Από την Μαρίνα
Αποστολοπούλου
«Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω• ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω.»
Αυτή είναι η τρίτη εντολή από τον δεκάλογο των εντολών που παραδόθηκαν στον Μωυσή στο Ορος Σινά.
Καμία σχέση!
Καμία σχέση με την δική μας τρίτη εντολή που βρίσκεται σε πρώτη ζήτηση σε τούτη την προεκλογική περίοδο.
Δεν υπάρχει ούτε ο Κύριος και Θεός, ούτε ο Μωυσής, ούτε το Ορος Σινά.
Υπάρχει ο κυρίαρχος λαός, (λέμε τώρα), υπάρχουν τα κόμματα και ένα βουνό από προβλήματα τα οποία στην ουσία κανείς δεν μπορεί να επιλύσει αλλά όλοι διατείνονται το αντίθετο και όλοι βεβαίως επιθυμούν διακαώς να μας σώσουν.
Για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά στις εθνικές εκλογές πιο πολύ κουβέντα γίνεται σχετικά με το «ποιο» θα είναι το τρίτο κόμμα, παρά για ο,τιδήποτε άλλο. Όλοι όσοι συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία και φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις ότι μπαίνουν στην Βουλή-ΠΟΤΑΜΙ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ και βεβαίως η «Χρυσή Αυγή» διεκδικούν την τρίτη θέση. Και όχι μόνον αυτοί αλλά ακόμη και εκείνοι που μια μπαίνουν και μια δεν μπαίνουν σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις-βλέπετε Καμμένο- αλλά και εκείνοι που μέχρις στιγμής σε καμία δημοσκόπηση δεν μπαίνουν, όπως το ΚΙΝΗΜΑ του Γιώργου Παπανδρέου και βεβαίως η ΔΗΜΑΡ που δεν είναι πλέον δημοσκοπικά ανιχνεύσιμη. Αυτή η τελευταία κατηγορία, για να είναι πιο κοντά και στην δημοσκοπική πραγματικότητα δεν φθάνει μέχρι του να δηλώσει ότι θέλει να είναι τρίτο κόμμα (φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν μέχρις εκεί), αλλά προβάλλει το επιχείρημα (;), τον ευσεβή πόθο (;), όπως θέλει ας το πει κανείς, ότι πρέπει να είναι «ρυθμιστής» των εξελίξεων.
Με δυο λόγια, όλοι θέλουν να είναι στην επόμενη Κυβέρνηση.
Πλην δυο ενδεχομένως εξαιρέσεων, όλοι οι υπόλοιποι, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία, αυτόν τον «καημό» έχουν, ο καθένας βεβαίως προβάλλοντας την δική του επιχειρηματολογία και όλοι με το βασικό επιχείρημα ότι θέλουν να μας… σώσουν.
Όταν μιλάμε για «δύο εξαιρέσεις», αναφερόμαστε στο ΚΚΕ, το οποίο, δεν το τρώει με κανέναν, οπότε θα είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξει με οιονδήποτε (πόσο μάλλον με τον ΣΥΡΙΖΑ) και η άλλη «εξαίρεση» είναι η «Χρυσή Αυγή», η οποία παρεμπιπτόντως –και πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις – «χτυπάει» με αξιώσεις την τρίτη θέση, έστω και από της φυλακής το σίδερα. Αλλά, αυτού του τύπου η ανάλυση, καθώς και τα μηνύματα που εκπέμπει είναι μία μετεκλογική συζήτηση.
Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν επιθυμεί και δεν μπορεί να συνεργαστεί με την «ΧΑ», οπότε στο επίπεδο αυτό είναι εκτός παιχνιδιού.
Πλην όμως, είναι πιθανόν να υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Ναι μεν, η ύπαρξη αυτοδυναμίας δεν φαντάζει εύκολη, αλλά δεν μπορεί να την τοποθετήσει κάποιος και στην σφαίρα του απίθανου, πάντα σίγουρα με τα δημοσκοπικά ευρήματα. Αλλά, αν επικρατήσει εν τέλει η ισχυρή πιθανότητα της μη αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος, τότε το τι θα συμβεί από κει και πέρα, είναι θολό τοπίο. Υπάρχει βεβαίως η προβλεπόμενη διαδικασία των «εντολών» κατά σειρά ποσοστών στα κόμματα που θα εισέλθουν στην Βουλή, αλλά το « πώς» θα εξελιχθεί μία τέτοια διαδικασία, είναι μίας άλλης τάξεως ζήτημα. «Ποιοι» θα τα βρουν με «ποιους», «αν» θα τα βρουν και υπό ποιους όρους και προϋποθέσεις. Αν θα προκύψει ανάγκη επαναληπτικών εκλογών και βεβαίως, τι θα γίνει με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που έμεινε στην μέση.
Μία ιδέα για το αλαλούμ που υπάρχει έδωσε προχθές ο αποχωρών πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο Κάρολος Παπούλιας, κόβοντας την τελευταία πρωτοχρονιάτικη πίττα,
με την ιδιότητα του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα σε συζήτηση που είχε ανεπισήμως με τους δημοσιογράφους, όταν ρωτήθηκε σχετικά με τα ποια ήταν η ποιο κρίσιμη στιγμή στα δέκα χρόνια της Προεδρικής του θητείας, επιφυλάχθηκε να απαντήσει, σχολιάζοντας: «ας γίνουν πρώτα οι εκλογές και θα σας πω μετά». Συμπληρώνοντας, ότι δεν ξέρει τι εξελίξεις θα υπάρξουν μετά τις εκλογές και τι θα γίνει. Και, αν και δεν το είπε το ερώτημα που… υπερίπταται της ατμόσφαιρας, είναι εφόσον δεν συγκροτηθεί Κυβένρηση τι θα γίνει με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα παραταθεί η θητεία του υφισταμένου; Θα πάνε στην Βουλή να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας και μετά θα ξαναγίνουν εκλογές; Ένας Θεός ξέρει, που λέει ο λόγος.
Οπότε, για να επανέλθουμε και στην τρίτη θεία εντολή, τι μένει;
Τι μένει που να μπορεί να «ταυτιστεί» με την τρίτη πολιτική εντολή που ζητάνε όλοι;
Το «επί ματαίω»! Διότι ματαιότης, ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης, εις τον μάταιον τούτον πολιτικό κόσμο.
