμοί της κοινωνίας είναι συνεκτικοί και άρρηκτοι, συμπράττουν στην πολιτική σταθερότητα, στην ευρυθμία κάθε κρατικού μηχανισμού και συνεπώς στην ανάπτυξη της χώρας.
Δυστυχώς στη χώρα μας οι κοινωνικοί ιστοί, έχουν διαρραγεί και μοιάζουμε να έχουμε τη δήθεν εξυπνάδα και καπατσοσύνη των Ιταλών στο Αφγανιστάν.
Είναι γνωστό, πως η Ιταλία διατηρούσε στρατεύματα στο Αφγανιστάν, με αποστολή να καταστείλουν τους Ταλιμπάν. Οι Ιταλοί, όμως παλαιοί γνώριμοι, για την απέχθειά τους, για μάχες και αίματα, προκειμένου να έχουν την ησυχία τους, προτίμησαν αντί να πολεμούν να λαδώνουν τους Ταλιμπάν με πακτωλό δολαρίων. Κι έτσι κυλούσαν οι μέρες ειρηνικά με μακαρονάδες και καντσονέτες. Όταν απεχώρησαν οι Ιταλοί «ξέχασαν» να πουν το «μυστικό» τους, στους Γάλλους, που τους αντικατέστησαν. Οι Ταλιμπάν περίμεναν καμιά συμφέρουσα πρόταση αλλά όταν είδαν τους Γάλλους να σφυρίζουν αδιάφορα, ένα βράδυ τους έστησαν ενέδρα και σκότωσαν αρκετούς. Η έλλειψη συμμαχικής συνοχής των Ιταλών, σκόρπισε το θάνατο στους φίλους.
Μπορεί το επεισόδιο ν` ακούγεται για αστείο, αλλά το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα, εδώ και πολλές 10ετίες. Κάθε κυβέρνηση αντί να λύσει τα προβλήματα στη βάση τους, λάδωνε εκείνους, που τα υφίσταντο.
Κλασικό παράδειγμα το αγροτικό πρόβλημα. Αντί να μεριμνήσουν, με τα πρώτα πακέτα της Ε.Ε. να εκσυγχρονίσουν την γεωργία και να κάνουν τις πρέπουσες αναδιαρθρώσεις των καλλιεργειών, άφηναν τα πράγματα να λιμνάζουν και κατόπιν πλήρωναν τους αγρότες, για να μην κλείνουν τους δρόμους. Αντί να εξασφαλίσουν για τους πολίτες τα αγαθά της Δημόσιας Τάξης, άφηναν τους κουκουλοφόρους να πυρπολούν τα πάντα (Δεκέμβριος 2008) και κατόπιν, πλήρωναν τα σπασμένα στους παθόντες. Δεν μεριμνά το κράτος για εκσυγχρονισμό και οργάνωση της Πυροσβεστικής, για να μπορεί επαρκώς να διαφυλάξει τα δάση, αλλά σκορπά τριχίλιαρα στους πυροπαθείς. Αρνείται να δώσει επαρκή κονδύλια για την Εκπαίδευση. Όμως πληρώνει με αίμα του λαού, για την αποκατάσταση των καταστροφών σε Σχολεία από τους χούλιγκανς. Δεν βρήκε τρόπο ν` αντικαθιστά τους συνταξιοδοτούμενους με νέους ή να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, με τρόπο νόμιμο και καθαρό. Κάνει όμως τα γνωστά STAGE για να ξεγελά το λαό και να έχουμε, ό,τι προβλήματα έχουμε σήμερα.
Όλα αυτά τα τερτίπια είναι μια ψευδεπίγραφη έννοια του δήθεν κοινωνικού κράτους. Με όλες όμως αυτές τις αντιπαλότητες, που δημιουργήθηκαν, εξ αιτίας της αβελτηρίας, της ανικανότητας και της ραθυμίας των εκάστοτε κυβερνήσεων, διερράγη η κοινωνική συνοχή. Είναι ολέθριο, αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Οι κοινωνικές τάξεις διίστανται, οι συντεχνίες αντιπαλεύουν, το άτομο αποκοινωνικοποιήθηκε, έγινε απαιτητικό, εγωιστικό και ιδιοτελές. Συνθήματα όπως: «Νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη» ή «κάθε Νόμο θα τον καταργήσουμε στους δρόμους» κ.ά. παρόμοια διέρρηξαν την κοινωνική συνοχή. Στη σκέψη κάθε πολίτη, άρχει η γνώμη, πως: «Νόμος» είναι το δίκαιο του καθενός.
Είναι αδιανόητο να αναφερόμαστε σε κοινωνική συνοχή, όταν θεσμοί και κανόνες ζωής, είναι ανάλογοι με το δίκιο του καθενός. Το έλλειμμα της κοινωνικής συνοχής είναι ολοφάνερο. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να τηρήσει τους Νόμους, δηλ. τους αρμούς που δένουν το κοινωνικό σύνολο. Όλοι φωνάζουμε για την φοροδιαφυγή, αλλά άμα λάχει την κάνουμε κι εμείς. Όλοι φωνάζουμε για το περιβάλλον κι όλοι μας ασελγούμε πάνω του. Οι ίδιοι οι πολιτικοί αποσαθρώνουν την κοινωνική συνοχή. Κάνουν χαριστικές συμβάσεις, καλύπτουν κολλητούς, που παρανομούν, οι ίδιοι αυθαιρετούν προκλητικά, κλείνουν το μάτι στους «ημετέρους», αποδυναμώνουν την ισχύ των Νόμων, νομιμοποιούν την ατιμωρησία, συμπλέουν με διεφθαρμένους. Βολεύονται όπως οι φίλοι μας οι Ιταλοί στο Αφγανιστάν και μένουν στο απυρόβλητο λαδώνοντας. Παραδειγματίζουν όμως το λαό. Με τέτοια σφαλερή νοοτροπία, πώς να περιμένει κανείς, αυτός ο ταλαίπωρος λαός να συναινέσει συλλογικά και να συμπράξει στην επανίδρυση ενός κράτους ηθικής και δικαίου;
