Ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αλιέων της περιοχής, μέλη του οποίου εντόπισαν τα νεκρά τονοειδή, εκφράζει τον αποτροπιασμό του γι’ αυτό το θλιβερό φαινόμενο και μιλά για μια μεγάλη καταστροφή καθώς τα συγκεκριμένα ψάρια, βάρους λίγων μόλις γραμμαρίων και μήκους κάτω των 10 εκατοστών, θα μπορούσαν να γίνουν έως και 300 κιλά το καθένα.
Ερωτηθείς για το περιστατικό ο διοικητής του Λιμενικού Σταθμού Αγιοκάμπου, κ. Χρήστος Αντωνίου, σημειώνει ότι σκάφος της υπηρεσίας έκανε αυτοψία στην περιοχή διαπίστωσε όντως την παρουσία νεκρών ψαριών. «Δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτία του εκβρασμού των ψαριών, που πιθανόν να οφείλεται σε φυσικά αίτια ή να αποτελούν απορριπτόμενο αλίευμα. Θα εντείνουμε τις περιπολίες στην περιοχή για να αποτρέψουμε την εμφάνιση τέτοιων περιστατικών» τόνισε ο κ. Αντωνίου, λέγοντας ότι ευελπιστεί να είναι ένα μεμονωμένο ατυχές συμβάν και όχι μια μόνιμη κατάσταση, αποτέλεσμα παράνομης αλιείας. «Έχουμε επιστήσει την προσοχή τόσο σε επαγγελματίες όσο και στους ερασιτέχνες ψαράδες, ενώ θα αυξήσουμε την παρουσία μας στην περιοχή».
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τον κόκκινο τόνο το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος αλίευσης σύμφωνα με στοιχεία του Λιμενικού Σώματος και της Ακτοφυλακής είναι τα 115 εκατοστά, ενώ απαγορεύεται το ψάρεμα οποιουδήποτε είδους κάτω των 8 εκατοστών, μετρούμενο από την άκρη του ρύγχους μέχρι τη νοητή γραμμή που ενώνει τα δύο άκρα του πτερυγίου της ουράς.
ΥΠΕΡΑΛΙΕΥΣΗ ΚΑΙ ΨΑΡΕΜΑ ΥΠΟΜΕΓΕΘΩΝ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ
Η ευρύτερη περιοχή του Θερμαϊκού κόλπου, όπου εκβάλλουν πέντε ποταμοί, ο Αξιός, ο Αλιάκμονας, ο Γαλλικός, ο Λουδίας και ο Πηνειός αποτελεί ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα που διαθέτει τις κατάλληλες συνθήκες για την αναπαραγωγή και ανάπτυξη πολλών ειδών ψαριών, όμως η υπεραλίευση και η αλίευση υπομεγεθών απειλούν αυτούς τους πληθυσμούς. Σύμφωνα με το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας του Υπουργείου Παιδείας οι σημερινές αλιευτικές μέθοδοι με τη σύγχρονη τεχνολογία που χρησιμοποιούν έχουν οδηγήσει σε κάποιες περιπτώσεις σε υπερεκμετάλλευση των πόρων. Η υπεραλίευση, δηλαδή το ψάρεμα πολύ μεγάλων ποσοτήτων, καθώς και η αλίευση υπομεγεθών, δηλαδή η αλίευση μικρών στελεχών που δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αναπαραγωγικό στάδιο, έχει οδηγήσει στη μείωση των πληθυσμών πολλών ειδών ψαριών, όπως είναι η ρέγκα, ο σολομός, ο μπακαλιάρος, ο τόνος και ο γαύρος, μερικά από τα οποία κινδυνεύουν με ολοκληρωτική εξαφάνιση. Η εξαφάνιση κάποιων ειδών έχει επιπτώσεις στην τροφική αλυσίδα και προκαλεί γενικότερη μείωση της βιοποικιλότητας των οικοσυστημάτων.
Επιπλέον, η παράνομη αλιεία κατά την περίοδο αναπαραγωγής και ωοτοκίας των ψαριών έχει ως αποτέλεσμα την αλίευση γόνων και θηλυκών ψαριών που φέρουν αυγά, γεγονός που οδηγεί στη μείωση των πληθυσμών. Ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα για τη διατάραξη της βιοποικιλότητας των θαλάσσιων οικοσυστημάτων από την αλιεία είναι η συλλογή των ειδών μη-στόχων (ψάρια και ασπόνδυλα) που δεν έχουν καμία εμπορική αξία, αλλά πιάνονται και αυτά μαζί με τα εμπορικά είδη. Το 1/4 των παγκόσμιων αλιευμάτων αποτελούν μη επιθυμητά είδη που επιστρέφονται νεκρά ή θανάσιμα τραυματισμένα στη θάλασσα. Οι οργανισμοί αυτοί, ακόμα και αν επιστραφούν ζωντανοί στη θάλασσα, τελικά δεν επιβιώνουν, διότι συνήθως έχουν υποστεί τραυματισμούς που τους καθιστούν εξαιρετικά ευάλωτους στους θηρευτές τους.
Π.Φ.
