Εκεί που όλοι θα γίνουμε Ένα με το Ένα, τον Θεϊκό Ήλιο, το Θεϊκό φως της δημιουργίας του κόσμου. Όλοι αχτίνες του ενός Πατρός ηλιακές, και αθάνατες λαμπυρίζουμε, ενάντια στην άγνοια του σκότους των φαινομένων.
Ο ποιητής δεν πανικοβάλλεται, δεν φοβάται. Θεωρεί τα γεγονότα συμβάντα, που πρέπει να συμβούν, για να αλλάξουμε πορεία πλεύσης να ακολουθήσουμε το άγνωστο για να γνωρίσουμε το καινούριο, διότι η ζωή είναι αλλαγή. Είναι πορεία, είναι δρόμος, είναι μονοπάτι, είναι ολοκλήρωση.
Το τέλμα βρίσκεται στο μόνιμο, στο λιμνώδες, μαζί με τους μύκητες της ψυχικής διάβρωσης, της πνευματικής εξαφάνισης.
Μας κυβερνά ο φόβος για το άγνωστο… και όμως το άγνωστο θα πρέπει να μάθουμε να το θεωρούμε φίλο μας. Να θυμάσαι πως ο Θεός βρίσκεται πάντοτε μπροστά και να προχωράς.
Κοιτάξτε μέσα σας, πιστέψτε στον εαυτό σας και στο καλό, που κάπου εκεί βρίσκεται και προχωρήστε ….
Αδειάσατε τις τράπεζες (γιατί νιώθετε φτωχοί;) για να ’χετε εσείς να φάτε…. και οι άλλοι οι πολλοί; Θα μείνουν νηστικοί;
Κάπως έτσι, σαν και εσάς …. σκέφτονται και αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο, αυτόν τον άκοσμο… το ατομικό τους κέρδος και ευχαρίστηση.
Και σου θέτουν διλήμματα, γιατί ξέρουν πως πιστεύεις στον φόβο που σε δίδαξαν, για να σε δυναστεύουν. Εάν πιστεύεις στο Θείο, δεν θα φοβόσουν, δεν θα εκβιαζόσουν. Θα μεγαλουργούσες στη Γαλήνη και στο Φως.
Είμαστε εικόνα τους γι’ αυτό και ζούμε μια εικονική πραγματικότητα. Σηκώστε το κεφάλι ψηλά, ζήστε τον πλούτο των αξιών, φροντίστε για την τροφή της ψυχής.
Σε απειλούν γιατί γνωρίζουν τις αδυναμίες σου – όπως η μάνα το παιδί – σε έμαθαν να ξοδεύεις χωρίς ποτέ να μάθεις να προσφέρεις, να καταναλώνεις και να μην χορταίνεις ποτέ, γιατί τα υλικά αγαθά προσφέρουν παροδική ευχαρίστηση και είναι ακόρεστα.
Σου δίδαξαν την ατομικότητα χωρίς διόλου την έννοια της ενότητας.
Κάθε φορά που επιλέγεις την ύλη αντί για το πνεύμα, την ασφάλεια αντί αυτής της αλήθειας, την άνεση αντί της εξέλιξης κάθε φορά που αγνοούμε τον πόνο και τις ανάγκες των άλλων, σταυρώνουμε την Χριστική Συνειδητότητα.
Δεν ευθυνόμαστε βέβαια εμείς γι’ αυτό. Αυτό είναι το επίπεδο της εξέλιξής μας και της πνευματικής μας ωριμότητας. Αλλά, τουλάχιστον μπορούμε να αρχίσουμε να προσπαθούμε να ξυπνήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε τι μας συμβαίνει. Να πάψουμε να είμαστε ναρκωμένοι, από τις αισθησιακές απολαύσεις, τις επιφανειακές κοινωνικές συναλλαγές, τους φόβους, την περηφάνια, την απληστία και από διάφορα άλλα συμπτώματα άγνοιας. Να βγούμε από το λήθαργο. Να πάψουμε να σταυρώνουμε την ψυχή μας και να ανασταίνουμε τον εγωισμό μας καθημερινά. Μέσα μας υπάρχει τεράστια δύναμη και μπορούμε να κάνουμε θαύματα, όταν πιστεύουμε στον εαυτό μας και στο Θεό.
Πρέπει βέβαια να την χρησιμοποιήσουμε σωστά και σε αρμονία με το Θεϊκό Σχέδιο, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε τον Παράδεισο και όχι την Κόλαση εδώ στη Γη.
Πως θα ευδοκιμήσει η Ευρώπη, χωρίς αλληλεγγύη; Χωρίς εντιμότητα, χωρίς προσφορά, χωρίς δικαιοσύνη; Δεν είναι μια οικογένεια;
Είναι άραγε ώριμα τα μέλη της «οικογένειας» να συνυπάρξουν με τέτοια παιδεία καπιταλιστική, άδικη και απάνθρωπη;
Φυσικά όχι. Ας πάρει ο καθένας τον δρόμο του. Χαμένος δεν θα ναι αυτός που θα φύγει από την Εστία. Θα ακολουθήσει την μοναχική πορεία της εξέλιξης της προόδου (γιατί η ζωή είναι εξέλιξη, είναι αλλαγή, τίποτε δεν είναι μόνιμο στον κόσμο των φαινομένων).
Χαμένοι θα είναι αυτοί που θα θρηνούν τον χαμό της χώρας που «άρμεγαν» χωρίς ποτέ να σκεφτούν.
Διότι ένωση σημαίνει: Δεν φτιάχνω εγώ για να πουλώ σε σένα, φτιάχνουμε εμείς για να πουλάμε σε εμάς.
Δημιουργούμε …. και προσφέρουμε. Δεν έχουμε μόνο κοινό νόμισμα, έχουμε κοινές ιδέες, κοινούς στόχους, κοινά οράματα, δίκαιη αντιμετώπιση των μελών, σεβασμό και δημοκρατία. Στηρίζουμε τα αδύναμα οικονομικά κράτη να σταθούν στα πόδια τους, δεν τους τα κόβουμε… Δεν έχουμε σύνορα, δεν έχουμε όπλα, δεν σκοτώνουμε τα μέλη της οικογένειάς μας.
Εάν δεν νιώσουμε την Ενότητα μέσα μας, ανεβάζοντας την πνευματικότητά μας σαν λαοί, ενότητα δεν πρόκειται να συμβεί.
Αργά ή γρήγορα ο καθείς θα είναι μόνος και η Αμερική σαν «ηθική πόρνη» θα θρηνεί για τον διαμελισμό μας που τόσο πολύ τα χρόνια της προσπάθειάς μας νοσταλγούσε….
Ας σκεφτούμε με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια και ας πετάξουμε τον ζυγό της εξαφάνισής μας.
