Μεταξύ των μυθιστορημάτων της ξεχωρίζει το «Les veillées de Thessalie» (Απόβραδα στη Θεσσαλία) [1]. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1731, αλλά πραγματοποίησε και άλλες εκδόσεις τα επόμενα χρόνια. Ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται στη Θεσσαλία, η οποία υπήρξε ανέκαθεν η χώρα των αλόγων και των Κενταύρων. Αλλά κυριότερα υπήρξε ο τόπος έμπνευσης των μάγων της αρχαιότητας, των ρομαντικών ποιητών, των ζωγράφων και των φιλοσόφων. Στις όχθες του Πηνειού, στη μαγευτική Κοιλάδα των Τεμπών, η Marguerite de Lussan ξετυλίγει μία ιστορία αγάπης και μαγείας διανθισμένη με κείμενα του Οβίδιου, του Πλούταρχου και άλλων αρχαίων και σύγχρονων συγγραφέων [2]. Παραθέτουμε στη συνέχεια σε ελεύθερη μετάφραση τις επτά πρώτες σελίδες του διηγήματος (έκδοση του 1731), μετά από το οποίο η συγγραφέας ξετυλίγει με απίστευτη μαεστρία την φανταστική ιστορία της.
«Στην πανέμορφη Κοιλάδα των Τεμπών, διάσημη μεταξύ των αρχαίων, υπήρχε στις όχθες του Πηνειού ποταμού ένας οικισμός όπου όλοι οι κάτοικοι ήταν ευτυχισμένοι. Χάρη στη βιομηχανία, την αγάπη τους για την εργασία και τη γονιμότητα της γης, δημιούργησαν τις περιουσίες τους. Στο τέλος του χωριού υπήρχαν τρία σπίτια που ακουμπούσαν το ένα πάνω στο άλλο. Σ’ αυτά κατοικούσαν τρεις οικογένειες που τις ένωναν τόσο τα απλά, αγνά και εύθυμα ήθη τους, όσο και η αγάπη τους για την πατρίδα. Η εποχή, όμως, όπου το κλίμα αλλάζει και η φύση απογυμνώνεται από το πράσινο χρώμα της, είχε ήδη φθάσει. Τα βουνά της Θεσσαλίας που περιβάλλουν την περίφημη Κοιλάδα των Τεμπών είχαν ήδη καλυφθεί από χιόνι και τα κοπάδια είχαν επιστρέψει στις στάνες τους. Αυτήν ακριβώς την εποχή έφυγαν οι τρεις οικογενειάρχες από τα σπίτια τους για να μεταβούν στη Λάρισα, την πρωτεύουσα της Θεσσαλίας. Οι γυναίκες τους που έμειναν πίσω, για να διασκεδάσουν με τις χαριτωμένες και ενάρετες θυγατέρες τους, μαζεύονταν κάθε μέρα πότε στο σπίτι του ενός και πότε στου άλλου.
Στη μέση του μεγαλύτερου δωματίου κάθε σπιτιού βρισκόταν μια σόμπα. Οι μητέρες και οι θυγατέρες τους κάθονταν περιμετρικά για να μπορούν να μιλούν και να ακούν καλύτερα, παρόλο που η συζήτηση αποσπούσε την προσοχή από τη δουλειά τους. Την κατασκευή υφασμάτων, το εμπόριο των οποίων ήταν πολύ διαδεδομένο στη Θεσσαλία (...). Όταν έπεφτε το φως της ημέρας, άναβαν μια μεγάλη λάμπα που ήταν κρεμασμένη στη μέση της καλύβας. Η συζήτηση των μητέρων περιστρεφόταν συχνά γύρω από συμβουλές που έδιναν στις θυγατέρες τους ώστε να τις εμπνεύσουν με τις αρετές που έπρεπε να είχαν. Μερικές φορές, επίσης, οι συνομιλίες τους είχαν και πιο διασκεδαστικά θέματα.
Οι μητέρες έφερναν στη μνήμη τους μακρινές εποχές που σημαδεύτηκαν από θαύματα που στη Θεσσαλία αποδίδονταν ανέκαθεν στη μαγεία. Τα κορίτσια που είχαν ακούσει γι’ αυτά, αλλά αγνοούσαν τις παραμικρές ιδιαιτερότητες, βρήκαν την ευκαιρία να ενημερωθούν περισσότερο. Ζήτησαν, λοιπόν, από τις μητέρες τους να τους πουν μερικά από αυτά τα περίεργα και εκπληκτικά γεγονότα. – «Είστε πολύ νέες, παιδιά μου, και δεν έχετε ζήσει ακόμη τίποτα. Δεν ξέρετε ότι η Θεσσαλία είναι η χώρα των θαυμάτων και ότι εκεί συμβαίνουν χίλια δυο πράγματα ενάντια στη φυσική τάξη; Θα πειστείτε από την ιστορία που θα σας πω, για κάποια γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν πάρα πολλά χρόνια» [3].
------------------------------
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Marguerite de Lussan, Les veillées de Thessalie. À Paris: chez Je. Fr. Josse, Libr. Impr. Ordin. De S. M. C. La Reine d’Espagne II. Douairiere, à la Fleur de Lys d’Or. M.DCC.XXXI (1731).
[2]. Jean-Claude Decourt, «Histoire, géographie et légende dans les «Veillées de Thessalie» de Marguerite de Lussan (1731-1741)», Πρακτικά 1ου Αρχαιολογικού Έργου Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας. Βόλος, 27 Φεβρουαρίου – 2 Μαρτίου 2003. Επιμέλεια: Αλ. Μαζαράκης-Αινιάν, Έκδοση: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Υπουργείο Πολιτισμού, Βόλος 2006. Πρβλ. Nadine Decourt et Jean-Claude Decourt, «Le Pénée, Tempé, les magiciennes de Thessalie et Marguerite de Lussan», Mésogéios. τχ. 13-14 (2001), σελ. 21-51.
[3]. Ευχαριστώ την κυρία Χριστίνα Πολέζε για τις παρατηρήσεις της.
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
