Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
Είναι πλέον φανερό, πως άνθρωποι ανεγκέφαλοι και όλοι τους σαν ένας άλλος Φαέθονας, μας οδηγούν στο ολοκαύτωμα. Οι άνθρωποι πάσχουν από ισχυρές φαντασιώσεις και αμέτρητες ιδεοληψίες. Ιδεοληψία είναι μια νοσηρή ψυχολογική κατάσταση, που εκδηλώνεται με την επίμονη εμφάνιση ιδεών ή συναισθημάτων, άσχετων με την πραγματικότητα. Αλλά και η φαντασίωση είναι κι αυτή μια νοσηρή ψυχολογική κατάσταση, που το άτομο πλάθει με το μυαλό του πράγματα συγκρουσιακά με την πραγματικότητα.
Με αυτά λοιπόν τα κουσούρια, ο παρδαλός θίασος του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρακάμπτει την πραγματικότητα και δημιουργεί έναν εικονικό κόσμο. Κάπου εδώ, κλείνει η κυβέρνηση του Τσίπρα, ενάμισι χρόνο. Κι ακόμα, παρά τα όσα υπέστη, δεν διδάχθηκε τίποτα. Δεν κατόρθωσαν να συνειδητοποιήσουν το χρέος τους προς την Πατρίδα. Και οι πάντες εν χορώ, οδηγούν τη χώρα στο χάος. Από το 2012, που άρχισαν να πολιτεύονται, παρατηρούν τον τρόπο σκέψεως και ενέργειας των δανειστών μας. Δεν κατάλαβαν τίποτα. Το περασμένο καλοκαίρι, έκαναν τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα. Ο Τσίπρας παραδόθηκε άνευ όρων στους δανειστές μας, με το 3ο μνημόνιο, ανταλλάσοντας έτσι την παραμονή του στο Ευρώ, με τις προεκλογικές του εξαγγελίες, τις υποσχέσεις, τα πιστεύω του. Ξεπούλησε το ιδεολογικό του Ευαγγέλιο. Πρόδωσε τις αρχές του. Διέγραψε ό,τι έλεγε. Έγλυφε εκεί, που έφτυνε. Κι αφού δεν παραιτήθηκε δεν είχε και το σθένος, να εξηγήσει στο κόσμο για τη μεγάλη του κυβίστηση. Με ιδεοληψίες και νοσηρές φαντασιώσεις, περίμενε πως όλα θα πάνε καλά. Θα το παίξει μάλιστα και σωτήρας. Αμ δε!! Η πραγματικότητα αντιμετωπίζεται με φρόνηση, υπεύθυνη κρίση, πολιτικές εύστοχες και στοχευμένες.
Από τον περασμένο Οκτώβριο έπρεπε η έρμη η αξιολόγηση να κλείσει. Δίστασε παλινδρόμησε. Απέτυχε. Η ζημιά που έφερε, είναι τεράστια. Τα αποτελέσματα οδυνηρά…
Μεγάλη επίσης φαντασίωση επικρατεί στους ανεγκέφαλους σχετικά με την οικονομία. Εξακολουθούν να είναι προσηλωμένοι ιστορικά στο οικονομικό μοντέλο και σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αγνοούν πως το σύστημα αυτό δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Εφαρμόστηκε από τους κομμουνιστές και οδήγησε σε καθολική εξαθλίωση. Σε ελλείψεις και γενικευμένη πτώχευση. Ουρές ανθρώπων για να αποκτήσουν ευτελή αγαθά. Καταβαράθρωσαν το βιοτικό επίπεδο. Όσοι εκείνον τον καιρό επισκέφθηκαν τη Μητρόπολη του κομμουνισμού ή τις χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος, το θυμούνται με τρόμο. Με τα σημερινά δεδομένα το σύστημα αυτό, δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα…
Μέσα λοιπόν σ` αυτό το πλαίσιο πειραματίζονται ανεπιτυχώς οι ανεγκέφαλοι της οικονομίας μας. Δεν θέλουν τις επενδύσεις. Αποτρέπουν τις αποκρατικοποιήσεις. Φρενάρουν την παραγωγή. Η άγρια φορολογία νεκρώνει τα πάντα. Η χώρα έχει ανάγκη από πολιτικούς ισχυρής προσωπικότητας. Με σύνεση. Με θάρρος. Με ρηξικέλευθες αποφάσεις. Ο Τσίπρας όμως, δεν έχει τη στόφα τέτοιου πολιτικού. Είναι δέσμιος των 53 και του Καμμένου. Με Υπουργούς όπως τον Πολάκη, τον Μπαλαούρα και με όσα φαιδρά εκστομίζουν. Είναι εγκλωβισμένος μέσα στο παρδαλό θίασό του. Οι φαντασιώσεις του τον κάνουν να σκοντάφτει καθημερινά στις αποτυχίες του. Τις οποίες μάλιστα βαφτίζει αναίσχυντα σε επιτυχίες. Οι απολυταρχικές προθέσεις και πράξεις του, θυμίζουν άλλες εποχές. Μιλούν για μείωση δαπανών και οργανώνουν το κομματικό κράτος με ρουσφετολογικούς διορισμούς και παρασιτικά μισθούμενους λακέδες (Καρανίκας κ.ά.). Πνίγουν την έκφραση του ελεύθερου λόγου με διώξεις και ποδηγετούν τηλεοπτικά κανάλια κατά το δοκούν. Αγνοούν τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας, που είναι η ανάπτυξη και η παραγωγή. Οι περισσότεροι απ` αυτούς ανήκουν στην καφενειακή Αριστερά με τα παχιά συνθήματα και το μηδενικό έργο. Τους διέπει μια αναίσχυντη διγλωσσία, που συνεχώς τους διαψεύδει και τους αναιρεί. Αλλά και μια ανατριχιαστική αγλωσσία που τους οδηγεί στην ευτέλεια του καθαρού πολιτικού λόγου. Είναι αυτό Δημοκρατία; Όχι δα! Χώρισαν το λαό. Με τον λαό «Εμείς και οι άλλοι». Οι ημέτεροι ομοφωνούντες και από απέναντι οι διαφωνούντες. Οι Γερμανοτσολιάδες, οι φασίστες, οι κακοί.
Δυστυχώς οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δεν πρόκειται να διορθωθούν. Έχουν μάθει να νικούν στα αμφιθέατρα, στις καταλήψεις, στους δρόμους με ρόπαλα και Μολότωφ. Δεν έμαθαν τι σημαίνει πολιτική, αξιοπρέπεια, ισονομία και δικαιοσύνη. Τα έργα τους καταμαρτυρούν. Στη Διεθνή πολιτική μένουν πάντοτε στάσιμοι ή απορριπτέοι. Είναι δύσκολο να μάθουν τώρα να κυβερνούν, όταν ως τώρα κατασπατάλησαν πολύτιμο πολιτικό χρόνο, στη μεθόδευση του λαϊκισμού. Στην κατασπίλωση των αντιπάλων. Και κυρίως στην υπονόμευση θεσμών, Αρχών και Αξιών.
