* Από τον Γιώργο Κύρτσο
Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται με εξαιρετικά δυναμικό τρόπο το πολιτικό ειδύλλιο μεταξύ των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών από τη μία πλευρά, του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα προσωπικά από την άλλη.
Πριν 12 μήνες οι περισσότεροι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές συνήθιζαν να καταγγέλλουν με δριμύτητα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα για τη δημαγωγική τους διάθεση, την βαρουφάκεια οικονομική τους ανευθυνότητα και φυσικά για την κυβερνητική συνεργασία με τον κ. Καμμένο, τον οποίο αντιμετώπιζαν σαν ακροδεξιό λαϊκιστή. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο κινούμαι, αλλά και στην Ομάδα Εργασίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την παρακολούθηση της εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος, στην οποία συμμετέχω, παρακολουθώ τους Σοσιαλιστές να τα δίνουν όλα για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μεγάλη αλλαγή
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του αναπτύσσουν σήμερα μια επιχειρηματολογία, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που είχαν υιοθετήσει, πριν 12 μήνες. Τότε ήθελαν να γκρεμίσουν την Ευρωζώνη και την πειθαρχία της, σήμερα θέλουν να την αξιοποιήσουν για να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που επιδεινώθηκαν εξαιτίας συγκεκριμένων επιλογών τους.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του λένε στους Ευρωπαίους συνομιλητές τους αυτά ακριβώς που θέλουν να ακούσουν, χρησιμοποιώντας και ορισμένες τυποποιημένες εκφράσεις της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Είναι φανερό ότι έχουν περάσει από σεμινάρια προσαρμογής, φραστικής και πολιτικής, τα οποία μπορεί να οργάνωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Σουλτς ή οι Γάλλοι Σοσιαλιστές που βρίσκονται στην εξουσία.
Σημασία έχει ότι η κυβερνητική ηγεσία απευθύνεται στους Ευρωπαίους συνομιλητές της με μία εντελώς διαφορετική επιχειρηματολογία από αυτήν που είχε πριν 12 μήνες και μάλιστα σε φανταχτερό ευρωπαϊκό περιτύλιγμα.
Η βασική δικαιολογία
Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές έχουν διάφορους λόγους να πλησιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, αυτό άλλωστε έκαναν σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, το οποίο είχε στο ξεκίνημά του τριτοκοσμικές και τριτοδρομικές αναζητήσεις. Θέλουν να ενισχύσουν τη συγκριτική τους θέση έναντι της κεντροδεξιάς που είναι βασικός ανταγωνιστής τους, θέλουν να καλύψουν το χαμένο εκλογικό και πολιτικό έδαφος σε διάφορες χώρες, θέλουν να δουλέψουν σε εναλλακτικά σενάρια εξουσίας όπου οι δυνάμεις τους θα αξιοποιούν ή θα ενσωματώνουν δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η βασική δικαιολογία που προβάλλουν όταν δέχονται κριτική για απότομες έως τυχοδιωκτικές πολιτικές κινήσεις, είναι ότι το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο είναι η τελευταία ευκαιρία για την ελληνική οικονομία και πρέπει να επιτύχει με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν πρέπει να ξεπεράσουν ορισμένες αναστολές και να στηρίξουν πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε δύσκολη θέση
Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού είναι εντυπωσιακή, ενώ παραμένουν αναπάντητα βασικά ερωτήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αξιοποιήσει τη νέα συμμαχία για να κινηθεί, σε γενικές γραμμές, στη σωστή κατεύθυνση ή απλά θέλει να κερδίσει χρόνο για να κάνει τα αντίθετα από αυτά που περιγράφει; Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές μπορούν να στηρίξουν την προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα ή απλά θέλουν να την εγκλωβίσουν σε ένα πολιτικό πλαίσιο χωρίς να εκφράσουν έμπρακτα –με πρόσθετες οικονομικές διευκολύνσεις- την αλληλεγγύη τους;
Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε πώς ακριβώς θα εξελιχτεί η κατάσταση αλλά είναι πλέον βέβαιο ότι το εντυπωσιακό «άδειασμα» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, τους στερεί τον αναγκαίο πολιτικό χώρο. Δεν μπορούν να χτυπήσουν από τα αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ λαϊκίζοντας, γιατί έτσι θα κατέρρεε η στρατηγική που εφαρμόζουν. Από την άλλη δεν μπορούν να γίνουν κυβερνητικά συμπληρώματα του ΣΥΡΙΖΑ με τους όρους που δημιουργεί η συνεργασία Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και ΣΥΡΙΖΑ γιατί έτσι θα οδηγηθούν με μαθηματική ακρίβεια στην διάσπαση και στην απορρόφηση των δυνάμεών τους από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
