Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΣΤΟ θεματικό ενημερωτικό portal www.ygeia360.gr, μια ψηφιακή εφημερίδα που ασχολείται αποκλειστικά με θέματα του ιατρικού κόσμου διαβάζω τα αποτελέσματα του 9ου συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ… Όπου, ΟΕΝΓΕ, Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας. Πρόκειται για τον συνδικαλιστικό φορέα των γιατρών του ΕΣΥ που την περασμένη Κυριακή εξέλεξε το νέο του προεδρείο.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των εκλογών στον χώρο των νοσοκομειακών γιατρών ήταν μια συντριπτική ήττα των συνδικαλιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που απώλεσαν την πρώτη θέση, όπερ σηματοδοτεί – όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ – «την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής στον χώρο της Υγείας και προμηνύει σαρωτικές αλλαγές στη σύνθεση του νέου προεδρείου της Ομοσπονδίας».
ΩΡΑΙΑ ως εδώ, θα πείτε… Φυσιολογικό είναι η συνδικαλιστική παράταξη του κυβερνώντος κόμματος να πληρώνει το γεγονός ότι η κυβέρνηση διαψεύδει καθημερινά τις ελπίδες που δημιούργησε… Αλλά, η συνέχεια είναι πιο ενδιαφέρουσα: οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβαν μεν την τρίτη θέση, πλην όμως δεν ήταν το αντίπαλο δέος (δηλαδή, η Ν.Δ.) που κυριάρχησε στις εκλογές! Πρώτη δύναμη αποδείχθηκε το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ και δεύτερη το «Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή» που συγκρότησαν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΛΑΕ του Λαφαζάνη και ανεξάρτητοι! Ακολούθησαν οι δυνάμεις της «Δημοκρατικής Κίνησης Γιατρών» που πρόσκεινται στη Ν.Δ. (τέταρτη και καταϊδρωμένη) και η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) που δεν περνάει και τις καλύτερες ημέρες της…
ΡΩΤΗΣΑ χθες, μια φίλη μου γιατρό του ΕΣΥ: «Μα καλά, στον χώρο των νοσοκομειακών γιατρών η Αριστερά έχει τέτοια υπεροχή, ώστε πρώτη δύναμη να είναι το ΚΚΕ, δεύτερη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ και τρίτος ο ΣΥΡΙΖΑ;». Κάθε άλλο, μου απάντησε… Δες πόσοι ψήφισαν πρώτα και μετά βγάζεις συμπέρασμα… Δεν είναι συγκυριακό το φαινόμενο, δεν οφείλεται δηλαδή, στην άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία… Οφείλεται στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών του ΕΣΥ, παρά τα προβλήματα που τους απασχολούν (και είναι πολλά) δεν προσέρχονται στις εκλογές… Μοιραία συνεπώς, τις κερδίζουν αυτοί που κάνουν περισσότερο συνδικαλισμό και λιγότερο ιατρική…Οι υπόλοιποι κοιτάμε τη δουλειά μας…
ΕΙΝΑΙ μια καλή αφορμή λοιπόν, ώστε να μιλήσουμε για τη φθορά των θεσμών: ο συνδικαλισμός δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη… Τα πολιτικά κόμματα – μετά τη διάψευση των ελπίδων και από την Αριστερά, ακόμη περισσότερο – απαξιώθηκαν… Η πολιτική διαδικασία λοιδορείται καθημερινά… Η δικαιοσύνη τείνει να ταυτιστεί με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και περνάει παρατεταμένη κρίση εμπιστοσύνης… Ο Τύπος πλέον καλείται συνεχώς να λογοδοτεί… Και συνήθως δεν τα καταφέρνει ν’ απαλλαγεί από τις βαρύτατες κατηγορίες που του καταλογίζουν…
ΟΙ ΜΟΝΟΙ που «αντέχουν» στην κρίση των θεσμών, είναι η εκκλησία κι ο στρατός… Το δείχνουν με τρόπο εμφατικό όλες οι δημοσκοπήσεις… Όλο και συχνότερα δε, τον τελευταίο καιρό στρατηγοί και μητροπολίτες λειτουργούν ως opinion makers και τυγχάνουν της αποδοχής ευρύτατων κοινωνικών ομάδων με κριτήρια απολύτως πολιτικά… Χριστόδουλοι ή Παπαδόπουλοι δεν είναι βέβαια, πλην όμως η μετοχή τους παρουσιάζει ανοδικές τάσεις, οι οποίες δεν οφείλονται τόσο στη δυναμική της ρητορικής τους και στην επιχειρηματολογία τους όσο στην ανάγκη κάλυψης του κενού που δημιουργεί η φθορά των αξιών της μεταπολίτευσης εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο ανταγωνισμός των δυνάμεων του πολιτικού προσκηνίου…
ΠΟΙΟ θα είναι άραγε το επόμενο στάδιο; Μια κυβέρνηση εκλεγμένη από το 30% (λόγω της αποχής του υπόλοιπου 70%) του εκλογικού σώματος; Η ανατροπή του Σάχη και ο ερχομός ενός Χομεϊνί που θα εκφράσει το απόλυτο καλό; Ένας μεταμοντέρνος Παπαδόπουλος ίσως; Εφιαλτικό μεν το σενάριο, αλλά διόλου απίθανο, αν γρήγορα δεν υιοθετηθεί το «μέτρο» στην άσκηση της πολιτικής σε κάθε επίπεδο και ιδίως στη φθοροποιό λογική του μηδενισμού της θετικής πλευράς της…
