Τρεις θλιβερές επαίτειοι δρασκελίζουν το κατώφλι μας θέλοντας και μη. Οι φλόγες στη Σμύρνη, στη Ζαχάρω και στο Μάτι, μα δεν είμ' έτοιμος ακόμη.
Στις 3/6/2016 ο απεσταλμένος της «Liberation», Φαμπιέν Περιέ, συνοδεύει τον Γάλλο πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς στην Αθήνα και θυμάται τη φράση του: «Ζηλεύω τον Τσίπρα που πέρασε 7.500 σελίδες μέτρων χωρίς τροποποιήσεις, χωρίς απεργίες».
Μήπως δεν απέχουμε πολύ απ΄ την εποχή Ροΐδη: «... ΜΜΕ και κυβερνήσεις διαχειρίζονται επιτηδείως τον χρόνο, ώστε με τη μη εξέγερση της κοινής γνώμης εναντίον των, να γεμίζουν τη γαστέρα! Φράσσονται τα ώτα των οπαδών, οίτινες περιορίζονται στη μη χρήσιν του λογικού, στο «Πίστευε και μη ερεύνα», όπως το της βασιλείας «Υπόγραφε και μη ερεύνα».
Αφού θεωρώ το πολίτευμα δικτατορία απεριόριστη, μόνος τρόπος «ανατροπής» είναι η δημαγωγική ρητορεία, δεδομένης της ανεπαρκούς πολιτικής αγωγής των εκλογέων.
Άλυτον δι’ ημάς αίνιγμα είναι πώς ο φιλόνομος, νηφάλιος, πρακτικός, ελληνικός λαός, μη υστερών, κατά την οξύτητα του πνεύματος και άριστος οικονόμος των ιδίων του υποθέσεων, σφάλλων απεδείχθη αδεξιότερος»!
«… μοναδικόν της Ελλάδος ευτύχημα, η ανυπαρξία ζητημάτων δυναμένων να διαιρέσωσιν εις αντίπαλα στρατόπεδα, ουχί τους πολιτευτάς, αλλά το έθνος.
[…] Ιδιάζον γνώρισμα των ημετέρων πολιτικών είναι η απεραντολογία και αι επ’ άπειρον αναμασσήσεις, ιδίων επιχειρημάτων».
…«Οι πολιτευόμενοι, ομοιάζουν, Βυζαντινούς αυτοκράτορες, οίτινες προς κατάληψιν του θρόνου συνεμάχουν μετά Φράγκων, Τούρκων και Βουλγάρων, εις ους, τα λύτρα επλήρωνον οι υπήκοοι».
Πέρασαν 150 χρόνια από τότε και 800 απ΄ τον καιρό των Ρωμιών βασιλέων, μα πόσο απέχουν απ΄ τα δικά μας; Ας θυμηθούμε: το πέρασμα Τσίπρα από 3 city (USA, Λονδίνο, Βατικανό), στην εκλογική καμπή, τις προηγούμενες παραστάσεις του στις ΗΠΑ. Τη ρήση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα Π. Καρβούνη: «…τα λέγαμε προεκλογικά με συριζαίους και είχαμε διαβεβαιώσεις».
Ως προς τον νυν Πρωθυπουργεύοντα δεν κομίζουμε γλαύκα ες Αθήνας. Γνωστός «εν Ιερουσαλήμ», εξαιρετικός συζητητής δεξαμενών σκέψης, Γερμανών - ΗΠΑ. Βλέπω συνεντεύξεις του πρέσβη Πάιατ. Παρ΄ ότι στρογγυλεμένες συμπεραίνω πως όποιος δώσει «άνεση κινήσεων» σε ΗΠΑ - «κακούς» γείτονες θα πάρει, χρίσμα. Είναι παντελώς αδιάφορο το χρώμα φανέλας του πρόθυμου - ικανού γι’ αυτούς παίχτη. Μούλεγε στο ράδιο ομογενής της Αμερικής: «Δεν θα πείραζε τους Έλληνες μωροφιλόδοξους πολιτικούς να πάνε λίγο πίσω τα ελληνικά πράγματα αν εξασφάλιζαν, καλή μεταγραφή στα διεθνή φόρα και «το μάρμαρο» το πληρώνουν τα κορόιδα.
Το 1948, πρωτοδημοσιεύεται «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται: «… τι παραπάνω χρειάζεται; Ξεκίνα απ’ εδώ Μπραϊμάκι. Μην είσαι παλαβός. Άσε τους Ρωμιούς να σκοτώνουνται αναμεταξύ τους. Ανάθεμάτη για ράτσα! Πόσα χρόνια, πάππου πρόσπαππου, πολεμούμε να την ξεκάνουμε; Τι καταφέραμε; Τον κακό μας τον καιρό! Έναν ξεριζώνεις, δέκα φυτρώνουν... Αν δεν σκοτωθούν, σου λέω, αναμεταξύ τους, σκοτωμό δεν έχουν. Τους αφήνω, λοιπόν, να σκοτώνουνται. Κι άμα βγάλουν τα μάτια τους, καβαλικεύω τη φοράδα και βάνω τάξη. Κατάλαβες; Σου τα λέω αν αξιωθείς και γίνεις κι εσύ Αγάς σε ρωμαίικο χωριό, να ξέρεις μωρέ, πώς να φέρνεσαι στους Ρωμιούς».
Έκτοτε, πόσο αλλάξαμε; Ακόμη θυμάμαι τ΄ άγρια βλέμματα οπαδών του Ναι παραμονές δημοψηφίσματος.
Δεν εμπιστεύομαι καμία ένωση. Φάνηκε, απ΄ τη χλιαρή αντίδραση στην Τούρκικη εισβολή, στην κυρίαρχη ΑΟΖ της Κύπρου. Λέτε οι ξένοι με πολυπληθέστερες και ικανότερες μυστικές υπηρεσίες - εταιρείες να μην ξέρουν τα ελαττώματά μας και ποιον και πόσο να πιέσουν; Γιατί να πιστέψω τώρα τους «συμμάχους» όταν μας πούλησαν επανειλημμένα;
«Έχε εμπιστοσύνη στη ζωή, ξέρει τι κάνει, τι φέρνει, τι παίρνει πίσω. Βρες μόνο, τι θέλει να σου πει, με τις πράξεις της. Ποτέ, μη μετανοιώσεις. Μόνον για την αδράνεια!», έγραψε ο Καβάφης. Όμως αυτό σημαίνει: Η Ζωή χαράζει δρόμους, και ‘μεις ας ξέρουμε τι θέλουμε, πού και πώς, πάμε! Υποτίθεται πως φορείς αλλαγών στη νοσηρή «δημοκρατία» είναι: κόμματα, μέλη, ψηφοφόροι (θυμηθείτε το φιάσκο της α΄ αναμέτρησης Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη). Νοσούντων και αδρανούντων, απάντων δε τούτων, το χάραμα αργεί.
Τα ίδια είπε και η Agatha Cristie: «Κάνε αυτό που σε γοητεύει. Το ένστικτο είναι θαυμάσιο. Δύσκολο να εξηγηθεί και ν΄ αγνοηθεί». Θα συμφωνούσα, αν επρόκειτο για …μυθιστόρημα. Όταν διακυβεύεται η τύχη ολονών δεν μπορεί έκαστος να κάνει ό,τι του καπνίσει…
Πολύ φοβάμαι, «δεν πεθαίνει μόνο – κατά δήλωση ιερέα - γονιού δράστη - η οικογένεια της αδικοχαμένης Αμερικανίδας βιολόγου Σούζαν Ήτον. Πεθαίνει, απ΄ εδώ και στο εξής ψυχικά και ηθικά κάθε μέρα και η δική του». Μαζί πεθαίνουμε και ‘μεις, βιολογικά, πνευματικά, υπαρξιακά σαν ακυβέρνητο σκάφος, ως χώρος δίχως κυριαρχία, έρμαιοι δικών μας φαντασιώσεων και ψευδαισθήσεων, εναντιούμενοι στο αύριο των ίδιων των παιδιών μας.
Ο Πέτρος Ιωάννου είναι καθηγητής, μέλος της περιφερειακής κίνησης «Πρωτοβουλία»
