Η άσκηση και η φυσική δραστηριότητα αποδεδειγμένα βοηθά στη βελτίωση της διάθεσης, στην πρόληψη ή/και αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης. Αυτά ανάμεσα σε άλλα δηλώνει, ο αναπληρωτής καθηγητής στη ΣΕΦΑΑ του πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Νίκος Διγγελίδης σκιαγραφώντας τον σύγχρονο Έλληνα στην εποχή της οικονομικής κρίσης.
Έρευνες
Πρόσφατα έρευνες, σύμφωνα με τον ίδιο, έδειξαν ότι απλώς και μόνο το να βρίσκεται κάποιος στη φύση (για έναν απλό περίπατο) – ακόμη και χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο – μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή του.
Τα δεδομένα, διευκρινίζει, είναι αδιαμφισβήτητα όσον αφορά τη σύνδεση μεταξύ της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας, της ευρωστίας και της υγείας. Υπάρχουν ερευνητικές εργασίες που υποδεικνύουν ότι η συστηματική άσκηση μπορεί να συντελέσει στην πρόληψη ή βελτίωση μιας σειράς παθήσεων όπως του σακχαρώδη διαβήτη, της υπέρτασης, κατάθλιψης, οστεοπόρωσης και άνοιας, ενώ βοηθά σημαντικά στον έλεγχο του σωματικού βάρους.
Η άσκηση, προσθέτει ο αναπληρωτής καθηγητής, δηλαδή μια συστηματική προσπάθεια με στόχο τη βελτίωση της φυσικής μας κατάστασης, μπορεί να έχει πολύ ευεργετικές συνέπειες τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική μας υγεία. Η άσκηση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, ενηλίκων, παιδιών και εφήβων.
Παιδική και εφηβική ηλικία
Στο ερευνητικό του έργο, ο ίδιος εστιάζει την προσοχή του στις μικρότερες ηλικίες (παιδική και εφηβική ηλικία) που και αυτές πλήττονται σήμερα απ’ το τωρινό ψυχολογικό κλίμα. Το μάθημα της φυσικής αγωγής στα σχολεία πρέπει, επισημαίνει ο κ. Διγγελίδης, να έχει ως στόχο τη μεγαλύτερη συμμετοχή των μαθητών σε σωματικές δραστηριότητες. Πρέπει επίσης να περάσει το μήνυμα διαμέσου του μαθήματος ότι το παιδί πρέπει να συνεχίσει να είναι σωματικά δραστήριο και αφού φύγει από το σχολείο.
Για παράδειγμα, αναφέρει ολοκληρώθηκε μια σειρά ερευνών που σκοπό είχαν την καταγραφή των καθημερινών πηγών στρες σε μαθητές και μαθήτριες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν, επισημαίνει ο κ. Διγγελίδης, ότι το σχολείο είναι μια βασική πηγή στρες για τους μαθητές και των δυο βαθμίδων, ενώ το μάθημα της φυσικής αγωγής δεν αποτελεί γι’ αυτούς ένα στρεσογόνο παράγοντα. Φάνηκε επίσης ότι οι μαθητές του λυκείου ανέφεραν περισσότερα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα λόγω του στρες, ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό μαθητών είχαν υιοθετήσει κάποιες στρατηγικές αντιμετώπισης του στρες οι οποίες μπορούν να διδαχθούν μέσω της Φυσικής Αγωγής (π.χ. τεχνικές χαλάρωσης). Όλα αυτά, σύμφωνα με τον ίδιο, δείχνουν την ανάγκη κατάλληλης εκπαίδευσης του μαθητικού πληθυσμού σε θέματα αντιμετώπισης του στρες και όχι μόνο. Και η εκπαίδευση αυτή δεν αφορά απαραίτητα μολύβι και χαρτί, αλλά να βοηθήσουμε τον κόσμο να ανακαλύψει τις καθημερινές συνήθειες με τις οποίες μπορεί να «φορτίζει τις μπαταρίες του».
Σύσταση
Συνοψίζοντας λοιπόν θα συστήναμε στον κόσμο να συνεχίσει να περπατάει, να συνεχίσει να τρέχει, να συνεχίσει να επιδιώκει να βρίσκεται κοντά στη φύση. Το να επιλέξουμε να ασκηθούμε ή όχι, το να περπατήσουμε ή όχι, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους κι αυτές οι μικρές επιλογές στην καθημερινότητά μας μπορούν να κάνουν τη διαφορά, δεν παραλείπει να τονίσει επίσης ο κ. Διγγελίδης.
Είναι απαραίτητο να βρούμε τρόπους να κάνουμε τον κόσμο περισσότερο δραστήριο σωματικά και να παραμείνει έτσι εφ’ όρου ζωής. Η βελτίωση της ποιότητας ζωής μέσω της άσκησης και της Φυσικής Αγωγής μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο τόσο στη γενική υγεία του πληθυσμού, όσο και στον οικονομικό προϋπολογισμό της οικογένειας ή/και της χώρας, καταλήγει ο κ. Διγγελίδης.
