Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
ΔΥΟΜΙΣΙ χρόνια πριν, στις «διπλές» εκλογές του Μαϊου και Ιουνίου του 2012, οι ψηφοφόροι έστελναν με την εκλογική ετυμηγορία τους ένα σαφές και ευδιάκριτο μήνυμα: ψήφιζαν υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ, ζητώντας ταυτόχρονα αλλαγή -οικονομικής πρωτίστως- πολιτικής.
Η Ν.Δ. είχε επικρατήσει με μια διαφορά 3 περίπου ποσοστιαίων μονάδων του ΣΥΡΙΖΑ, και είχε σχηματίσει κυβέρνηση με τη συνδρομή και άλλων φιλοευρωπαϊκών (αλλά και μνημονιακών, όπως αποκαλούνταν) δυνάμεων, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Η τελευταία αποχώρησε της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ένα χρόνο αργότερα, όταν διαπίστωσε ότι η «απαγκίστρωση» που πρέσβευε ο αρχηγός της, δεν έρχονταν...
Παρέμειναν στην κυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, με μια ισχνή, πλην όμως σταθερή πλειοψηφία. Παρότι όμως διακήρυτταν ότι έλαβαν το μήνυμα των εκλογών, ακολούθησαν μια πολιτική που ικανοποιούσε μόνο κατά το ήμισυ το αίτημα του -μεγαλύτερου μέρους- ελληνικού λαού. Την παραμονή δηλαδή στο ευρώ.
Όχι όμως και την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.
* * *
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Οι κυβερνώντες μετέτρεψαν τον αδιαπραγμάτευτο όρο της παραμονής στην ευρωζώνη, σε επιλογή με κάθε κόστος, στέλνοντας ουσιαστικά το μήνυμα σε αγορές και εταίρους, ότι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε οποιαδήποτε θυσία, αρκεί να μείνουμε στο ευρώ. Κάτι βεβαίως που εκείνοι εκμεταλλεύτηκαν, συνεχίζοντας μια σκληρή και λανθασμένη –όπως αποδείχτηκε- πολιτική, η οποία παρήγαγε μόνο ανεργία, φτώχια, ύφεση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, διακήρυττε και διακηρύσσει ότι στόχος του είναι η παραμονή στην ευρωζώνη, ακολουθώντας όμως άλλη πολιτική.
Ανεξάρτητα από τις δυνατότητες, τα περιθώρια ελιγμών, ακόμη και τα περιθώρια διαπραγμάτευσης (αναρωτιέται κανείς αν έχουν πράγματι κουλτούρα διαπραγματεύσεων τα ελληνικά κόμματα) που θα έχει ή θα του επιτραπεί να έχει, σε επίπεδο διακηρύξεων και προθέσεων, ικανοποιεί το κοινό αίσθημα και απαίτηση. Και για αυτό διατηρεί καιρό τώρα ένα δημοσκοπικό προβάδισμα, το οποίο πολύ πιθανό θα του δώσει και την εκλογική νίκη.
* * *
ΩΣ συνήθως στις εκλογές κρίνουμε τις πολιτικές όσων κυβερνούν και υπερψηφίζουμε, δίνοντας βάση στις δεσμεύσεις και υποσχέσεις, εκείνους που επιδιώκουν να κυβερνήσουν. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Όσο κι αν προσπαθούν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να πείσουν για το επικίνδυνο ή το ατελέσφορο –κατά την άποψή τους- μιας ψήφου προς τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουν ότι εκκινούν από μια μειονεκτική θέση: ο λαός θα κρίνει πρώτα τις δικές τους πολιτικές και τα αποτελέσματα των δικών τους επιλογών. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει στο ράφι και το περίφημο e-mail Χαρδούβελη να μας θυμίζει τι «κρύβει» η επόμενη μέρα.
Το γεγονός όμως ότι και τα δύο κόμματα ασχολούνται περισσότερο με το γιατί δεν πρέπει να ψηφίσει κάποιος τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι γιατί πρέπει να ψηφίσει τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς κάτι δείχνει.
