Δεν την είδα. Δεν είδα όμως αντιδράσεις και από εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ούτε και από αγροτικούς συνδικαλιστικούς παράγοντες. Ούτε όμως και από τις κομματικές οργανώσεις της Ν.Δ. Γιατί; Δεν εκτίμησαν φαίνεται την επιρροή που μπορούν να ασκήσουν κάποιες τέτοιες δηλώσεις στην κοινή γνώμη, όταν μάλιστα προβάλλονται τόσο πολύ στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ο κίνδυνος να δοθεί η εντύπωση ότι αδιαφορούν οι Θεσσαλοί και δεν ασκούν την επιβαλλόμενη πίεση για να γίνει ένα έργο, από το οποίο εξαρτάται η ερημοποίηση ή όχι της Θεσσαλικής πεδιάδας, είναι πολύ ορατός και σε κάθε περίπτωση κρίνεται και η θέση τους έναντι της παράταξης, που τορπιλίζει. Η σύσσωμη αντίδραση λαού και εκπροσώπων του και μάλιστα σε πανθεσσαλικό επίπεδο θα προβλημάτιζε περισσότερο από κάθε τι άλλο τους αρνητές του. Δεν νομίζω δε ότι είναι επαρκής ή ύστερα από αρκετές μέρες τοποθετήσεις του υφυπουργού Γεωργίας και Σκρέτα για τις κυβερνητικές θέσεις, όταν κάποιες άλλες απόψεις έδωσαν αφορμή σε αμφισβήτηση και εξάρτηση από την προηγούμενη πλήρωση κάποιων προϋποθέσεων για την εκτέλεσή του.
Δεν αντέδρασαν όμως και οι συνδικαλιστές των αγροτών της Θεσσαλίας, της πλειοψηφίας των 733.000 κατοίκων της κατά την απογραφή του 2011, δηλαδή του 15% περίπου του πληθυσμού της Ελλάδας κατά την ίδια απογραφή.
Η απαράδεκτη αυτή αφωνία, ναι μεν δεν αποτελεί αποδοχή των περί «ΜΥΘΟΥ» και «ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ» διακηρύξεων, ενέχει όμως τον κίνδυνο της σιωπηράς επικράτησης στην κοινή γνώμη κάποιας βασιμότητας αυτών των μύθων, που υποστηρίζονται.
Εξαίρεση αποτέλεσε τεκμηριωμένη τοποθέτηση των συμπολιτών μας Φανή Γέμτου, Κώστα Γκούμα και πρώην Δημάρχων και Προέδρων επιστημονικών σωματείων που γνωρίζουν πολύ καλά το πρόβλημα και την αβασιμότητα των φληναφημάτων του ΣΥΡΙΖΑ περί εναλλακτικής λύσης του. Διέσωσαν τη συνέχιση της υποστήριξης του έργου από την παμψηφία των κατοίκων της Θεσσαλίας. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και τους οφείλονται ευχαριστίες. Εκείνοι έφεραν στη δημοσιότητα όσα βάσιμα και σοβαρά για την εκτέλεση του έργου υποστήριζε τον Φεβρουάριο του 2002 ο Κων. Μητσοτάκης κατά τη συζήτηση δικής μου επερώτησης. Ως προς τον «ΜΥΘΟΝ»: Μετά τον περιορισμό της διοχέτευσης μικρής ποσότητας των νερών της εντός των ορίων της Θεσσαλίας Άνω ροής του Αχελώου, την απεξάρτηση του φράγματος της Μεσοχώρας από το λοιπό έργο, των τροποποιήσεων του ν. 3481/2006 με τη σχετική συμπληρωματική μελέτη και ορισμένα άλλα μέτρα, απομυθοποιείται ο «ΜΥΘΟΣ» και το όλο έργο μπορεί να γίνει πηγή ζωής, προστασίας του περιβάλλοντος, τουριστικός προορισμός, ζωντάνεμα όλης της περιοχής του. Το παράδειγμα του φράγματος του Μέγδοβα, αλλά και όλων των λοιπών στη χώρα μας είναι η απόδειξη.
Αντιπαρατάσσονται στα ανωτέρω οι αποφάσεις του ΣΤΕ και εμπλέκεται, κακώς κάκιστα και η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αναφέρομαι σε μία από τις αιτιολογίες τους ότι η περιοχή του Αχελώου «είναι μία από τις πλέον ευαίσθητες περιοχές, που χρησιμοποιούνται από τα Όρνια, τον Πετρίτη, τον Σπιζαετό και άλλα». Δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική αυτής της αιτιολογίας. Τι θα εμποδίσει αυτά τα πτηνά να χρησιμοποιούν τον αέρα, τα δάση, τα νερά, που θα συγκεντρώνονται στο φράγμα; Μήπως αντίθετα θα είναι ευτυχέστερα πετώντας πάνω από πολλά καταγάλανα νερά και το οργιώδες πράσινο που θα γλύφει τις όχθες της τεχνητής λίμνης;
Μια άλλη αιτιολογία είναι ότι δεν εξετάσθηκε αν υπάρχει εναλλακτική λύση. Την υποστήριξε αόριστα ο ΣΥΡΙΖΑ. Την είχε ανακαλύψει το ΠΑΣΟΚ, που αντιδρούσε στην εκτέλεση του έργου. Του έφθανε ως επιχείρημα ο επηρεασμός του Α. Παπανδρέου από τον Αιτωλοακαρνάνα Ροκόφυλλο. Αυτή όμως η τυχόν εναλλακτική λύση, αν κρίνει κανένας από την επί τέσσερα και πλέον έτη απραξία του ΣΥΡΙΖΑ (δεν συνέταξε καμιά μελέτη), είναι πομφόλυγα, που δεν χρειάζεται αντίκρουση. Το μόνο που θα μπορούσε να εξετασθεί θα ήταν μήπως κάποιο ή κάποια από τα υπαινισσόμενα έργα της θα μπορούσε συμπληρωματικά να ενισχύει το υδατικό δυναμικό της Θεσσαλίας, που θα είναι και πάλι ανεπαρκές λόγω της μικρής ποσότητας των νερών του Αχελώου, που θα έρχονται στη Θεσσαλία και των οπωσδήποτε μεγαλύτερων αναγκών της στο μέλλον. Η σκέψη αυτή ενέχεται στη μη εφαρμοζόμενη μελέτη του έργου.
Η αιτιολογία μη εκτέλεσης του έργου για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος δεν ευσταθούν. Το έργο αντίθετα προστατεύει το περιβάλλον. Το αποδεικνύουν τα ήδη υπάρχοντα φράγματα και οι τεχνητές λίμνες. Οι αποφάσεις του ΣτΕ είναι καθ’ όλα σεβαστές. Οι πολίτες όμως και ειδικότερα οι επαΐοντες έχουν το δικαίωμα της κριτικής τους. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά οι αιτιολογίες τους είναι αόριστες και εξωπραγματικές. Η μία απόφαση του ΣΤΕ αντιγράφει το σκεπτικό της άλλης, αποδεχόμενες όλες αβάσιμα επιχειρήματα οικολογικών οργανώσεων και των παραγόντων του νερένιου νομού της πατρίδας μας, της Αιτωλοακαρνανίας. Ως προς την κατάκλυση μιάς Μονής, πέραν του ότι αντιμετωπίσθηκε με τον ανωτέρω νόμο, αλλά θα έλεγα έστω και αν κατακλυζόταν, δεν νομίζω ότι οι άγιοι πατέρες που την έκτισαν θα έλεγαν όχι σε βάρος 733.000 χιλιάδων κατοίκων της Θεσσαλίας, αν το κράτος με τις δαπάνες της απαλλοτρίωσής της την μετέφερε σε κάποια άλλη θέση με θέα το εκτελεσθέν έργο. Εκείνοι που θυσίασαν τους εαυτούς τους απομακρυθέντες από τον κόσμο σίγουρα από αγάπη προς αυτόν δεν θα ήταν εμπόδιο σε ένα τέτοιο έργο που αξιοποιεί πόνους και μόχθους, γιατί όχι και σώζει ζωές. Ούτε θα ήταν αντίθετοι και οι σύγχρονοι μοναχοί και η Εκκλησία της Ελλάδας, αν τους εξηγούσαν αντικειμενικά τους λόγους για τους οποίους είναι αναγκαίο το έργο.
Και μία γενική παρατήρηση για τις αιτιολογίες των αποφάσεων του ΣτΕ: Ξεκινούν αντιμετωπίζοντας «εκτροπή» των υδάτων του άνω ρου. Ξεκινούν με τις προ 20 και πλέον ετών υδατικές ανάγκες της Θεσσαλίας. Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Δεν γίνεται «εκτροπή». Διοχέτευση μικρής ποσότητας νερών γίνεται αποσπώμενη από τον κύριο ρου, που συνεχίζει να ρέει ανεμπόδιστα. Η ιστορία της αρχικά «εκτροπής» και η αντιμετώπισή της από το ΣτΕ και στη συνέχεια η αντιγραφή των σκέψεων των πρώτων αποφάσεων επηρέασε και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Αλλά και οι υδατικές ανάγκες της Θεσσαλίας αυξήθηκαν επικίνδυνα. Τα υπόγεια νερά της θεσσαλικής πεδιάδας οδεύουν προς τα καταστρεπτικά υφάλμυρα νερά. Οι γεωτρήσεις σε ορισμένες περιοχές αγγίζουν νερά σε βάθος κάτω των 400-450 μέτρων. Το μέλλον, γιατί όχι και το προσεχές ακόμη, προβλέπεται ζοφερό και δυσοίωνο για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων από την κύρια τροφοδότιδα περιοχή όλης της χώρας. Και βέβαια όχι μόνον για την αγροτική παραγωγή, αλλά και για την ανθρώπινη διαβίωση είναι αδήριτη ανάγκη το έργο.
Αυτές οι σκέψεις δεν αγγίζονται ούτε κατ’ ελάχιστο από τις αποφάσεις του ΣτΕ. Και οπωσδήποτε έχουν περισσότερο βάρος και μεγαλύτερη αξία από την προστασία των Όρνιων, του Πετρίτη και του Σπιζαετού!
Και λίγα λόγια για τον «λαϊκισμό που πρέπει να σταματήσει» του βουλευτή κ. Κόκκαλη. Δηλαδή να βγει από τη σκέψη των Θεσσαλών ο Αχελώος και τα σωτήρια νερά του για τους Θεσσαλούς και τον θεσσαλικό κάμπο. Να μάθει λοιπόν ότι δεν ήταν λαϊκισμός όταν η Ν.Δ. με τον ν.3481/2006 και τη συμπληρωματική του μελέτη επεχείρησε να συνεχίσει το έργο και αντιμετώπισε τα ίδια εμπόδια. Είχε την πρόθεση να το συνεχίσει, πιστεύοντας ότι θα τα παρακάμψει με βάσιμα και σοβαρά επιχειρήματα. Και η πρόθεση αυτή παρέμεινε ζωντανή μέχρι τις μέρες μας και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού το αποδεικνύουν, με την ελπίδα πάντοτε οι νέες υδατικές συνθήκες και η μέχρι τώρα πρόοδος των εργασιών θα συντελέσουν στην ορθή αντιμετώπισή του. Αντίθετα «λαϊκισμός είναι να «τάζεις λαγούς με πετραχήλια», που αποτελούν οι αόριστες, αμελέτητες και αβάσιμες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες ασπάζεται και υποστηρίζει ο κ. βουλευτής.
Από τον Νικ. Κατσαρό, πρ. Α’ αντιπρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων
