Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Μια φορά, μου είπε κάποιος πως μετάνιωσε που έχτισε την έπαυλή του στη θάλασσα. Η γυναίκα του καλεί σε τραπέζι διακόσια άτομα κάθε φορά. Θα την πουλήσω, είπε, αλλά δεν βρίσκω αγοραστή. Ο άνθρωπος φοβούνταν τη μοναξιά. Έχτισε την έπαυλη για να έχει παρέα, αλλά αυτοί που έρχονται στα τραπέζια καλεσμένοι απ΄ τη γυναίκα του δεν είναι όλοι φίλοι αληθινοί.
Η αγάπη έχει μια παράξενη σχέση με το χρήμα. Αν δεν πιστεύεις για οποιοδήποτε λόγο στην αγάπη, τη θέση της αγάπης στην καρδιά σου θα την πάρει το χρήμα ή η εξουσία. Η δοκιμή είναι στα «τραπεζώματα». Αν αυτοί που έρχονται είναι γιατί σ΄ αγαπούν ή έρχονται γιατί διαθέτεις τα χρήματα. Αν δεν έχεις ούτε αγάπη ούτε χρήματα το τίμημα είναι η μοναξιά η καταραμένη. Στη μοναξιά καταλήγουν οι περισσότεροι πλούσιοι, στη μοναξιά τη γνωστή με το όνομα «μοναξιά του πλουσίου».
Αλλά ο φτωχός γιατί να μην έχει αγάπη, αφού ούτε χρήματα διαθέτει; Αν ο φτωχός δεν έχει αγάπη, σημαίνει ότι πληγώθηκε κι αυτός στην αγάπη. Αυτό είναι και το νόημα του στίχου του Οδυσσέα Ελύτη «της αγάπης αίματα» από το «Άξιον Εστί». Ο Ελύτης αναφέρεται στη γενιά που πληγώθηκε στην αγάπη. Το τραγούδι αυτό που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης είναι η κραυγή μιας γενιάς που πληγώθηκε στην αγάπη, προς το αρχέτυπο της αγάπης, την Παναγία. Οι στίχοι του πανέμορφου αυτού τραγουδιού, είναι χαρακτηριστικοί μιας γενιάς που προδόθηκε από τους ψευδοπροφήτες που έρχονται ντυμένοι σαν πρόβατα, από μέσα τους όμως είναι λύκοι αρπακτικοί.
Τώρα η απερχόμενη γενιά δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη των νέων. Έβαλε πάνω απ΄ την οικογένεια το επάγγελμα. Είναι μια γενιά των «Σισύφων». Αποδείχτηκε μια γενιά ανάξια της εμπιστοσύνης τους. Γιατί να εμπιστευθούν οι νέοι μια γενιά που χρεώνει στα παιδιά της τα χρέη απ΄ τις δικές της καταχρήσεις;
Η διάψευση των νέων είναι η πληγή στην αγάπη. Ο στίχος «αμαρτία μου νά ‘χα κι εγώ μιαν αγάπη» εκφράζει τους σημερινούς νέους που βιώνουν τις πληγές στην αγάπη και στην ελευθερία. Οι νέοι δυσκολεύονται να αγαπήσουν. Λείπει η πίστη. Η αγάπη του Ιησού και της Παναγίας θεραπεύει αυτούς που πληγώνονται στην αγάπη. . . Οι πληγωμένοι στην αγάπη έχουν την τάση να κάνουν τους γύρω τους «μαριονέτες», υποχείρια, άβουλα πλάσματα, γι΄ αυτό επιδιώκουν να αποκτήσουν πλούτο ή εξουσία. Ο Απόστολος Παύλος γράφει να φυλαγόμαστε από αυτούς, να μην είμαστε σαν τα νήπια, να μην κλυδωνιζόμαστε για να μην μας πηγαίνει πέρα δώθε ο άνεμος της κάθε διδασκαλίας, η ανθρώπινη δολιότητα και τα τεχνάσματα που μηχανεύεται η απάτη.
Η πίστη μας βοηθάει να αντέξουμε σε ξαφνικές δυστυχίες. Εκεί όπου ο άνθρωπος βουβαίνεται στη θλίψη του, ο πιστός δεν θα απελπιστεί. Η χήρα του πιλότου του αεροπλάνου της « Έιρ Έζια» που συνετρίβη πριν λίγες μέρες ,στον Ινδικό ωκεανό, όταν έμαθε το θάνατο του συζύγου της, είπε: «Πιστεύω στην αιώνια ζωή. Θα το δεχθώ. Θα προσεύχομαι πιο συχνά στο Θεό».
Μια παροιμία λέει, «όταν το χιόνι δε λιώνει, χιόνι καρτερεί». Όταν η αμαρτία δεν εξαλείφεται με τη μετάνοια , αμαρτία καρτερεί. Ένας καλός πατέρας θα αποφύγει την αμαρτία, αν αυτή βλάφτει άμεσα τα παιδιά του. Δεν θα την αποφύγει όμως σε άλλες περιπτώσεις. Μόνο για την αγάπη του Ιησού θα αποφύγουμε κάθε αμαρτία, θα σηκώσουμε το σταυρό μας. Γιατί ο Ιησούς είναι ο Κύριός μας και ο Θεός μας και δεν υπάρχει τόπος ή κατάσταση που να μην είναι παρών. Πού πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω, λέει ο Ψαλμός του Δαβίδ.
