Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Από το 1946 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει είκοσι πέντε (25) φορές εκλογές. Την 28 Μαΐου 1967 οι προκηρυχθείσες τότε, για την ημερομηνία αυτή εκλογές ουδέποτε διεξήχθησαν, λόγω μεσολάβησης της επτάχρονης δικτατορίας (1967 - 1974). Σε όλο αυτό το διάστημα, η Βουλή εξάντλησε όλη της, τη θητεία μόνο τέσσερις (4) φορές και συγκεκριμένα τις περιόδους 1946 - 1950, 1977 - 1981, 1985 - 1989 και 2000 - 2004. Όλες τις υπόλοιπες δηλαδή είκοσι μία (21) φορές για διαφόρους λόγους, συνήθως για θέματα εξαιρετικής σημασίας (άρθρο 41 του Συντάγματος), η Βουλή διαλύθηκε πρόωρα προκειμένου να γίνουν πρόωρες εκλογές. Βλέπουμε συνεπώς ότι ο μέσος όρος ζωής, της θητείας της Βουλής, να διαμορφώνεται στους τριάντα μήνες περίπου, έναντι των τεσσάρων ετών που, ορίζει το άρθρο 53 του Συντάγματος.
Συνήθως τις πρόωρες εκλογές, τις προκαλεί η Κυβέρνηση, η οποία κατά βάση τις κερδίζει. Μοναδική περίπτωση που, η Κυβέρνηση προκάλεσε πρόωρες εκλογές και τις έχασε, ήταν τον Οκτώβριο του 2009 με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή. Στις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 οδηγείται η χώρα συνεπεία της αδυναμίας της Βουλής να εκλέξει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, λόγω μιας κακής διάταξης του άρθρου 32 του Συντάγματος.
Κάνω αυτή την εισαγωγή για να τονίσω ότι συμβαίνουν όλα αυτά γιατί η χώρα μας, όλα αυτά τα χρόνια, δεν κατόρθωσε να αποκτήσει ένα Σύνταγμα που, θα βάζει φραγμούς σε τέτοια πολιτικά παιχνίδια και δεν θα επιτρέπει, σε καιροσκόπους, να κάνουν κατάχρηση των διατάξεων αυτού και να τορπιλίζουν έτσι, την ομαλή πολιτική ζωή του τόπου.
Και ενώ η Κυβέρνηση, είχε προχωρήσει στις προβλεπόμενες από το άρθρο 110 του Συντάγματος διαδικασίες, για την αναθεώρησή του και αντί η Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα λοιπά κόμματα της Βουλής, να συναινέσουν και να βοηθήσουν σε αυτήν την προσπάθεια, ώστε η χώρα μας, να αποκτήσει ένα άλλο Σύνταγμα, περισσότερο λειτουργικό που, δεν θα επιβάλλει για παράδειγμα, τη διάλυση της Βουλής, στην αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ένα πρόσωπο χωρίς καθόλου ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Το ισχύον Σύνταγμά μας, είναι από τα πλέον μακροσκελή στον κόσμο, με 27.000 λέξεις αρκετά φλύαρο πρωθυπουργικό, με παντοδύναμο πρωθυπουργό, σε βάρος φυσικά της νομοθετικής εξουσίας δηλαδή της Βουλής. Και όμως αυτό το Σύνταγμα με τις γνωστές του αδυναμίες θα παραμείνει ανέπαφο τουλάχιστον μέχρι το 2021 γιατί οι πολιτικοί μας, για μια ακόμα φορά, δεν κατόρθωσαν να συνεννοηθούν και να συναινέσουν για τα αυτονόητα.
Απ’ ότι φαίνεται οδηγούμεθα σε μια τυφλή πολιτική αντιπαράθεση, μεταξύ των δύο μονομάχων και εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ που, ένα είναι σίγουρο ότι ο ψηφοφόρος, θα κληθεί να κάνει την επιλογή του, μέσα σε ένα ομιχλώδες πολιτικό τοπίο, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του, πια από τις δύο προτασσόμενες πολιτικές γραμμές, διαμετρικά αντίθετες πλησιάζει την αλήθεια και την πραγματικότητα.
Η μία πολιτική εκφραζόμενη από τη ΝΔ είναι λίγο πολύ γνωστή που, σημαίνει ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων που, εκκρεμούν με την Τρόικα για να πετύχει στη συνέχεια την έξοδο της χώρας, από το μνημόνιο και να συμφωνήσει στο τέλος για τη διευθέτηση του υπέρογκου δημόσιου χρέους των 320 δισ. ευρώ και βρίσκεται στο 175% του ΑΕΠ. Αναλυτικά τούτο κατανέμεται ως εξής: 200 δισ. ευρώ στα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, 30 δισ. ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά 30 δισ. ευρώ στο ΔΝΤ και 60 δισ. ευρώ σε κατόχους ομολόγων. Όπως και να αντιμετωπισθεί αυτό το υπέρογκο χρέος, όποια συμφωνία και να υπάρξει με τους δανειστές, ένα είναι σίγουρο ότι τα επόμενα χρόνια, θα κουβαλάμε αυτό το βάρος. Κανείς δεν είναι όμως διατεθειμένος να χαρίσει τα δανεικά που, έδωσε. Μόνο διευκολύνσεις αποπληρωμής μπορούν να γίνουν επ’ αυτού και τίποτε περισσότερο. Συνεπώς οι ψηφοφόροι λίγο πολύ γνωρίζουν πού, μπορεί και πώς θα κινηθεί μια μελλοντική Κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ.
Έρχομαι τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ που, εάν επαληθευθούν, οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, το πιθανότερο είναι αμέσως μετά τις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 να κληθεί να σχηματίσει με δικό του κορμό την Κυβέρνηση της χώρας. Επομένως οφείλει και έχει υποχρέωση και καθήκον επιβεβλημένο με απόλυτη σαφήνεια και με αριθμούς πλέον να εξηγήσει που, θα βρει τους οικονομικούς πόρους που, με τόση απλοχεριά έχει υποσχεθεί στον ελληνικό λαό, ως παροχές προς αυτόν. Ακόμα και σήμερα υπόσχεται ότι με την ανάληψη της εξουσίας, θα καταργήσει το μνημόνιο, χωρίς να εξηγεί, με ποιο τρόπο και τι είναι αυτό. Το μνημόνιο είναι η δανειακή σύμβαση που, έχει υπογραφεί μεταξύ των δανειστών και της χώρας και συνεπώς καμία μονομερής ενέργεια επ ‘αυτού δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ταυτόχρονη οικονομική κατάρρευσή της και αυτό οφείλει επιτέλους να το ξεκαθαρίσει, προς πάσα κατεύθυνση και να γίνει απόλυτα κατανοητό από τον ελληνικό λαό και να πάψει συγχρόνως η σημερινή τριγλωσσία, που εκπέμπει το κόμμα αυτό.
Και όλα αυτά σε μια οικονομική κατάσταση που, επιδεινώνεται δραματικά με τη ρευστότητα στο κόκκινο και την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου. Για τίποτε απ’ αυτά δεν έχει προετοιμάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον ελληνικό λαό, το ίδιο του το κόμμα και τις συνιστώσες του. Ένα κόμμα που, εξακολουθεί να παραμένει τελείως ανομοιογενές, το οποίο ένα είναι σίγουρο, εάν έλθει στην εξουσία θα κληθεί να ζητήσει πολλές θυσίες από τον ελληνικό λαό για την παραμονή μας στην Ευρωζώνη, την ώρα που το ένα τρίτο των συνιστώσεων του (αριστερή πλατφόρμα) είναι υπέρ της δραχμής).
Τέλος πιστεύω ότι οδηγούμεθα σε αυτές τις πρόωρες εκλογές που, δεν είχε ανάγκη ο τόπος και κανένας δεν τις ήθελε ούτε ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ που, τις προκάλεσε, και επειδή τις ζητούσε συνέχεια από τον Σεπτέμβριο του 2012, εγκλωβίσθηκε σε αυτό και ενδεχομένως, να βγει τελικά ζημιωμένος. Τουλάχιστον να βγει απ’ αυτή τη χειμωνιάτικη δοκιμασία και ταλαιπωρία και κάτι καλό για τον τόπο. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από τη ριζική αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος που, θα βάζει επιτέλους τέλος σε παρόμοια πολιτικά παιχνίδια και τερτίπια γιατί στην πραγματικότητα για κάτι τέτοιο πρόκειται και είναι κρίμα για τη χώρα μας.
