Διετέλεσε επίσης, επί σειρά ετών, δημοτικός σύμβουλος της Λάρισας και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης. Για την εφημερίδα «Κήρυξ» και τις εκδοτικές δραστηριότητες του Αδαμαντίου Νικολαΐδη έχει γράψει στην εφημερίδα «Ελευθερία» ο λόγιος ιατρός Νικόλαος Παπαθεοδώρου [1]. Στο σημερινό μας σημείωμα θα αναφερθούμε σε κάποιες δραστηριότητές του που είναι λιγότερο γνωστές στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
Ο Αδαμάντιος Ν. Νικολαΐδης υπήρξε φανατικός ποδηλάτης, αφιερώνοντας πολλά χρόνια στη σύσταση και λειτουργία δύο ποδηλατικών συλλόγων της Λάρισας, οι οποίοι παρόλο που δεν είχαν την αναμενόμενη διάρκεια, εν τούτοις θεωρούνται οι πρόδρομοι των αντίστοιχων σημερινών συλλόγων της πόλης.
Τον Αύγουστο του 1900, σε ηλικία μόλις 21 ετών, ανέλαβε την πρωτοβουλία να ιδρύσει έναν σύλλογο από φίλους της ποδηλασίας. Στο κάλεσμά του ανταποκρίθηκαν 50 νέοι ποδηλάτες, οι οποίοι ίδρυσαν τον Ποδηλατικό Σύλλογο Λαρίσης «Η Αστραπή» [2]. «Πολλοί νέοι της πόλεώς μας κατανοούντες την σημασίαν του ποδηλάτου συνέστησαν Ποδηλατικόν Σύλλογον όστις θα συντελέση εις την πρόοδον της πόλεώς μας. Ήδη ευχαρίστως πληροφορούμεθα ότι το προσωρινόν αυτού διοικητικόν συμβούλιον απεφάσισε όπως κατά τας επικειμένας εορτάς της πόλεώς μας λάβη ενεργόν μέρος και ο νεοσύστατος ούτος Σύλλογος» [3]. Τα επίσημα εγκαίνια του Συλλόγου πραγματοποιήθηκαν στις 8 Οκτωβρίου 1900 στη μεγάλη αίθουσα του Διδασκαλείου Λαρίσης και την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους εξέχοντα μέλη της λαρισαϊκής κοινωνίας [4]. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου (πρόεδρος: Αδαμάντιος Νικολαΐδης) «συγκείμενον εκ ανθρώπων δραστηρίων κατώρθωσε και εύρε κατάλληλον οικόπεδον διά το ποδηλατοδρόμιον και την παγίωσιν των διαφόρων γυμναστικών οργάνων» [5]. Ο Σύλλογος τέθηκε υπό την προστασία του πρίγκιπα Ανδρέα, γεγονός που ανάγκασε τον δήμαρχο της πόλης να ζητήσει από το Δημοτικό Συμβούλιο να εγγράψει στον προϋπολογισμό του Δήμου ειδικό κονδύλιο για τα πρώτα έξοδα του συλλόγου. Η σφραγίδα του συλλόγου έφερε τον τίτλο «Ποδηλατικός και Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος Λαρίσης η Αστραπή» και στο κέντρο έφερε σχέδιο ενός γυμνού δισκοβόλου και ενός ποδηλάτη.
Η ζωή όμως αυτού του συλλόγου υπήρξε πολύ σύντομη, αφού οι περισσότεροι από τους ποδηλάτες τον εγκατέλειψαν και μεταπήδησαν στον «Μουσικό και Γυμναστικό Σύλλογο Λαρίσης» που είχε ιδρυθεί την ίδια χρονιά (22 Οκτωβρίου 1900), αφήνοντας τον Αδαμάντιο Νικολαΐδη με ένα παράπονο στα χείλη. Το 1905 τον συναντούμε ως ανταποκριτή του Αθηναϊκού περιοδικού «Ελλάς», ενώ προς τα τέλη της ιδίας χρονιάς προετοίμαζε την έκδοση του φιλολογικού περιοδικού «Χρυσαλλίς», το οποίο όμως (για άγνωστους λόγους) ουδέποτε εξεδόθη [6].
Τον Απρίλιο του 1908 ο Αδαμάντιος Νικολαΐδης εξελέγη πρόεδρος ενός νέου ποδηλατικού συλλόγου που ιδρύθηκε από 80 ποδηλάτες της πόλεως. Γραμματέας του Συλλόγου εξελέγη ο Νικόλαος Ευδαίμων, ενώ οι συγκεντρώσεις του συλλόγου (ελλείψει καταλλήλου οικήματος) πραγματοποιούνταν σε αίθουσα του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου του Αθανασίου Τσερέπη [7]. Επανεξελέγη πρόεδρος στις αρχαιρεσίες του 1909 και παράλληλα ενέγραψε ως επίτιμα μέλη τον δήμαρχο Αγιάς Δημήτριο Βατζιά και τον πρώην βουλευτή της πόλης Γεώργιο Κυριαζή «δι’ όσα ενήργησαν εν Αγυιά υπέρ του συλλόγου» [8].
Όμως το μεγάλο όνειρο του Αδαμαντίου Νικολαΐδη ήταν η ίδρυση ενός Σκοπευτηρίου στη γενέτειρά του. Με τις άοκνες προσπάθειές του, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα και την Κυριακή 5 Ιουνίου 1911 θεμελιώθηκε το Σκοπευτήριο της Λάρισας στον χώρο του Αλκαζάρ [9]. Τον Μάρτιο του 1912 ο Αδαμάντιος Νικολαΐδης εξελέγη πρόεδρος του Σκοπευτικού Ομίλου Λαρίσης (αντιπρόεδρος: Κωνσταντίνος Καρακίτης) [10].
Ο Αδαμάντιος Νικολαΐδης απεβίωσε στη Λάρισα το βράδυ της 1ης Αυγούστου 1963. Το Δημοτικό Συμβούλιο της Λάρισας (πρόεδρος: Θάνος Μεσσήνης), σε έκτακτη συνεδρίασή του (2 Αυγούστου 1963) εξέδωσε το υπ’ αρ. 202/1963 ψήφισμα με το οποίο ομόφωνα αποφασίστηκε να εκφραστούν τα συλλυπητήρια του Σώματος στην οικογένειά του, να κατατεθεί αντί στεφάνου το ποσόν των 500 δραχμών στο Ταμείο «Δραχμή του Πτωχού», να παρακολουθήσει την κηδεία του αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου και να παραχωρηθεί τιμής ένεκεν δωρεάν δικαίωμα τριετούς ταφής στο Δημοτικό Νεκροταφείο [11]. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου το απόγευμα της ιδίας ημέρας.
Ο Αδαμάντιος Νικολαΐδης είχε άλλους τρεις αδελφούς: τον Πάτροκλο, τον Περικλή και τον Κωνσταντίνο. Ο Πάτροκλος Ν. Νικολαΐδης διετέλεσε αστυνομικός και αρχικλητήρας στη Διοικητική Αστυνομία της Λάρισας. Ο Περικλής Ν. Νικολαΐδης εργαζόταν στη Λάρισα ως γραμματεύς του Δημοσίου Ταμείου. Απεβίωσε στη Ρετσάνη (Μεταξοχώρι) της Αγιάς τον Αύγουστο το 1908. Κηδεύθηκε στη Λάρισα με μεγάλες τιμές, ενώ τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο διευθυντής της εφημερίδας «Ανεξαρτησία» και στενός του φίλος, Σωκράτης Γκολφινόπουλος [12]. Πέντε χρόνια αργότερα (1912), απεβίωσε και η σύζυγός του Λευκή μετά από «σοβαράν και πολυώδυνον νόσον» [13]. Ο Κωνσταντίνος Ν. Νικολαΐδης είχε εγκατασταθεί από το 1902 στη Θεσσαλονίκη όπου εξασκούσε το επάγγελμα του ράπτη με ιδιόκτητο κατάστημα στην οδό Βενιζέλου. Τον Δεκέμβριο του 1912 «έχασε» τον δωδεκαετή γιο του από ασθένεια, γεγονός που τον οδήγησε πρόωρα στον τάφο, ένα μήνα αργότερα (Ιανουάριος 1913) [14].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Η εφημερίδα Κήρυξ», Ελευθερία (Λάρισα), 27 Μαρτίου 2019 (Α’) και 3 Απριλίου 2019 (Β’).
[2]. Μικρά (Λάρισα), φ. 26 (27 Αυγούστου 1900).
[3]. Μικρά (Λάρισα), φ. 28 (10 Σεπτεμβρίου 1900).
[4]. Μικρά (Λάρισα), φ. 30 (8 Οκτωβρίου 1900) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 545 (8 Οκτωβρίου 1900).
[5]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 142 (17 Νοεμβρίου 1900).
[6]. [Ανταπόκριση από τη Λάρισα]: «Υπό τον ως άνω τίτλον άρχεται μετ’ ού πολύ εκδιδόμενον εν τη πόλει μας υπό του φίλου μας κ. Αδαμαντίου Νικολαΐδου δεκαπενθήμερον φιλολογικόν περιοδικόν, πληρούν έλλειψιν όντως σπουδαιοτάτην διά την ημετέραν πόλιν». Βλ. Σκριπ (Αθήνα), 2 Νοεμβρίου 1905.
[7]. Μικρά (Λάρισα), φ. 17/369 (12 Απριλίου 1908).
[8]. Σκριπ (Αθήνα), 23 Μαρτίου 1909.
[9]. Μικρά (Λάρισα), φ. 2/508 (4 Ιουνίου 1911).
[10]. Σκριπ (Αθήνα), 31 Μαρτίου 1912.
[11]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Πρακτικά συνεδριάσεων Δημοτικού Συμβουλίου, φκ. 035 [1963], 2 Αυγούστου 1963.
[12]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 902 (12 Αυγούστου 1907).
[13]. Μικρά (Λάρισα), φ. 28/534 (24 Φεβρουαρίου 1912).
[14]. Μικρά (Λάρισα), φ. 10/566 (13 Ιανουαρίου 1913).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
