* Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Η λέξη σημαίνει, πως δέχομαι δώρα, επί παραβάσει καθήκοντος. Διαφθείρω κάποιον με χρήματα, ή με παροχή υπηρεσιών, εξαγοράζοντας συνειδήσεις, για την επίτευξη αθέμιτου σκοπού. Η δωροδοκία είναι πανανθρώπινη νόσος, μας ακολουθεί παντού. Κυρίως όμως σε περιόδους παρακμής. Όσο οι δείκτες ζωτικότητας ενός λαού ατονούν, τόσο αυτή θεριεύει. Βέβαια σαν φαινόμενο διαφθοράς διώκεται και τιμωρείται. Και μάλιστα αυστηρά, από τον Ποιν. Κώδ. (Αρ. 456). Το φαινόμενο της δωροδοκίας, παρατηρείται από την Ομηρική εποχή. Ο Αγαμέμνονας π.χ. πήρε σα δώρο ένα άλογο από έναν νεαρό, για να τον απαλλάξει από τη στράτευση στον Τρωικό πόλεμο. Στην Αρχαία Ελλάδα οι Άρχοντες έδιναν όρκο: «Ομνύουσιν δικαίως…», δηλ. «Ορκίζομαι να άρχω με δικαιοσύνη και ποτέ να μην παίρνω δώρα». Οι δε Δικαστές ορκίζονταν: «Ουδέ δώρο δέξομαι κατά την άσκησιν των καθηκόντων μου…» Κάτι παρόμοιο ορκίστηκαν οι Τσοχατζόπουλοι, Τσουκάτοι, Παπαντωνίου κ.ά. αλλά ρήμαξαν τα εξοπλιστικά και τη SIEMENS. Μεταξύ των αγνών ηγετών συγκαταλέγεται ο Περικλής, θεωρούμενος ως αδωροδόκητος. «Χρημάτων δε διαφανώς αδωροδόκητος γενόμενος». Θουκιδίδης Β. 65-8) Και μια που μιλάμε για Δικαστήρια στο χώρο αυτόν δρουν αναίσχυντοι, οι χρηματιζόμενοι ψευδομάρτυρες. Μάλιστα οι Αρχαίοι έλεγαν γι` αυτούς: «Ούτοι φέρουν βουν επί γλώσσης». Δηλ. οι ψευδομάρτυρες έχουν στη γλώσσα τους ένα βόδι. Γιατί το αρχαίο δίδραχμο είχε στη μία του όψη ένα βόδι. Και βέβαια το Μαντείο των Δελφών, η μεγάλη επιχείρηση για την εκμετάλλευση του κοσμάκη από το τότε παπαδαριό, δωροδοκήθηκε πολλές φορές. Ο Δημοσθένης κατηγόρησε την Πυθία, ότι «Φιλιππίζει» γιατί είπε στον Φίλιππο που προσέτρεξε σ` αυτή: «Αργυραίςλόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις» Δηλ. λάδωσέ τους όλους και θα δεις πως θα τους νικήσεις. Και πράγματι με χρήματα, εξαργύρωσε πολλές Ελληνικές πόλεις. Στο Βυζάντιο, όπου η διαφθορά ήταν μεγάλη, η δωροδοκία ήταν η πόρτα που άνοιγε για Κυβερνητικές θέσεις, Στρατηγούς, αξιωματούχους, ακόμα και Πατριάρχες. ΣτηνΤουρκοκρατία πια το μπαχτσίσι ήταν κανόνας… Όσο για τη σύγχρονη εποχή, τι να πούμε; Η δωροδοκία στις δόξες της. Όχημα της δωροδοκίας είναι οι Οφσόρ, τα κρατικά ταμεία, το πελατειακό κράτος… Όλα γίνονται και κανένας δεν τιμωρείται. Η ίδια η Βουλή ψηφίζει Νόμους, που αποτρέπουν τη Δικαιοσύνη, να ερευνήσει περιπτώσεις διαφθοράς και δωροδοκίας επίορκων πολιτικών. Σε τι οφελεί η παραγραφή μετά μία πενταετία πολιτικών αδικημάτων;
Θα λέγαμε λοιπόν σήμερα το του Πολυβίου: «Ήδη γαρ κατά την Ελλάδα, της δωροδοκίας επιπολαζούσης, μηδένα, μηδέν δωρεάν πράττειν.» Δηλ. σήμερα χωρίς μπαχτσίσι, τίποτα δεν γίνεται. Ο άνθρωπος φύσει λοιπόν είναι ατελής. Έχει αδυναμίες. Στη δωροδοκία ρέπει για πολλούς λόγους. Μας το λέει ο Ελ. Βενιζέλος στη μετάφρασή του «Ιστορία του Θουκυδίδη»: Άλλοι από ανάγκη ή φτώχεια. Άλλοι από αλαζονεία και αυτοπεποίθηση και άλλοι από πάθη που τους εξουσιάζουν.
Το ερώτημα τώρα είναι: Υπάρχει δυνατότητα πάταξης ή μείωσης του αισχρού αυτού φαινομένου; Βέβαια σε καιρό παρακμής, είναι δύσκολο. Παρακμή, διαφθορά, δωροδοκία, ένοχη συνδιαλλαγή, είναι έννοιες ταυτόσημες. Αλλά έστω και για τη μείωσητης δωροδοκίας, μια Κυβέρνηση υπεύθυνη θα μπορούσε, να φέρει αποτελέσματα. Βασική προϋπόθεση είναι η οργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης με μηχανογράφηση των πάντων. Σήμερα παίρνει ο πολίτης, έγγραφες πληροφορίες από το Δημόσιο σε χρόνο μηδέν. Θυμάστε κάποτε που περιμέναμε 2 και 3 μήνες, κάποιο χαρτί από τις Υπηρεσίες; Και με παρακάλια. Διάστημα που ευνοούσε την παράνομη συνδιαλλαγή πολίτη-υπαλλήλου. Όπως έγινε και με τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Τέρμα το παζάρι με τον Εφοριακό και το μπαχτσίσι κάτω από το τραπέζι. Θα πολεμήσουν τη διαφθορά, πιάνοντας όσους δεν πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας, δεν περνούν από το ΚΤΕΟ ή δεν ασφαλίζουν το αυτοκίνητό τους, και γίνονται πρόξενοι κακού. Υπάρχει τρόπος να πιάσουν τους επίορκους, να ελέγξουν τις λίστες, να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους ενόχους. Να συγκροτηθεί Νομοθετικά μια υπεύθυνη Υπηρεσία, με μεγάλη δικαιοδοσία, που θα δέχεται καταγγελίες διαφθοράς και άμεσης έρευνας εντοπισμού και τιμωρίας των ενόχων. Όχι σαν τα σημερινά Δικαστήρια, που αποφαίνονται έπειτα από χρόνια. Να έχουμε Βουλευτές με ήθος και κύρος και αρχές, ώστε να καταγγέλλουν κάθε ατασθαλία. Όχι σαν τον δόλιο τον Πανούση, πρώην Υπουργό, που πήγε να ξεσκεπάσει το καπάκι του βόθρου παρανομιών και έπεσαν όλοι να τον φάνε. Επίσης να ευαισθητοποιηθεί και η κοινή γνώμη, για κόντρα στη δωροδοκία. Κόντρα στους δωροδοκούντες και στους δωρολήπτες. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν μια ισχυρή πολιτική βούληση. Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να γίνει τίποτα με μια Αριστερή ανίκανη Κυβέρνηση, η οποία μας οδηγεί στον μηδενισμό. Αλλά ούτε και μια αναιμική παλαιάς κοπής Αντιπολίτευση, η οποία παραπαίει στο τίποτα.
