Από τον Γιώργο Δελαστίκ
Εκλογές, λοιπόν. Αυτό αποφάσισε η Βουλή βάσει του Συντάγματος, απορρίπτοντας στην τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία την εκλογή του κυβερνητικού υποψηφίου Σταύρου Δήμα ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Προκάλεσε ομολογουμένως κατάπληξη η αδυναμία της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου να προσελκύσει μερικούς ακόμη βουλευτές μεταξύ δεύτερης και τρίτης ψηφοφορίας ώστε να εμφανίσει κατά τι αυξημένο τον αριθμό των 168, αφού έτσι κι αλλιώς ήταν πιθανότατο εξ αρχής ότι δεν θα συγκέντρωνε τον "μαγικό αριθμό" των 180 ψήφων. Οι 13 βουλευτές - συνοδοιπόροι της κυβέρνησης όμως κατά τη δεύτερη ψηφοφορία στη Βουλή παρέμειναν 13 και στην τρίτη και "φαρμακερή" ψηφοφορία, οδηγώντας τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σε μια άκρως ταπεινωτική κοινοβουλευτική ήττα, αφού το 168 απέχει από πολιτική σκοπιά "έτη φωτός" από τις 180 ψήφους.
Εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, λοιπόν. Σε τρεις μόλις εβδομάδες! ούτε που θα προλάβει να τις πάρει ο κόσμος χαμπάρι μέχρι να βρεθεί μπροστά στην κάλπη, παρόλο που θα πρόκειται για τις σημαντικότερες βουλευτικές εκλογές που θα έχουν γίνει ποτέ στο σύγχρονο ελληνικό κράτος!
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ... ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!
Στις εκλογές αυτού του μήνα θα συνεχιστούν και θα ενταθούν οι πολιτικές ανακατατάξεις που ξεκίνησαν με τις δίδυμες εκλογές Μαΐου - Ιουνίου του 2012. Το αβυσσαλέο ρήγμα που προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία το μνημόνιο και η μνημονιακή πολιτική θα αντανακλαστούν και στους συσχετισμούς των πολιτικών κομμάτων. Η υπεροχή των αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι εκ των προτέρων δεδομένη και θα οδηγήσει στην αναπότρεπτη ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα - εξέλιξη που συνιστά πολιτικό σεισμό αντικειμενικά, ανεξαρτήτως του αν κανείς συμπαθεί τον ΣΥΡΙΖΑ ή όχι.
Αυτό είναι και το μοναδικό βέβαιο γεγονός που συναρτάται με τις εκλογές. Κάθε άλλη πρόβλεψη αυτή τη στιγμή είναι πολύ νωρίς για να θεωρηθεί ότι έχει κάποια βάση.
Κλειδί πάντως για τον σχηματισμό αντιμνημονιακής κυβέρνησης, πέρα φυσικά από το αυτονόητο της αυτοδυναμίας στη Βουλή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το αν θα κατορθώσουν οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου να μπουν ή όχι στο κοινοβούλιο ξεπερνώντας το φράγμα του 3%. Μέχρι στιγμής όλες οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν πάνω από το όριο αυτό, αλλά πολύ κοντά, κάπου μεταξύ 3% και 4% πράγμα που σημαίνει ότι η είσοδος των ΑΝΕΛ στη Βουλή δεν μπορεί να θεωρηθεί εξασφαλισμένη.
ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΛ
Η σημασία της εισόδου στη Βουλή των ΑΝΕΛ είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από το με ποιο κόμμα θα υποχρεωθεί να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν έχει αυτοδυναμία, πράγμα που φυσικά προοιωνίζεται και τι είδους πολιτική θα ακολουθήσει μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καθόλου δευτερεύον δεν είναι το θέμα αυτό. Ισω ίσα ακριβώς γι΄αυτό μετατοπίζεται μαζικά ο κόσμος προς τον ΣΥΡΙΖΑ, για να βρει δηλαδή κάποια ανακούφιση στα επαχθέστατα οικονομικά βάρη που του φόρτωσαν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Μια κάποια βελτίωση της ζωής τους ψάχνουν απεγνωσμένα όλοι εκείνοι που εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά από το 4,6% των βουλευτικών εκλογών του 2009 στο 26,9% του Ιουνίου του 2012. Αυτοί θα τον κάνουν πρώτο κόμμα σε τρεις εβδομάδες.
Η τεράστια πολιτική σημασία των ΑΝΕΛ έγκειται στο ότι είναι ένα γνήσια δεξιό και ταυτόχρονα γνήσια αντιμνημονιακό κόμμα. Αντιμνημονιακό κόμμα στον χώρο της Κεντροαριστεράς δεν υπάρχει μέχρι στιγμής. Αυτό σημαίνει ότι οι ΑΝΕΛ συνιστούν τη μοναδική ελπίδα, αν μπουν στη Βουλή, να σχηματιστεί μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, η οποία θα αποτρέψει έναν διχασμό, όπου μόνο αριστεροί θα είναι κατά του μνημονίου και όλοι οι δεξιοί θα είναι υπέρ του μνημονίου! Αυτή η προσφορά των ΑΝΕΛ είναι αναντικατάστατη, ομολογουμένως.
ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Τέσσερα (!) κόμματα κεντροαριστερά υπάρχουν, δημιουργούνται ή διαλύονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, αλλά αντιμνημονιακό δεν είναι κανένα τους! Κάποιες μικροδιαφορές μπορεί να εντοπίσει κανείς στον βαθμό του πάθους και της έντασης με την οποία υπερασπίζονται το μνημόνιο. "Σκυλιά των μνημονίων" είναι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, προσπαθεί να το κρύψει ο Σταύρος Θεοδωράκης και πιο καιροσκόπος από όλους είναι ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος αφού κυβέρνησε ένα χρόνο ως μνημονιακός, διαφοροποιήθηκε στη συνέχεια και ζητάει επί της ουσίας μνημονιακή μεν, αλλά "προοδευτική" διακυβέρνηση!
Δεν γνωρίζουμε καν, αν τελικά και τα τέσσερα αυτά κεντροαριστερά κόμματα θα κατεβούν αυτοτελώς στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, έστω και αν οι εκλογές δεν απέχουν παρά τρεις μόνο εβδομάδες. Ειδικά για τη ΔΗΜΑΡ, αυτόνομη εκλογική κάθοδος σημαίνει οριστική και αμετάκλητη διάλυση, αφού παρά το 6,26% που είχε πάρει πριν δυόμισι χρόνια, δεν υπάρχει πλέον ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να περάσει το 3% και να ξαναμπεί στη Βουλή.
Ετσι κι αλλιώς όλα αυτά τα κεντροαριστερά κόμματα με το μονοψήφιο ποσοστό - και με τα δύο από αυτά να είναι συζητήσιμο ακόμη και αν θα πιάσουν το... 3%! - μεταβατικά, προσωρινά είναι. Σύντομα θα διαλυθούν. Αφού λειτουργήσουν ως ομάδες πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ για λίγο καιρό, έπειτα θα είναι άχρηστα αυτά τα κομματίδια για το σύστημα και φυσικά θα εξασφανιστούν.
Το μεγάλο στοίχημα αυτή τη στιγμή για το ελληνικό κατεστημένο είναι αν θα καταφέρει να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντροαριστερό συστημικό κόμμα, αν τον μετατρέψει δηλαδή σε "ΠΑΣΟΚ του 21ού αιώνα" ή όχι. Αν τα καταφέρει, οι σημαντικότερες προσωπικότητες από τα τέσσερα κεντροαριστερά κομματίδια με το μικρό μονοψήφιο ποσοστό θα προωθηθούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν όχι, τότε θα δούμε τι θα γίνει, θα είναι πάντως σίγουρα σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση μια μακρά ιστορία με πολλά επεισόδια.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ
Στη μελαγχολική ιστορία της Κεντροαριστεράς, υπάρχει μία και μόνο βεβαιότητα. Αποκλείεται πλέον το ΠΑΣΟΚ να ξαναγίνει ο κύριος εκφραστής της! Όταν ένα κόμμα πέφτει από το 43,9% των βουλευτικών εκλογών το 2009 στο 12,3% των βουλευτικών του Ιουνίου 2012 και θεωρείται βέβαιο ότι θα πάρει μονοψήφιο ποσοστό στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα να ανακάμψει ποτέ. Το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη πολιτικά νεκρό! Το σκότωσε το μνημόνιο, στο καθεστώς του οποίου υπήγαγε αναίσχυντα την Ελλάδα.
Ετσι πεθαίνουν τα κόμματα, όταν σε καίρια ζητήματα κάνουν επιλογές που τα φέρνουν σε πλήρη αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα του λαού ή όταν καθίστανται πλέον τα κόμματα εκτός εποχής.
Με τον τρόπο αυτό διαλύθηκε και η Ενωση Κέντρου. Πήρε 20,4% στις βουλευτικές εκλογές του 1974. Το ποσοστό της έπεσε σχεδόν στο μισό στις εκλογές του 1977, όταν πήρε μόνο 11,95% και οι 60 βουλευτές του 1974 έγιναν μόνιο 16 το 1977. Το 1981 έγινε ο επίσημος ενταφιασμός του πολιτικού της πτώματος, όταν το 12%, έγινε... 0,4%! Το σαρωτικά ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου εξέφραζε πλέον ολόκληρη την Κεντροαριστερά.
Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ Ν.Δ.
Στον χώρο της Κεντροαριστεράς, το μνημόνιο διέλυσε οριστικά και αμετάκλητα το ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι και ο κύριος υπαίτιος της μνημονιακής πολιτικής. Στον χώρο της ευρύτερης αριστεράς, διέλυσε το μνημόνιο την επίσης μνημονιακή ΔΗΜΑΡ.
Αν οι πολιτικοί ηγέτες της Δεξιάς με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά λογάριαζαν ότι δεν θα υπάρξουν καταστροφικές συνέπειες λόγω μνημονίου και στη Ν.Δ. έκαναν μεγάλο λάθος, όπως θα διαπιστώσουν στη συνέχεια.
Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου η Ν.Δ. θα διασωθεί εκλογικά ως δεύτερο κόμμα. Αν όμως το κατεστημένο κατορθώσει να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον μεταλλάξει σε κεντροαριστερό συστημικό κόμμα, τότε θα αρχίσει η ανασυγκρότηση του χώρου της Δεξιάς.
Η Δεξιά του μνημονίου, η Ν.Δ. του μνημονίου είναι λαομίσητη. Το γεγονός και μόνο ότι η Ν.Δ. στις εκλογές του Μαΐου του 2012 καταποντίστηκε στο 18,9% αποκαλύπτει την άβυσσο που τη χωρίζει από τις λαϊκές διαθέσεις.
Αυτή η άβυσσος δεν μπορεί να κρυφτεί από το γεγονός ότι το σύστημα κήρυξε γενική επιστράτευση των δεξιών δυνάμεων στη Ν.Δ. στις εκλογές του Ιουνίου, της έδωσε μια γερή σπρωξιά προς τα πάνω και την πήγε στο δεύτερο χειρότερο αποτέλεσμα της ιστορίας της, στο 29,7%, προκειμένου να κυβερνηθεί προσωρινά η χώρα βάσει των συμφερόντων του συστήματος.
ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ
Οι εκλογές αυτές θα αλλάξουν εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό, τινάζοντας στον αέρα τους κομματικούς συσχετισμούς δυνάμεων της Μεταπολίτευσης. Δεν θα ολοκληρωθούν όμως οι αλλαγές αυτές στις εκλογές που θα γίνουν σε τρεις εβδομάδες.
Στις εκλογές αυτές θα επιβεβαιωθούν απλώς οι κύριες τάσεις - ο πολιτικός εκμηδενισμός του ΠΑΣΟΚ, η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο εγκλωβισμός της Ν.Δ. μεταξύ 20% και 30%, η κοινοβουλευτική εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ.
Θα συνεχιστούν, με άλλα λόγια, οι τεκτονικές αλλαγές που εμφανίστηκαν τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 και οι οποίες σηματοδότησαν την οριστική ρήξη με τους συσχετισμούς της Μεταπολίτευσης. Θα εδραιωθούν οι αλλαγές αυτές, μαζί με την εν παρόδω εμφάνιση και διάλυση μεταβατικών κομματιδίων ειδικού ρόλου και αποστολής.
Η νέα Μεταπολίτευση, στην οποία υποχρέωσε την Ελλάδα το επαίσχυντο καθεστώς του μνημονίου και την οποία ήδη ζούμε, βρίσκεται προ των πυλών και στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας.
