Ενθαρρυντικά αποτελέσματα που αποδεικνύουν τα οφέλη της φινγκολιμόδης σε περιστατικά ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) παρουσιάστηκαν στο 29ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Έρευνα και τη Θεραπεία της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (ECTRIMS) που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Τα νέα αυτά επιστημονικά δεδομένα παρατηρήθηκαν σε ασθενείς που έπαιρναν φινγκολιμόδη, είτε στα πλαίσια κλινικών μελετών είτε από τον θεράποντα ιατρό τους, Τα στοιχεία αυτά αυξάνουν τη βάση δεδομένων, που πλέον απαριθμεί περισσότερους από 71.000 ασθενείς με ΣΚΠ που λαμβάνουν θεραπεία με φινγκολιμόδη.
Πιο συγκεκριμένα, τα νεότερα δεδομένα απέδειξαν ότι η συνεχιζόμενη θεραπεία με φινγκολιμόδη βελτίωσε τη μείωση της εγκεφαλικής ατροφίας στους ασθενείς με ΣΚΠ σε σύγκριση με την καθυστέρηση της θεραπείας με φινγκολιμόδη κατά δύο έτη. Αυτά τα στοιχεία ενισχύουν τις γνώσεις μας σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ μείωσης της εγκεφαλικής ατροφίας και της αναπηρίας, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αποτελεσματική αντιμετώπιση της εγκεφαλικής ατροφίας στους ασθενείς με ΣΚΠ.
Η φινγκολιμόδη εκτός από το ότι καθυστερεί την εξέλιξη της εγκεφαλικής ατροφίας και την προοδευτική επιδείνωση της νόσου, φαίνεται ότι μειώνει κατά 50% τον κίνδυνο υποτροπής σε σύγκριση με τις ενέσιμες θεραπείες με ιντερφερόνες ή oξική γλαριταμέρη.
Όπως ανέφεραν ειδικοί επιστήμονες ο έλεγχος των υποτροπών και η πρόληψη της αναπηρίας που προκαλεί η εγκεφαλική ατροφία είναι οι κύριοι στόχοι της θεραπείας ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η φινγκολιμόδη (Gilenya®) η παρασκευή της οποίας γίνεται από την ελβετική φαρμακευτική εταιρεία Novartis είναι η πρώτη και μόνη από του στόματος θεραπεία που έχει εγκριθεί για την αντιμετώπιση υποτροπιαζουσών μορφών ΣΚΠ και που προσφέρει πρώιμο και μακρόχρονο περιορισμό του ποσοστού μείωσης του όγκου του εγκεφάλου και σταθερή υψηλή αποτελεσματικότητα σε όλες τις βασικές μετρήσεις δραστηριότητας της νόσου.
Η φινγκολιμόδη θεωρείται ότι δρα προλαμβάνοντας την έξοδο των λεμφοκυττάρων (τα κύτταρα που προκαλούν φλεγμονές και βλάβες στο ΚΝΣ) από τους λεμφοειδείς ιστούς, μειώνοντας άρα την εισχώρησή τους στο κεντρικό νευρικό σύστημα και τη δυνατότητα για πρόκληση βλαβών.
Πηγή: http://www.reuters.com/article/2013/09/25/idUSnHUGdjdH+71+ONE20130925
